«Κέρκυρα, εδώ που ο τουρίστας έχει να δει πολλά, αλλά ο άνθρωπος περισσότερα»

Γιορτάζουμε για μια ακόμα χρονιά την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού, έτσι όπως έχει καθιερωθεί το 1970 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού και η σκέψη μου, μετά από μια δύσκολη, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε στη Κέρκυρα, τουριστική περίοδο, πηγαίνει στα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη, τα οποία παραφράζω λίγο. Ναι η Κέρκυρα είναι ο τόπος που ο ταξιδιώτης, έχει να δει, να βιώσει και να μάθει πολλά, πέρα από το απαράμιλλο ομορφιάς φυσικό τοπίο, όπως το τεράστιο πολιτιστικό και ιστορικό απόθεμα, αλλά ο άνθρωπος που θα έρθει στο νησί μας, για να περάσει αυτές τις λίγες ημέρες διακοπών που ονειρευόταν όλη την χρονιά, έχει να ζήσει και να βιώσει πολλά περισσότερα. Ναι, ίσως είναι αυτό το «μυστικό», που αυτός εδώ ο τόπος, ο οποίος δυστυχώς, λόγω αστοχιών και αρνητικών συγκυριών, υπολείπεται αρκετά σε υποδομές, όχι μόνο αντέχει, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία των αφίξεων, αλλά «κερδίζει» τους επισκέπτες του και τους φιλοξενούμενους του, πραγματώνοντας την ετυμολογία της λέξης φιλοξενία, στον υπερθετικό βαθμό.

Όμως δεν θα πρέπει να επαναπαυτούμε σε αυτά τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρει απλόχερα ο τόπος μας διαχρονικά. Όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά είναι μια τεράστια παγίδα την οποία οφείλουμε, επιδεικνύοντας την επιδεξιότητα των ναυτών της απηδάλου νεώς, να την αποφύγουμε και με στοχευμένες κινήσεις μέσα σε εύθετο χρονικό διάστημα να καλύψουμε τα ελλείμματα και να μεταμορφώσουμε τον τουριστικό μας προορισμό σε έναν σύγχρονο και ελκυστικό προορισμό, ο οποίος να καλύπτει τις ανάγκες και τις επιθυμίες και των πιο απαιτητικών επισκεπτών.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι άμεση ανάγκη να υιοθετηθούν επαρκή μέτρα διαχείρισης και διατήρησης των φυσικών πόρων και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές και δομές, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην πίεση που ασκείται από τη μεγάλη επισκεψιμότητα, όπως είναι η διαχείριση απορριμμάτων, η εξοικονόμηση νερού, η προστασία του περιβάλλοντος και άλλα.

Δεν προσφέρεται ίσως, αυτή η εορταστική ημέρα, να αναπαράγουμε σκέψεις στενάχωρες που απορρέουν από όσα δεινά, περί δεινών πρόκειται, βιώσαμε αυτό το καλοκαίρι με την αποτυχημένη διαχείριση των απορριμμάτων. Ούτε βεβαίως με την κατάσταση των κεντρικών οδικών αρτηριών, αλλά και με την κατάσταση κάποιων μνημείων μας, με παγκόσμια αναφορά, όπως οι οχυρώσεις του Παλαιού και Νέου Φρουρίου, τα οποία αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος για να μας αποδεχθεί η UNESCO στον κατάλογο των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, ή του Αχιλλείου ή ακόμα και του Αρχαιολογικού μουσείου μας το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει την «ναυαρχίδα» των μνημείων μας και παραμένει για τρίτη χρονιά κλειστό.. Όλα αυτά, όπως το τεράστιο πολιτιστικό και ιστορικό απόθεμα, αποτελούν ακαταμάχητα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που μας διαφοροποιούν από έναν τόπο ο οποίος προσφέρει μόνο «θάλασσα και ήλιο». Αν και στα δύο τελευταία πλεονεκτήματα και πάλι κατέχουμε την κορυφή. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2014, όχι πολλά χρόνια πριν, η Κέρκυρα αναδείχθηκε ως κορυφαίος προορισμός παραλίας στην Ευρώπη, αφήνοντας «πίσω» αρκετούς σημαντικούς και φημισμένους τουριστικούς προορισμούς.

Δεν είναι λόγια παρηγοριάς, είναι λόγια ενθάρρυνσης ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ, να μορφοποιήσουμε έναν τουριστικό προορισμό, έτσι όπως τον ονειρευόμαστε και έτσι όπως μας αξίζει, αρκεί όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και οι παραγωγικές δυνάμεις, να προχωρήσουμε με συνέργειες και αλληλοκατανόηση. Και βεβαίως με πνεύμα διεκδικητικό απέναντι στην εκάστοτε κεντρική εξουσία, για να διαμορφώσει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να δοθεί νέα δυναμική στις παραγωγικές δυνάμεις του τουρισμού.      

Με τις σκέψεις αυτές και με κορωνίδα ότι το πλεονέκτημα του τουριστικού μας προορισμού είναι οι άνθρωποι του νησιού μας, εύχομαι σε όλους μας προσωπική και οικογενειακής υγεία, επιτυχία στους στόχους του καθενός μας και του χρόνου, να έχουμε επιτύχει ένα μικρό βήμα για να φθάσουμε στον τελικό μας προορισμό, για να δούμε την Κέρκυρα που μας αξίζει. Μην ξεχνάμε άλλωστε την γνωστή ρήση ότι «ένα ταξίδι χιλιομέτρων ξεκινά με ένα μικρό βήμα». Ας το κάνουμε λοιπόν.