Περί χορηγιών ΕΛ.ΠΕ. σχόλια...

καθώς πίσω από την οποιαδήποτε παρουσιαζόμενη «κοινωνική ευαισθησία», κρύβονται οι μετρήσιμοι στόχοι του μάρκεντιγκ των εταιρειών.  Οι αντιδράσεις των πολιτών κρίνονται κάθε φορά από το βαθμό ωφέλειας της κοινωνίας, καθώς και από το μέγεθος της επιχειρούμενης παραπλάνησης που υφίσταται.

Η περίπτωση λοιπόν των χορηγιών των ΕΛ.ΠΕ. στα Ιόνια νησιά, είναι από τις περιπτώσεις εκείνες  που δε μπορεί παρά να εκληφθεί  ως ένα  κλασικό δείγμα κοινωνικής παραπλάνησης, αν όχι κοροϊδίας. 

Στον Όμιλο των  ΕΛ.ΠΕ. (Ελληνικά Πετρέλαια) το 65% ανήκει σε ιδιώτες, ενώ το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει, προς το παρόν, το 35% των μετοχών του. Λέμε προς το παρόν γιατί ακόμα και αυτό το 35% του Ελληνικού Δημοσίου είναι προς πώληση. Σημειώνουμε δε,  ότι τα ΕΛ.ΠΕ συμμετέχουν κατά 25% (TOTAL 50%, ΕΛ.ΠΕ 25%, Edison 25%) στην κοινοπραξία που πρόκειται να δραστηριοποιηθεί για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στο  οικόπεδο 2 Δυτικά της Κέρκυρας. 

Όταν λοιπόν ξεπουλιέται ο ενεργειακός πλούτος αυτής της χώρας και η εκμετάλλευσή του παραχωρείται σε μονοπωλιακούς κολοσσούς, είναι προκλητικό τόσο από τα ΕΛ.ΠΕ., όσο και από τον νυν Περιφερειάρχη κ. Γαλιατσάτο οι χορηγίες του Ομίλου να παρουσιάζονται ως «κοινωνική ευαισθησία».  Πόσο μάλλον, όταν ο  Όμιλος,  σε συνθήκες οικονομικής κρίσης,  παρουσιάζει αύξηση των κερδών του.

Την ίδια περίοδο που τα ΕΛ.ΠΕ αύξαναν την κερδοφορία τους και οι εκπρόσωποί τους  μιλούσαν περί απαρέγκλιτης υλοποίησης Στρατηγικού Σχεδιασμού στα πλαίσια της δικής τους βιώσιμης Ανάπτυξης, τον Νοέμβριο του 2018, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης ήταν κατά 14,7% υψηλότερη σε σχέση με το 2017, ενώ το φυσικό αέριο  ήταν ακριβότερο κατά 13,1%; 

Δε μας διαφεύγει το γεγονός ότι  είναι πολυπαραγοντικό το θέμα διαμόρφωσης της τιμής των καυσίμων! Ωστόσο, δε μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ότι ένας από τους παράγοντες  αύξησής τους είναι  η διεύρυνση του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων, αφού στον καπιταλιστικό κόσμο αυτή είναι ο καθοριστική προϋπόθεση  επιβίωσης και ανάπτυξής τους.

       Είναι προκλητικό και συνάμα εξοργιστικό, την ίδια περίοδο που φουντώνει η ανησυχία στα Ιόνια νησιά για τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εξορύξεων των υδρογονανθράκων, την ίδια περίοδο που δεχόμαστε τις κατά ριπάς διαβεβαιώσεις τήρησης  όλων των μέτρων ασφαλείας, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα ΕΛ.ΠΕ,  ο Όμιλος να κομίζει δώρα στα Ιόνια. Τα δώρα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά  μια προσπάθεια εξομάλυνσης των αντιδράσεων, δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά μια προσπάθεια εξαγοράς και παράλληλης διασφάλισης  της συναίνεσης της τοπικής κοινωνίας, απέναντι στη σχεδιαζόμενη  καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας. 

 Δεν εξαγοράζεται η σιωπή μας  κύριοι των ΕΛ.ΠΕ με τις χορηγίες σας! Δεν είμαστε τόσο αθώοι, όσο οι Ιθαγενείς Κοφάν του Αμαζονίου  στην περιοχή του Εκουαδόρ, όπου, όταν έφτασαν  με ελικόπτερα τη δεκαετία του ’70 οι εκπρόσωποι των πετρελαϊκών εταιρειών,  μοίρασαν τυρί, πετρέλαιο ντίζελ και μαχαίρια! Κανείς δεν εξήγησε τότε στους  ιθαγενείς ότι αυτοί θα έπαιρναν  το τυρί και  οι άλλοι το πετρέλαιο. Τέσσερα δισεκατομμύρια (4.000.000.000) βαρέλια πετρέλαιο απομύζησε η Texaco της Chevron από το Εκουαδόρ, αφήνοντας τα απόβλητά της ως μπόνους στους Κοφάν, οι οποίοι δεν ήξεραν που να στραφούν για τις επιδημίες που σάρωναν τον πληθυσμό τους. 

