Τα 50 χρόνια Φεστιβάλ είναι ένας εργατικός - λαϊκός, επαναστατικός πολιτικός - πολιτιστικός θεσμός

Αυτή η αδιάλειπτη χρονική αλυσίδα των Φεστιβάλ κινδύνευσε να σπάσει το 1990 όταν η ένταξη του Κόμματός μας στο πολιτικό σχήμα - συμμαχία του «Συνασπισμού της Αριστεράς» οδήγησε βήμα - βήμα στην ακύρωση της οργανωτικής πολιτικής και ιδεολογικής αυτοτέλειας του Κόμματος και της ΚΝΕ. Γι’ αυτό υποστήριξε ότι τα 50 αυτά χρόνια του Φεστιβάλ συμπυκνώνουν τα διαχρονικά συμπεράσματα για το ΚΚΕ, την ανάγκη ύπαρξης του Κόμματος ως τον αναντικατάστατο φορέα για την κοινωνική ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ούτε η ζωή ούτε η κοινωνία είναι στάσιμη, όπως διαπιστώνουμε π.χ. με τις επιστήμες, την τεχνολογία», σημείωσε για να αναδείξει τις αντιφάσεις που δημιουργεί στην εποχή μας η παρωχημένη και στάσιμη οικονομική και πολιτική οργάνωση του καπιταλισμού.

Οι λαϊκές ανάγκες θυσία στα συμφέροντα των καπιταλιστών

Με αφορμή το πρόβλημα της λειψυδρίας που αντιμετώπισαν πολλές περιοχές και η Κέρκυρα φέτος το καλοκαίρι, αλλά και τις εκτεταμένες φυσικές καταστροφές που έζησε η χώρα, τα περί «κλιματικών αλλαγών» είναι «στάχτη στα μάτια» του λαού προκειμένου να αποδεχτεί ότι είναι ανίσχυρος απέναντι στις φυσικές δυνάμεις και να ασπαστεί την αστική διαχείριση που αποκρύβει την ουσία των προβλημάτων αυτών.  

Υπεύθυνος είναι οι επιλογές, τα συμφέροντα των καπιταλιστών, που είναι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής και ως τέτοιοι οργανώνουν την οικονομία, μέρος της οποίας είναι και η ύδρευση, η άρδευση, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η έκταση και το είδος των υποδομών και υπηρεσιών που υπάρχουν και το πώς λειτουργούν για την προστασία από έκτακτα ή και πιο κανονικής συχνότητας - ροής φυσικά φαινόμενα, με κριτήριο την κερδοφορία τους. Τα προβλήματα είναι πολιτικά. Η αστική εξουσία δεν θέλει και δεν μπορεί να διαθέσει δυνάμεις και υλική δαπάνη για την οργάνωση της προστασίας της ανθρώπινης ζωής στις σημερινές φυσικές συνθήκες αξιοποιώντας όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες. 

Αντίστοιχα για τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, η ίδια η ζωή κατέρριψε το πλεονέκτημα των «γκαρσονιών πολυτελείας», οι μισθωτοί του τουριστικού κλάδου γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η τουριστική ανάπτυξη και τα κέρδη συμβαδίζουν με συνθήκες εργασίας «σκλαβιάς» και άγριας εντατικοποίησης. Αυτή η κατάσταση είναι ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων.

Παλεύουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες 

Είναι, λοιπόν, καιρός, αναγκαιότητα, πιο μαζικά και αποφασιστικά, νεότερες και ωριμότερες ηλικίες γυναικών και ανδρών να σηκώσουν κεφάλι, να διαμορφώσουν ένα συνειδητό εργατικό - λαϊκό κίνημα και μέσα από τα συνδικάτα και τους συλλόγους να αγωνιστούν με στόχο να αλλάξουν την κοινωνία χτυπώντας την καρδιά της χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Επικίνδυνα «σύννεφα» πολέμου που έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή, επισημαίνοντας τους κινδύνους για τον λαό που δημιουργεί η πολιτική εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. «Η Ελλάδα από τον νότο ως τον βορρά είναι γεμάτη "μαγνήτες" αντεπίθεσης της άλλης ιμπεριαλιστικής πλευράς, είτε λέγεται Τουρκία, είτε Ιράν, είτε Ρωσία. Η Κέρκυρα έχει γνωρίσει τι σημαίνει "αντίποινα" στην αντιπαράθεση - σύγκρουση της μιας ιμπεριαλιστικής πλευράς έναντι της άλλης, το γνώρισε με τον βομβαρδισμό και την κατάληψη από τη φασιστική Ιταλία το 1923», σημείωσε. 

Μπροστά στον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι εργαζόμενοι και οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν τι να πράξουν σε αυτή την περίπτωση, να μην αποπροσανατολιστούν και αναζητήσουν διέξοδο σε ακροδεξιά ή φασιστικά κόμματα που «σπεκουλάρουν» πάνω σε πραγματική αντιπολεμική διάθεση αποπροσανατολισμού όπως είδαμε σε εκλογές κρατιδίων της Γερμανίας. Ας διδαχθούμε από την πείρα του επαναστατικού εργατικού κινήματος, από τα λάθη, ακόμα και την προδοσία ηγετών που συμβιβάστηκαν με τον ταξικό αντίπαλο, την προδοτική στάση της σοσιαλδημοκρατίας και την πολύτιμη παρακαταθήκη της εξέγερσης του Οκτώβρη της Ρωσικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 1917.

Δεν είμαστε θεατές, ούτε μοιρολάτρες, είμαστε, πρωτοπόροι, επαναστάτες, επαγρυπνούμε, ζούμε δημιουργικά, επαναστατικά έτσι ώστε «το επόμενο 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" να ανοίξει νέο τόμο Ιστορίας, για να γίνει ο σοσιαλισμός όχι το μέλλον, αλλά το παρόν!