Για τον Σπύρο Κρητικό
Γράφει ο Σπύρος Δολιανίτης
Έζησε … και έφυγε με το δικό του τρόπο… «His way »
Οι στίχοι του πασίγνωστου τραγουδιού my way που γράφτηκαν από τον Πωλ Άνκα σε μουσική Κλωντ Φρανσουά και αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα φιλοσοφούν τη ζωή και τα έπη ενός ενήλικα στη δύση της σταδιοδρομίας του.
«Και τώρα που το τέλος πλησιάζει και αντιμετωπίζω την αυλαία, φίλοι μου, θα το πω ξεκάθαρα, θα εκθέσω τους λόγους μου για τους οποίους είμαι σίγουρος.
Έχω ζήσει μια ζωή η οποία είναι πλήρης. Ταξίδεψα κάθε και όποιο μεγάλο δρόμο, μα κυρίως και πάνω απ΄ όλα ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Μετανιώνω για λίγα, αλλά και πάλι πολύ λίγα για να τ΄ αναφέρω. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και εμβάθυνα χωρίς εξαιρέσεις.
Προγραμμάτισα κάθε πορεία που μπορούσα, κάθε μου βήμα σε δρομάκι. Μα κυρίως και πάνω απ΄όλα ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Ναι υπήρξαν στιγμές, είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζατε, που « κατάπινα » περισσότερα απ΄ όσα μπορούσα ν΄αντέξω.
Αλλά πάνω απ΄όλα όταν αμφέβαλα , τα έβγαζα από πάνω μου,τα αντιμετώπισα και τα έκανα με τον τρόπο μου.
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα. Συμπληρώθηκα και ένιωσα την απώλεια και τώρα καθώς τα δάκρυα υποχωρούν, διασκεδάζω… Τα έκανα όλα με το δικό μου τρόπο. Στο κάτω κάτω τι είναι ο άνθρωπος;
Αν δεν έχει τον εαυτό του δεν έχει τίποτε για να λέει τα πράγματα όπως τα αισθάνεται και όχι τα λόγια κάποιου που γονατίζει…
Ναι, δέχθηκα πλήγματα, υπέφερα και το έκανα με το δικό μου τρόπο … όπως εγώ νόμιζα.»
Από αριστερά προς δεξιά:
- David Campbell, Βρετανός διεθνώς αναγνωρισμένος solist και καθηγητής κλαρινέτου
- Στέφανος Δολιανίτης (στην τελευταία συναυλία που διευθύνει στις 20/11/2004)
- Σπύρος Κρητικός, αναγνωρισμένος Κερκυραίος μουσικός - κορυφαίος της Εθνικής συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ - καθηγητής κλαρινέτου
...Έχοντας ζήσει το φίλο, συνάδελφο και άνθρωπο Σπύρο Κρητικό, τον χαιρετώ με το δικό μου τρόπο, με αυτό το τραγούδι που δεν έτυχε να μου αναφέρει ότι του ταιριάζει όμως εγώ το δανείζομαι για να του πω το δικό μου αντίο.
Γιατί ο Σπύρος έζησε και υπηρέτησε με πάθος τα πιστεύω του. Έλεγε αυτά που αισθανόταν πραγματικά χωρίς πίσω σκέψη. Έκανε πάντα την αυτοκριτική του, μα πάνω απ΄ όλα δεν είχε ποτέ ιδιοτέλεια. Ήταν ο εαυτός του.
Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο να πω. Έφυγες όπως ζήτησες … Και η αυλαία έπεσε με το χειροκρότημα.
Καλό σου ταξίδι, Σπύρο και σε ευχαριστώ. Ξέρεις εσύ…
Σπύρος Δολιανίτης