Δεν είμαστε τόσο  άπειροι από τις τακτικές των μονοπωλιακών ομίλων στον καπιταλιστικό κόσμο,   όσο οι κάτοικοι του Αζερμπαϊτζάν, όπου επί εποχής προεδρίας του  Χεϊντάρ Αλίγιεφ,   η BP προσέφερε 2-3 εκατομμύρια λίρες «για πολιτιστική και μορφωτική υποστήριξη», προκειμένου να υπογραφεί η "Σύμβαση του Αιώνα". Παρεμπιπτόντως, στο Αζερμπαϊτζάν,  σ’ αυτήν την πλούσια σε πετρέλαιο χώρα, όπου το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ανέρχεται σε 17.500 δολάρια ανά Αζέρο, ο μέσος τυπικός μισθός είναι περίπου 3.000 δολάρια το χρόνο, τουτέστιν 250 δολάρια το μήνα (όταν το ενοίκιο ενός απλού διαμερίσματος  80m2 στο  Μπακού είναι πάνω από 500 δολάρια)! Που πάνε τα υπόλοιπα 14.500 δολάρια; Ποιος είναι αυτός που καρπώνεται αυτήν τη τερατώδη διαφορά; 

 Η κυρία Κράτσα, η επίσημη υποψήφια Περιφερειάρχης της Νέας Δημοκρατίας στα Ιόνια, η  οποία είχε αναπτύξει σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν, δε μπορεί να μην ξέρει κάτι για τα πετρελαϊκά λόμπι και ίσως μπορεί να μας διαφωτίσει επί του θέματος. Μέχρι η κ. Κράτσα, που είναι υπέρμαχος της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων, να μας δώσει τα φώτα της, εμείς να επισημάνουμε ότι  όπου "αποπατούν οι ελέφαντες, τα πουλιά γλεντούν".  Και στην προκειμένη περίπτωση τα πουλιά κάνουν πάρτι εδώ και δεκαετίες. Το Αζερμπαϊτζάν αποτελεί τυπικό δείγμα κράτους, όπου σε συνθήκες οικονομικής και πολιτικής κρίσης, κάποιοι θεώρησαν καλό να πουλήσουν μπιρ παρά τον πλούτο της χώρας τους,  με άμεσο όφελος τον προσωπικό τους πλουτισμό και την ανέλιξή τους στα υψηλά αξιώματα της εξουσίας. Παράλληλα το Αζερμπαϊτζάν, όπως λέγεται,  είναι τυπικό δείγμα χώρας όπου η "Ανάπτυξη" είναι άμεσα συνυφασμένη με την ανάπτυξη δημοφιλούς συναλλαγής: την εκτεταμένη Δωροδοκία.

Ασφαλώς η  δωροδοκία δεν είναι ενδημικό  φαινόμενο της Καυκάσιας χώρας, καθώς αυτή παίρνει διαστάσεις επιδημίας στον καπιταλιστικό κόσμο, ιδιαίτερα όταν συγκρούονται τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Είναι πολύ πρόσφατες οι κατηγορίες προς το Κατάρ για δωροδοκία στελεχών τόσο της τουρκικής κυβέρνησης, όσο και Γάλλων αξιωματούχων προκειμένου να υποστηριχθούν τα συμφέροντά του.

        Αν κανείς δε, πιστεύει, ότι αυτοί οι τρόποι διεκπεραίωσης υποθέσεων είναι κάτι που αφορά την κουλτούρα του μουσουλμανικού κόσμου,  να θυμίσουμε την  υπόθεση διαφθοράς της Statoil, της Νορβηγικής εταιρείας πετρελαίων κατά την περίοδο 2002/2003. Η υπόθεση αυτή αφορούσε  την προσπάθεια  της Statoil εξαγοράς πολιτικών προσωπικοτήτων του Ιράν, μέσω της ιρανικής εταιρείας συμβούλων Horton Investments, προκειμένου να υπογραφούν συμβάσεις πετρελαίου με την Statoil ! Φυσικά δεν είναι η μοναδική περίπτωση δωροδοκίας στο Δυτικό κόσμο που αφορά τις τακτικές  των πετρελαϊκών  εταιρειών προκειμένου να βάλουν στο χέρι ενεργειακές πηγές άλλων χωρών. Και δεν είναι και  ο μοναδικός τομέας στον οποίο  ενεργοποιείται η διαδικασία της δωροδοκίας. Αν ανατρέξει κανείς στις υποθέσεις των ελλείψεων, παραλείψεων και  αδιαφορίας προς τα μέτρα ασφάλειας αποτροπής πετρελαιοκηλίδων, καθώς και της απόκρυψης της έλλειψης εξοπλισμού αντιμετώπισής τους, εκεί θα βρει πλήθος περιπτώσεων συγκάλυψης της πραγματικής αιτίας των "ατυχημάτων". 

      Είναι προφανές ότι η υφαρπαγή ενεργειακών πηγών ακολουθεί διεθνείς κανόνες, όπως είναι επίσης προφανές ότι οι πετρελαϊκές εταιρείες ούτε ιδεολογία έχουν ούτε ηθικούς φραγμούς! Οι κανόνες είναι καθορισμένοι και υπακούουν σε ένα και μοναδικό νόμο: "Αύξηση του Κέρδους". Μπροστά σ' αυτό το νόμο δεν υπάρχουν περιθώρια ευαισθησίας ούτε προς το περιβάλλον, ούτε προς τον πληθυσμό, ούτε προς την τοπική οικονομία.   

      Αυτά και άλλα πολλά στρέφουν την προσοχή μας στις εκτιμήσεις και τους κινδύνους που  επισημαίνει για το ζήτημα τόσο η "Λαϊκή Συσπείρωση" όσο και το κόμμα (το ΚΚΕ) που τη στηρίζει. Αυτά και άλλα πολλά μας ωθούν να ενισχύσουμε αυτές τις δυνάμεις στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.