Και μετά τον κωρονοϊό, τι;
Σπύρος Στάλιας
02 Απριλίου 2020
/ 09:15
Προχτές ο Πρόεδρος Τράμπ «έκοψε» τρία τρις δολάρια για την αντιμετώπιση του ιού. Πίστωσε λογαριασμούς, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED), στις εμπορικές τράπεζες, σε λογαριασμούς εταιρειών, οργανισμών και πολιτών για να «αγοράσει» από αυτούς, τον ιδιωτικό τομέα, ότι θέλει το Αμερικάνικο Δημόσιο στη μάχη κατά του ιού και για να προστατεύσει την ζήτηση.
Το χρήμα αυτό δεν προήλθε από την φορολογία, ούτε από αποθεματικά του Αμερικανικού Κράτους, που δεν έχει, ούτε από δανεισμό. Είναι έκδοση νέου χρήματος.
Συνεπώς κάνεις απο τους αποδέκτες του δεν θα χρωστάει τίποτα. Αντίθετα ο ιδιωτικός τομέας θά βρεθεί με περίσσευμα χρηματικού πλούτου.
Tο Αμερικανικό Δημόσιο θα βρεθεί με «έλλειμμα» τριών τρις επί πλέον στο ήδη υπάρχον έλλειμμα των ΗΠΑ.
Συμπέρασμα πρώτο: Το έλλειμμα του δημόσιου τομέα είναι το περίσσευμα ή ο καθαρός χρηματικός πλούτος του ιδιωτικού τομέα. Με άλλα λογια καθώς θα τελειώσει η κρίση, πρώτα ο Θεός, η Επιστήμη και το μείνε σπίτι, οι αμερικανοι πολίτες θα βρεθούν με αυξημένο χρηματικό πλούτου.
Συμπέρασμα δεύτερο: Όταν το χρημα το εκδίδει το Κράτος μπορεί να εκδώσει όσο θέλει μέχρι να πετύχει τους στόχους που επιθυμεί χωρις να επιβαρύνει τους πολίτες του αντίθετα δε να τους δημιουργεί καθαρό χρηματικό πλούτο.
Συμπέρασμα τρίτο: Μετά την κρίση οι πολίτες με επιπρόσθετο πλούτο και με ένα κρατος πίσω που εκδίδει το νόμισμά του εύκολα θα βάλουν μπρός την παραγωγική μηχανή προς την ανάπτυξη (όλα τα παραπάνω ισχύουν για κάθε χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα).
Πάμε τώρα στην ευρωζώνη.
Στη μάχη κατά του ιού, η ρευστότητα, με κάποιο τρόπο θα δοθεί, χωρίς να μπαίνουμε σε τεχνικές λεπτομέρειες. Ας υποθέσουμε ότι η ΕΚΤ θα δώσει όσα ευρώ απαιτούνται, σε κάθε κράτος, στη μάχη αυτή της επιβίωσης.
Αλλά λόγω της κατασκευής του ευρώ, του σκοπού που εξυπηρετεί και των στόχων που έχει, η ΕΚΤ μετά θα απαιτήσει πίσω τα ευρώ που έδωσε στη μάχη αυτή.
Άρα μετά την επιδημία όλοι οι πολίτες και κράτη θα βρεθούμε καταχρεωμένοι στις τράπεζες με ποσά επιπρόσθετα στα ήδη υπάρχοντα χρέη μας.
Ενώ θα βγούμε ζωντανοί, ελπίζω, από την μάχη κατά του ιού, σίγουρα θα βγούμε και καταχρεωμένοι.
Από την άλλη ενώ υποτίθεται οτι θα πρέπει να πολεμήσουμε για να βγούμε από την ύφεση που προκάλεσε ο ιός, θα οδηγηθούμε σε νέα λιτότητα για να πληρώσουμε τα χρέη μας πράγμα που θα επιτείνει την ύφεση. Βαδίζουμε σε τραγικό μέλλον.
Γιατί όλ» αυτά. Λόγω ευρώ, λόγω ενός νομίσματος που έχει στόχο και σκοπό να προστατεύει τους Τραπεζίτες και τους Κεφαλαιούχους. Ζούμε σε μία τρέλα που την προκαλεί ένα νόμισμα σπάνιο ενώ εκδίδεται χωρίς κόστος.
Συμπέρασμα: Όσο πιο γρήγορα από αυτό απαλλαγούμε, σαν Ευρωπαίοι και σαν Έλληνες, και υιοθετήσουμε πάλι τα Εθνικά μας Νομίσματα, τόσο το καλύτερο για τον πολιτισμό, την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης.
