Ανοιχτή επιστολή προς τις συμμαθήτριες/συμμαθητές του σχολείου του παιδιού μου που ψήφισαν για να γίνει κατάληψη

Αγαπητά παιδιά,

Είμαι γονιός ενός παιδιού του σχολείου σας και εκπαιδευτικός σε άλλο σχολείο. Επειδή οι καταστάσεις που ζούμε είναι σοβαρές και πιστεύω ότι η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, αποφάσισα να σας γράψω δυο λόγια, με αφορμή την κατάληψη που αποφασίσατε.

Θέλω να σας πω ότι συμφωνώ, με τα περισσότερα από τα αιτήματά σας τα οποία διάβασα, καθώς τα προβλήματα τα ζω κι εγώ. Μπροστά στον υγειονομικό κίνδυνο που (με τόση έμφαση τα επίσημα ΜΜΕ μας ενημερώνουν πως) μας απειλεί, μας έχουν αφήσει ουσιαστικά απροστάτευτους. Κι αυτό εξαιτίας ελλείψεων, παραλείψεων και συγκεκριμένων πολιτικών - οικονομικών επιλογών της κυβέρνησης. Μας έχουν πετάξει στα μούτρα ένα «πρωτόκολλο» ουσιαστικά ανεφάρμοστων (με τα υπάρχοντα μέσα) οδηγιών και μια εντολή για χρήση μάσκας και…..καθάρισαν.

Από κει και πέρα, μας λένε ουσιαστικά, «η ευθύνη είναι δική σας». Άραγε, με τι γνώσεις και εφόδια μπορεί πχ ένας εκπαιδευτικός να γίνει «υπεύθυνος κορονοϊού», όπως μας ζητάνε;  Πρέπει όλοι να απαιτήσουμε περισσότερα. Γι’ αυτό λοιπόν, συμφωνώ με κάθε νόμιμη  ενέργεια που έχει σκοπό να ασκήσει πίεση προς κάθε αρμόδιο πολιτικό φορέα και να απαιτήσει τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας (όπως: καθαρισμούς-απολυμάνσεις, αραίωση τμημάτων, παροχή ιατρικής-ψυχολογικής στήριξης και τόσα άλλα) με στόχο τα σχολεία να λειτουργούν με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και όχι να κλείνουν.

Ως ένα τέτοιο μέσο πίεσης θα μπορούσε να είναι και μια κατάληψη. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, ΜΟΝΟ με την εξής προϋπόθεση: Να είναι ΜΙΑ από τις ενέργειες αυτών που διεκδικούν και ΟΧΙ η ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Το να κλειστούν απλά κάποια παιδιά (όσα κι αν είναι, ακόμα χειρότερα αν είναι ελάχιστα) σε ένα σχολείο σταματώντας τη λειτουργία του και να περνούν την ώρα τους διασκεδάζοντας ή χαζεύοντας μπορεί να είναι ….χαλαρωτικό και να το έχουν ανάγκη, αλλά δεν είναι κοινωνικός αγώνας.  Δεν μπορεί, από μόνο του, να έχει κανένα αποτέλεσμα. Ποιος και γιατί θα
συγκινηθεί από αυτό;

Τι άλλο μπορείτε, αν θέλετε, να κάνετε; (Θα χαιρόμουν βέβαια πάρα πολύ αν άκουγα και έβλεπα και τις δικές σας, αν υπάρχουν, «φρέσκιες» και ίσως πιο αποτελεσματικές προτάσεις για μορφές διεκδίκησης). Εγώ θα σας αναφέρω μερικές «παραδοσιακές» μεθόδους, όπως:

- Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ πρώτα απ’ όλα, με κάθε μέσο (ανακοινώσεις στον τύπο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα και δίκτυα κλπ) των προβλημάτων και των αιτημάτων σας. Να ξέρετε ότι πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τι κατάσταση επικρατεί στα σχολεία, γιατί τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ό,τι θέλουν.

- Η ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, εκτός σχολείου. Αν, αντί να κάθεστε μέσα στο σχολείο, πηγαίνατε (εννοείται, όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο) στα γραφεία των αρμοδίων και των υπευθύνων για να τους ζητήσετε αυτά που θέλετε, να είστε σίγουροι πως δεν θα σας αγνοούσαν. Θα έπαιρναν αποφάσεις ή θα μετέφεραν την πίεση προς τους παραπάνω. 

- Η ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με άλλα σχολεία και άλλους φορείς (πχ γονείς, καθηγητές, καθαρίστριες) που έχουν τα ίδια ή παρόμοια αιτήματα για ανταλλαγή ιδεών και κοινή δράση. 

ΜΟΝΟ έτσι, ως μέρος μιας σειράς άλλων ενεργειών, θα είχε ίσως νόημα και αντίκτυπο και μια κατάληψη (ως σημείο συνάντησης κλπ). 

ΑΝ ο σκοπός σας είναι να διεκδικήσετε πραγματικά κάτι και όχι απλά να μην κάνετε μάθημα για μερικές μέρες, τότε θα είμαι μαζί σας, με όποιους  τρόπους μπορώ. Αν όμως το μόνο που θέλετε είναι απλά να κάθεστε  (και μάλιστα μια χούφτα παιδιά) μέσα στο σχολείο ή να κάνετε βόλτες στους δρόμους και στις καφετέριες, απλά για να μη γίνονται μαθήματα,  τότε θα με βρείτε απέναντί σας. Θα είμαι ένας από αυτούς που θα ζητήσω και θα βοηθήσω, όπως μπορώ, την εκκένωση του χώρου και την επανέναρξη των μαθημάτων. Το κλειστό σχολείο δεν ωφελεί τους πολλούς.

Τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν γιατί αλλιώς αυτοί που ζημιώνονται είναι οι οικονομικά ασθενέστεροι μαθητές και οι γονείς τους (στους οποίους κι εγώ ανήκω). Οι πιο ευκατάστατοι έχουν τον τρόπο να δώσουν στα παιδιά τους ό,τι χρειάζονται, δε σκάνε και πολύ αν δε λειτουργεί το σχολείο. Και σε τελική ανάλυση, πιστεύω ότι όποιος θέλει πραγματικά να διεκδικήσει κάτι δεν είναι απαραίτητο να κλείσει το σχολείο. Αγώνες μπορούν να γίνουν και με ανοιχτά σχολεία.

Οι περισσότεροι γονείς και καθηγητές σας έχουν τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια αιτήματα με σας για την καλύτερη και ασφαλέστερη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Κι αυτοί θέλουν ίσως να κάνουν κάτι γι’αυτό. Συνεννοηθείτε μαζί τους, μην τους βάζετε απέναντί σας. Μακάρι να γινόσασταν εσείς η σπίθα για να φουντώσει μια γενικότερη αντίδραση στη μόνιμη (και ειδικά στις μέρες μας εγκληματική) ανεπάρκεια της πολιτικής εξουσίας μας. 

Να είστε όλες και όλοι καλά.

Κέρκυρα, 24/9/2020