Αντίο Αυγή μου!

Η ΑΥΓΗ εκδόθηκε για πρώτη φορά πριν από ακριβώς 70 χρόνια ως όργανο της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Στην περίοδο 1967 – 1974 η έκδοσή της απαγορεύτηκε από τη στρατιωτική χούντα. Μετά τη μεταπολίτευση το ΚΚΕ Εσωτερικού την επανεκδίδει στις 4 Αυγούστου του 1974 ως κομματικό του όργανο.

Η δική μου σχέση με την ΑΥΓΗ ξεκινάει από τα μαθητικά μου χρόνια όταν την αγόραζα από το περίπτερο και την έκρυβα στην σχολική μου τσάντα. Τότε δεν είχα φανταστεί πως στην ενήλικη ζωή μου θα ήμουν και εγώ μεταξύ εκείνων που έγραφαν στο καθημερινό της φύλλο και θα συνεργαζόμουν με τον Γρηγόρη τον Γιάνναρο, τον Σοφιανό τον Χρυσοστομίδη, τον Τάσο Βουρνά, τον Αντουάν τον Μοσχοβάκη και τόσους άλλους θρύλους της δημοσιογραφίας .

Η ΑΥΓΗ από την Μεταπολίτευση είχε μεγάλα και ενίοτε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Βιώσιμη κύριε Τσέκερη δεν ήταν ποτέ. Έβγαινε με τον αφιλοκερδή κόπο και μόχθο πολλών  εργαζομένων σ΄ αυτήν.   Ήταν όμως ο φάρος που φώτιζε, παρήγαγε ιδεολογία, έδινε τροφή για σκέψη, υπερασπιζόταν τα λαϊκά συμφέροντα, έκανε κριτική και έπαιρνε θέση για την εκμετάλλευση και την καταπίεση της εργατικής τάξης με υπευθυνότητα και χωρίς λαϊκισμούς. Αυτά ήταν τα όπλα που την κρατούσαν ζωντανή.

Τα τελευταία χρόνια ο φάρος αυτός έδυε και όχι μόνο οικονομικά. Το τέλος ήταν αναπόφευκτο. Ένα τέλος που δεν το άξιζε. Στα στερνά της απαρνήθηκε την ιστορία της και την αυθεντική πηγή της ύπαρξης της.
Αντίο Αυγή μου!

Λένα Τσαγκαράκη