Το μήνυμα της Νικολέττας Πανδή για την Ημέρα της Γυναίκας

Τον Μάρτη του 1857, οι εργάτριες των υφαντουργείων της Νέας Υόρκης
κινητοποιήθηκαν, με απεργίες και διαδηλώσεις, ενάντια στη διπλή εκμετάλλευση και
διεκδίκησαν την αξιοπρέπεια στη ζωή και την εργασία. Το 1910 η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας, κάτω από δύο βασικά ζητήματα : την πάλη για τα δικαιώματα της γυναίκας, και την πάλη για την ειρήνη. Εκείνη η απεργία, το 1857 έθετε ως αιχμή την άρση των φυλετικών διακρίσεων, την άρση της ανισοτιμίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, και στρέφονταν ενάντια στην εκμετάλλευση της γυναίκας. Παρά τη βία και την καταστολή, οι κινητοποιήσεις χαρακτηρίστηκαν απ’ το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. 

Σήμερα, 160 χρόνια μετά, οι διακρίσεις και οι ανισότητες εις βάρος των γυναικών
εντείνονται με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Σήμερα η γυναίκα, εργαζόμενη – άνεργη ή και μητέρα, με τον πολλαπλό ρόλο που έχει στην κοινωνία, δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες, ούτε και ευχολόγια, αλλά από μια συνολική πολιτική για τη στήριξή της και τη στήριξη της οικογένειας. Το αίτημα για την ισότιμη πρόσβαση των γυναικών στην αγορά εργασίας και στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα παραμένει αναπάντητο όσο οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους θα παραμένουν άνεργες, υποαπασχολούμενες, ανασφάλιστες ή επιφορτισμένες με πολλαπλούς ρόλους.

Η σημερινή μέρα δεν είναι μέρα γιορτής, είναι μέρα αφύπνισης! Η ισότητα των φύλων
αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και στόχο σε κάθε χώρα. Ο αγώνας για μια
κοινωνία στην οποία άνδρες και γυναίκες μοιράζονται εξίσου τα αγαθά, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, στην εργασία, στην πολιτική, στην εξουσία, στον ελεύθερο χρόνο, στη φροντίδα, στην οικογένεια και στην προσωπική ζωή, είναι πάντα επίκαιρος και αποτελεί αγώνα για τη δημοκρατία.

Η ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ Π.Ε ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΠΑΝΔΗ