Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Μαρκόπουλος
Με την εκδημία του, σε ηλικία 84 ετών, έκλεισε μια μακρά καλλιτεχνική πορεία, που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους και πιο αναγνωρισμένους Έλληνες συνθέτες του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα
Το περασμένο Σάββατο, 10 Ιουνίου 2023, ο καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος, άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Μαρτίου 1939. Ξεκίνησε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής στο Ωδείο Ιεράπετρας, με όργανο το βιολί. Το 1956 αφήνει την ιδιαίτερή του πατρίδα για την Αθήνα, όπου συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητές τον Γεώργιο Σκλάβο (ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση) και τον Joseph Bustidui. Παράλληλα σπουδάζει Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Την ίδια περίοδο παρουσιάζει τις πρώτες του συνθέσεις, ενώ η πρώτη ηχογράφηση έργου του πραγματοποιείται το 1959 από τη Συμφωνική Ορχήστρα του τότε Ε.Ι.Ρ.
Το 1963 έρχεται και η πρώτη διάκριση, καθώς η μουσική του για την ταινία Μικρές Αφροδίτες του Νίκου Κούνδουρου, βραβεύεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Με την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας το 1967 φεύγει για το Λονδίνο. Εκεί συνεχίζει τη σύνθεση, γράφοντας τόσο συμφωνικά και χορωδιακά έργα, όσο και μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Παράλληλα έρχεται σε επαφή με άλλους Έλληνες και ξένους συνθέτες από τον χώρο της μουσικής πρωτοπορίας.
Το 1969 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1976 γράφει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC, Who pays the ferryman? (Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;) η οποία παραμένει για αρκετό καιρό στην κορυφή των αγγλικών charts και τον καθιστά γνωστό διεθνώς. Έναν χρόνο αργότερα (1977) παρουσιάζει και την «λαϊκή λειτουργία» Ελεύθεροι Πολιορκημένοι μελοποιώντας το ομότιτλο σπουδαίο ποιητικό έργο του Διονύσιο Σολωμού. Την πρώτη εκτέλεση του έργου αυτού παρακολούθησε κοινό 22.000 ατόμων.
Το 1983 του ανατέθηκε ο σχεδιασμός του τελετουργικού έναρξης των Πανευρωπαϊκών Αγώνων στην Αθήνα, για τους οποίους έγραψε και τον ύμνο Θέλουμε Ειρήνη, που μεταδόθηκε τηλεοπτικά διεθνώς. Το 1994 μελοποίησε ορφικούς ύμνους στο έργο με τίτλο Η Λειτουργία του Ορφέα, το οποίο παρουσιάστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου.
Συνολικά συνέθεσε 8 μεγάλους κύκλους τραγουδιών και πολλά μεμονωμένα τραγούδια, 3 «λαϊκές λειτουργίες», 5 σκηνικά έργα, μία σειρά συμφωνικών χορών, μουσική για παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος, για το θέατρο, τη τηλεόραση και τον κινηματογράφο, μουσική για σόλο πιάνο, για έγχορδα, για φλάουτο κ.ά. Συνεργάστηκε με πολλούς μεγάλους στιχουργούς και ποιητές, καθώς και με τους περισσότερους καταξιωμένους ερμηνευτές.
Οι συνθέσεις του χαρακτηρίζονται από ποικιλία τόσο ως προς τις πηγές έμπνευσης, όσο και ως προς τις χρησιμοποιούμενες τεχνοτροπίες, αλλά με ξεκάθαρα σημεία αναφοράς προερχόμενα από την ελληνική μουσική παράδοσης στις περισσότερες περιπτώσεις. Άλλωστε, ήταν εκείνος που έθεσε τις βάσεις για το μουσικοκοινωνικό κίνημα που ο ίδιος ονόμαζε «Επιστροφή στις Ρίζες».
Ήταν παντρεμένος με την τραγουδίστρια και παλαιά του συνεργάτιδα Βασιλική Λαβίνα, με την οποίαν απέκτησε μία κόρη.
Με την εκδημία του, σε ηλικία 84 ετών, έκλεισε μια μακρά καλλιτεχνική πορεία, που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους και πιο αναγνωρισμένους Έλληνες συνθέτες του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΤΙΝΗΣ
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1988. Είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στην Ιστορική Μουσικολογία. Ανακοινώσεις του έχουν παρουσιαστεί σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά μουσικολογικού και ιστορικού περιεχομένου. Ως μουσικολόγος έχει συνεργαστεί με φορείς όπως το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.ά. Διδάσκει στο Ωδείο Κερκύρας και είναι υπεύθυνος του Αρχείου της Φιλαρμονικής Εταιρίας «Μάντζαρος».
