Πονηρή η πρωτοβουλία των τριών δικηγόρων, γράφει ο Μάριος Παϊπέτης

Φίλε Γιώργο,
          Με δυσάρεστη έκπληξη διάβασα την ολοσέλιδη ειδησεογραφία στο φύλλο της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ της 5^ης Νοέμβρη σχετικά με παρέμβαση του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας για την μετάθεση της Εισαγγελέα Πρωτοδικών.
          Έχω την άποψη ότι ένας Δικηγορικός Σύλλογος δεν πρέπει να παρεμβαίνει ή να προσπαθεί να επηρεάσει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο (ΑΔΣ) του Άρειου Πάγου, εκτός αν υπάρχει θέμα δημοκρατικής ή θεσμικής λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Για μένα (53 χρόνια Δικηγόρος) είναι πρωτάκουστο να μεταβαίνει στην Αθήνα 3μελής αντιπροσωπεία του Δ.Σ. για να παρέμβει στο ΑΔΣ! Και δεν μάθαμε τους δέχθηκαν ή τους έδιωξαν (ως όφειλαν) κακών κακώς.
          Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται εκλεγμένα μέλη στο Δ.Σ. να κολακεύουν δημόσια Δικαστές. Το Δ.Σ. εκλέγεται για να προασπίσει τα συμφέροντα του σύνολου του Δικηγορικού Σώματος και όχι για το πλασάρισμα των μελών του, για να γίνονται προσωπικά αρεστοί, να πιστώνονται εξυπηρετήσεις και να «υποχρεώνουν» τους Δικαστές. Γίνομαι εύκολα αντιληπτός τι εννοώ και μένω σ’ ευγενικές εκφράσεις.
          Προφανώς δεν τίθεται σ’ αμφιβολία η από κάθε άποψη εξαιρετική και άμεμπτη συγκριμένη Εισαγγελέας. Τίθεται όμως σοβαρά το θέμα της μακράς παραμονής της στην Κέρκυρα, νομίζω ήδη 10 χρόνια, που δημιουργεί μία ιδιότυπη εντοπιότητα. Είναι ανθρώπινο ο Δικαστής να δημιουργεί προσωπικές σχέσεις με Δικηγόρους (λίγους που τις αναζητούν) και την τοπική κοινωνία. Ο Δικαστής επιβάλλεται να είναι παρών – απών κι αόρατος.
          Η σιωπηλή πλειοψηφία των Δικηγόρων Κέρκυρας σίγουρα σημειώνει και γνωρίζει τις ιδιαίτερες σχέσεις (ελάχιστων ευτυχώς) Δικαστών, τα κοινά γλέντια, τις εκδρομές και τα ταξίδια. Δεν ζούμε σ’ άλλη ήπειρο κι οφείλουμε να τα γνωρίζουμε για να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τους πελάτες μας…
          Σ’ αυτά τα καίρια θέματα ο Δικηγορικός Σύλλογος οφείλει να είναι αυστηρός και να διαμαρτύρεται για παραμονή Δικαστών πέρα από ένα λογικό όριο 3-4 ετών. Και είναι αυτονόητο ότι τα μέλη του ΔΣ εκτίθενται όταν με περισσή αφέλεια προσπαθούν «…με όλη μας την ψυχή και όλη μας την καρδιά να δώσουμε μάχη για να μείνει αυτό το κόσμημα…» και πέραν της 10ετίας.
          Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα ο συνήθως επικίνδυνος (για τον εαυτό του) αυθόρμητος Πρόεδρος μας έλαμψε με σύνεση, νηφαλιότητα και σωστή κρίση.
          Κι ένα τελευταίο: Όλα αυτά δεν χρειάζονται να βγαίνουν έξω από το Δικαστικό Μέγαρο. Κάνουν κακό στους Δικηγόρους. Τα τρία μέλη του Δ.Σ. χρεώνονται και γι’ αυτή την πονηρή πρωτοβουλία.
Φιλικά,
Μάριος Δον. Παϊπέτης
 
Υ.Γ.  Αντίγραφο της παρούσης θα σταλεί στον Σύλλογό μου.