Υδρογονάνθρακες
ΤΕΛΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
27 Σεπτεμβρίου 2015
/ 13:53
ΤΕΛΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ. ΚΕΡΚΥΡΑ. Πρωί Δευτέρας, 13 Ιουλίου, ο πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας έθεσε (έπειτα από μια νύχτα μαρτυρικής διαπραγμάτευσης) τη μονογραφή του στο προσύμφωνο του μνημονίου για παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Την επομένη, Τρίτη 14 Ιουλίου, κατατέθηκαν τρεις (3) προσφορές στον ελληνικό διαγωνισμό για την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων σε 20 θαλάσσια «οικόπεδα» Ιονίων και Κρήτης. Τετάρτη, 15 Ιουλίου, ο Έλληνας υπΕΞ Ν. Κοτζιάς επισκέφτηκε τα Τίρανα και συζήτησε με τον Αλβανό ομόλογό του την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών βόρεια της Κέρκυρας.
Η συμφωνία της Δευτέρας προικοδοτεί το υπερενισχυμένο, «νέο» ΤΑΙΠΕΔ με τα μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες. Υπερκεράζει δηλ. τον νόμο που προέβλεπε «ταμείο των γενεών» για την κοινωνική ασφάλιση και μέρισμα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Σύμφωνα με μία ανάλυση (Παύλος Παπαδόπουλος, «Το Βήμα» 19/7) «η Γερμανία. ουσιαστικά "κατέσχεσε" τους υδρογονάνθρακες του μέλλοντος με την αυτόματη[sic] διοχέτευσή τους στο νέο Ταμείο εκποίησης». Η «παγκόσμια διπλωματία» της ελληνικής κυβέρνησης προϋπέθετε τους υδρογονάνθρακες (με τιτλοποίησή τους, που επίσης υπερκέραζε τον ισχύοντα Νόμο.) για ενίσχυση συναλλαγματικών διαθεσίμων μιας «νέας δραχμής».
Ο θιασώτης της νομισματικής αυτονόμησης Π. Λαφαζάνης τύχαινε να διατηρεί το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ενέργειας (ΥΠΑΠΕΝ), και φερόταν να έχει εργαστεί, με άγνωστη έκβαση, (και) για να υποδαυλίσει ενδιαφέρον για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες από εταιρίες της Βενεζουέλας, της Βραζιλίας και της Ρωσίας.
Με τους «εξωτικούς» συνεταίρους ως τώρα άφαντους, η απομάκρυνση, με τον ανασχηματισμό, του υπουργού Ενέργειας (ΥΠΑΠΕΝ) εξομάλυνε το πεδίο για την δραστηριοποίηση Εταίρων (Γαλλία και Ιταλία;) και Συμμάχων (ΗΠΑ).
Νομικά κωλύματα (capital controls) εμποδίζουν προς στιγμήν την αποσφράγισή των προσφορών και τη γνωστοποίηση των ενδιαφερόμενων. Αναμενόταν πάντως η κοινοπραξία των (εγχώριων) ΕΛΠΕ με τη γαλλική Total και (πιθανώς) την ιταλική Edison.
Και ενώ οι (όποιες) διαθέσεις της αμερικανικής EXXON Mobil στρεφόταν γύρω από την Κρήτη, το ενδιαφέρον της πιθανολογούμενης τριμερούς «ευρωπαϊκής» σύμπραξης εντοπιζόταν σε 3 ή 4 «οικόπεδα» των Ιονίων. Κάτι που νοηματοδοτεί και επιχειρηματικά τόσο το σχήμα «Ελλάς Γαλλία συμμαχία», όσο και την «εκ του σύνεγγυς» στήριξη Ρέντσι.
Η εκμετάλλευση απαιτεί απεμπλοκή της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία - στο «οικόπεδο» 1, βόρεια της Κέρκυρας και των Διαποντίων Νήσων. Αντί της Χάγης ή της διαιτησίας, η κυβέρνηση προσπαθεί να διευθετήσει την υπόθεση προσφέροντας στη γείτονα ανταλλάγματα όπως η άρση του «εμπολέμου» και η στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της.
Άλλωστε ο Έλληνας υπΕΞ επισκέφθηκε τόσο τα Σκόπια, όσο και το Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο), και προκάλεσε διάβημα διαμαρτυρίας της Σερβίας. Γίνεται έτσι σαφές ότι, για να διασφαλιστούν οι υδρογονάνθρακες, δοκιμάζεται μια Ελληνική "Realpolitik" έναντι των Αλβανών.
Πρέπει ωστόσο να διερωτώμεθα αν είναι πια «ελληνικοί» οι υδρογονάνθρακες - όταν μιλούμε για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων που αναπαράγουν το σχήμα εξαρτήσεων της χώρας. Υπάγονται δηλ. στη Γερμανο-Γαλλική κηδεμονία (το «γερμανικό» ΤΑΙΠΕΔ και τη Γαλλική Total), με αστερίσκο το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Κρήτη.