Κάλεσμα του ΣΕΠΕ Κέρκυρας στην πορεία για το Πολυτεχνείο

«Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 είναι, ακόμη και σήμερα, κάρβουνα αναμμένα κάτω από τις στάχτες του χρόνου. Κάθε φορά που τα σκαλίζουμε, αρπάζουν φωτιά..»

Το Πολυτεχνείο, ως κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού κινήματος, υπήρξε η μεγάλη πηγή ριζοσπαστισμού που ενέπνευσε γενιές και κοινωνικούς αγώνες για δεκαετίες. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο στέκεται όρθιο σαν βράχος, απέναντι στο κατεστημένο που προσπαθεί να το σπιλώσει, να το αποδομήσει, να το αποστεώσει σε μια ακόμα γιορτή χωρίς περιεχόμενο, να του στερήσει το απελευθερωτικό του μήνυμα. Απέναντι σε όλους τους Ρουπακιάδες αυτής της κοινωνίας που με θράσος υποστηρίζουν ότι «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο», όταν η ίδια η Χούντα αναγνώρισε 18 νεκρούς και, βέβαια, η έκθεση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών έχει μέχρι στιγμής ταυτοποιήσει 24 νεκρούς. Απέναντι σε ορισμένους κύκλους του πανεπιστημιακού κατεστημένου που ιδρώνουν για να ξεπλύνουν την Πρεσβεία και τη σχέση των ΗΠΑ με τους δικτάτορες, ξεχνώντας το σχέδιο «Κόκκινη Προβιά», κωδική ονομασία μυστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ και της CIA, σε συνεργασία με διάφορες ευρωπαϊκές υπηρεσίες πληροφοριών που σκοπό είχε να αποτρέψει με ένοπλη δράση πιθανή αντιαμερικανική επικράτηση στη Δυτική Ευρώπη.

 Το Πολυτεχνείο ανανεώνει το κοινωνικό του νόημα κάθε χρόνο, καθώς αναβαπτίζεται μέσα στους κοινωνικούς αγώνες και, με τη σειρά του, τροφοδοτεί τον ριζοσπαστισμό της επόμενης νέας γενιάς. Απείθαρχο και ανυπότακτο, πάντα νέο και πάντα φλογερό, ήταν το αναπάντεχο που έσπασε το ιστορικό συνεχές της παντοδυναμίας της χούντας και διέλυσε τα πολιτικά σχέδια μιας κοινοβουλευτικής δικτατορίας, που ανέτρεψε την πολιτική της ηγεμονία και εκκίνησε την αντίστροφη μέτρηση που θα οδηγούσε στην πτώση της. Είναι το μεγαλύτερο γεγονός της μεταπολεμικής ιστορίας κι όμως κανείς δεν το σχεδίασε, πήγασε από τη νεολαιίστικη και λαϊκή θέληση.

Γι’ αυτό και αποτελεί μόνιμα ένα αγκάθι, μια ενοχλητική και επικίνδυνη παραφωνία στο ιστορικό αφήγημα της κοινωνικής συντήρησης και της κυριαρχίας. Το ίδιο και η μεταπολίτευση με το πολιτικό φορτίο των οραμάτων της κοινωνικής χειραφέτησης και της αμφισβήτησης, με την πλούσια ιστορία αγώνων του φοιτητικού κινήματος, με την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την έκρηξη των λαϊκών αγώνων, την πολιτιστική αναγέννηση, τους αγώνες για την αποχουντοποίηση της εκπαίδευσης, για την κατάργηση του επιθεωρητισμού.

Όπως ενοχλητικό αγκάθι αποτελεί η τραγωδία της Κύπρου, διότι αποκαλύπτει το ρόλο του ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ, ξεσκεπάζει το μύθο της «πατριωτικής» χούντας και της ακροδεξιάς που “είχε δομήσει ισχυρό στράτευμα”, μύθος που κατέρρευσε με το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο και την επιστράτευση-οπερέτα που αποκάλυψε την πλήρη διάλυση του στρατού της χούντας.

Σήμερα, η καρδιά του Πολυτεχνείου χτυπάει στις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία, στα νεολαιίστικα κινήματα μετά το ατύχημα στα Τέμπη, στα κινήματα αλληλεγγύης και διεκδικήσεων των πλημμυροπαθών, στο εκπαιδευτικό κίνημα υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και ακύρωσης της αξιολόγησης.

 Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε:

• Τις/τους συναδέλφους να μεταδώσουν το μήνυμα του Πολυτεχνείου στις σχολικές τους τάξεις.
• Τις/τους συναδέλφους να συμμετέχουν μαζικά στην πορεία του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17 Νοέμβρη, στις 6μ.μ., στο μνημείο του Πολυτεχνείου στην Παλιά Νομαρχία, στο πανό του Συλλόγου.