Καταδικάζεται η ρωσική εισβολή

Ανεξάρτητα από συμπάθειες, συγγένειες, ομογένειες, ηθική, δίκαιο και ό,τι άλλο θέλετε, η Ελλάδα καταδικάζει απερίφραστα την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία καθώς παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Το ίδιο διεθνές δίκαιο που παραβιάζει η Τουρκία στην Κύπρο.

Δεν έχει καμιά σημασία αν το ΝΑΤΟ έκανε το ίδιο στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό μπορεί να το τρίψει στη μούρη του ΝΑΤΟ η Ρωσία, να τους πει "κι εσείς τα ίδια κάνατε". Εμείς όμως που στηρίζουμε την Κύπρο με την μη αναγνώριση της ΤΔΒΚ, του ψευδοκράτους όπως το λέμε, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι οι Ρώσοι έχουν δίκιο να προστατεύουν τους ομόγλωσσους, ομόθρησκους, ομογενείς τους, τους Ρώσους της Ουκρανίας. Γιατί το ίδιο κάνουν κι οι Τούρκοι στην Βόρεια Κύπρο. Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Αν πηγαίναμε με το δίκιο, αλλιώς θα τα μετρούσαμε. Αν το βλέπαμε με βάση τον ελληνισμό εν γένει (οι ομογενείς είναι με τους Ρώσους) πάλι αλλιώς. Αν πηγαίναμε με τους ιστορικούς δεσμούς, πάλι αλλιώς θα το βλέπαμε. Όμως, δεν θα το δούμε με αυτές τις οπτικές γωνιές,  θα πάμε με βάση το Διεθνές Δίκαιο, το μόνο σταθερό άξονα της εξωτερικής μας πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο καταδικάζουμε σαν χώρα την Ρωσία που παρέβη τόσο κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, αυτό που είχε παραβεί ξανά στη Γεωργία (Αμπχαζία, Οσετία) και που το ΝΑΤΟ παρέβη στο Κόσοβο (και στην Σερβία γενικώς) και η Τουρκία στην Κύπρο..

Μια συνέπεια των εξελίξεων είναι πως η Ελλάδα καταδικάζεται να γίνει ουρά της Αμερικής, σε μια φάση μάλιστα που η Αμερική δείχνει να αδιαφορεί για την Ευρώπη και να αποχωρεί από αυτήν. Όχι μόνο γιατί η Ρωσία με την παραβίαση του διεθνούς δικαίου γίνεται "άξονας του κακού" για όλη την Δύση, αλλά, και γιατί η Τουρκία, (του Ερντογάν) θα συνεχίσει να πατά σε δυο βάρκες, από την μια με το ΝΑΤΟ κι από την άλλη με την Ρωσία που συμπεριφέρεται αναθεωρητικά, όπως ακριβώς θέλει η Τουρκία. Να τονίσω εδώ πως για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πόσο λάθος ήταν η μη επίλυση του Κυπριακού κάθε φορά που παρουσιαζόταν η ευκαιρία. Αυτή η αναβλητικότητα μετατρέπεται σε βραχνάς τώρα και για την Κύπρο και για την Ελλάδα καθώς αλλάζει το τοπίο παγκοσμίως κι ο ελληνισμός δεν μπορεί να τηρήσει μιαν ουδέτερη στάση, αλλά γίνεται εκ των πραγμάτων ουρά της μιας υπερδύναμης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ρωσική εισβολή είναι τόσο άνετη που δεν συναντά καμιά αντίσταση. Κάποιοι από τα ουκρανικά στρατεύματα στα σύνορα περνούν στην πλευρά των Ρώσων. Αυτοί (λίγοι ή πολλοί δεν έχει σημασία) που περνούν δεν είναι δειλοί, είναι αδέλφια. Οι άλλοι βλέπουν μουδιασμένοι την χώρα τους να μην μπορεί να αντισταθεί. Αυτοί που τους είχαν πάρει τα μυαλά είναι φασίστες. Κι οι φασίστες όπως παντού και πάντα είναι καλοί στην ειρήνη για να σπάνε κεφάλια, στον πόλεμο όμως πάντα κρύβονται.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2η: Φυσικά, έπεσα έξω. Δεν πίστευα ότι θα φτάσουμε σε εισβολή των Ρώσων όταν υπήρχαν τόσα όπλα διπλωματικά (με πρώτο την συμφωνία του Μινσκ) για να αποφευχθεί. Θεωρούσα πως ήταν ένα μπούλινγκ κι από τις δυο πλευρές που θα έληγε με έναν προφανή κι εύκολο συμβιβασμό, αφού θα τιθάσσευε τους εθνικιστές. Τελικά οι ΗΠΑ που φώναζαν, το έσπρωξαν μέχρι το τέλος. Εις βάρος κυρίως τη Ευρώπης βέβαια. Κρίμα που οι ηγέτες της γηραιάς ηπείρου αποδείχθηκαν τόσο μικροί. Δεν το περίμενα.