Επέστρεψαν από την κόλαση της Τουρκίας οι Κερκυραίοι ήρωες της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης

ΚΕΡΚΥΡΑ. Με συγκλονιστικές εμπειρίες στις αποσκευές τους, τα δύο μέλη του παραρτήματος Κέρκυρας της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, επέστρεψαν από την απόλυτη καταστροφή. Ο Ανδρέας Κορίκης και ο Ανδρέας Μουζακίτης, μέλη της ΕΟΔ από το 2006 και το 2017 αντίστοιχα, συμμετείχαν σε μια επίλεκτη ομάδα από 24 μέλη που ταξίδεψαν στην Τουρκία και έδωσαν τα πάντα, με τεράστια γενναιότητα και αυταπάρνηση για να σώσουν έστω και μια ανθρώπινη ζωή που τρεμόσβηνε μέσα στα χαλάσματα. 

Οι διασώστες της Ε.Ο.Δ., αψηφώντας το κρύο και τις δυσκολίες, εργάστηκαν αδιάκοπα επί τέσσερις ημέρες αναζητώντας ίχνη ζωής ανάμεσα σε συντρίμμια και χαλάσματα. Η αποστολή τους ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή και ολοκληρώθηκε το βράδυ της Τρίτης (14/2). 



Ο χρόνος πάγωσε

Μιλώντας στην "Ε" για τις πρώτες τους εντυπώσεις, ο Ανδρέας Κορίκης αναφέρει: «Ξέραμε που πηγαίναμε, τα είχαμε δει, αλλά όταν φθάσαμε καταλάβαμε το ασύλληπτο μέγεθος της καταστροφής. Πόλεις ολόκληρες ισοπεδώθηκαν. Μπορεί σε μια περιοχή με 10 εικοσαόροφες πολυκατοικίες, να είχαν μείνει οι δύο, κατεστραμμένα ολόκληρα τετράγωνα! Ούτε στον πόλεμο δεν συμβαίνουν αυτά, τόση καταστροφή, τόσες χιλιάδες νεκροί μέσα σε λίγα λεπτά. Πόλεις - φαντάσματα, σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Το πάντα πάγωσαν, έμειναν σε εκείνες τις στιγμές που έγινε ο σεισμός. Δεν υπάρχει πλέον καμία καθημερινότητα».

Επιχείρησαν σε 12 συγκροτήματα σε διαφορετικές πόλεις, πασχίζοντας με κίνδυνο της ζωής τους, να απελευθερώσουν τις λιγοστές αχτίδες ζωής που βαριανάσαιναν μέσα στα χαλάσματα. Αντίξοες συνθήκες, με τη θερμοκρασία να φθάνει ακόμα και στους -17 βαθμούς Κελσίου. «Πολύ κρύο, όμως ήταν η αγάπη του κόσμου που μας ζέσταινε εκείνες τις στιγμές» λέει ο Ανδρέας Μουζακίτης.

Ελπίδα πάντα ζωντανή

Με κομμένη την ανάσα όλες οι οικογένειες που έψαχναν τον άνθρωπό τους, με μόνιμα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους την ελπίδα, που δεν έσβηνε ποτέ, όσες μέρες κι αν περνούσαν. Και όσο έβλεπαν αυτά τα ελάχιστα μικρά θαύματα, τόσο η ελπίδα έμενε ζωντανή.  

Οι στιγμές που θα παραμείνουν χαραγμένες στη μνήμη τους, ήταν όταν έβγαλαν δύο γυναίκες ζωντανές μετά από έξι ολόκληρες μέρες, η μια εξ αυτών ημιλιπόθυμη. Ο Ανδρέας Κορίκης περιγράφει στην "Ε" πώς μια επιχείρηση διάσωσης μπορεί να κρατούσε πολλές ώρες, αλλά για τους ίδιους δεν είχε σημασία ο χρόνος. «Βάσει διεθνών κανονισμών, κάθε διασώστης δεν μπορεί να ξεπεράσει τις 6 ώρες στο πεδίο. Όμως... όταν καταλαβαίνεις ότι είσαι στο τελικό στάδιο, ότι λίγο ακόμα και τα καταφέρνεις να βγάλεις τον άνθρωπο ζωντανό, δεν σκέφτεσαι κανονισμούς, ούτε να πας να κοιμηθείς. Εκεί δίνεις το 1000% των δυνάμεών σου, δεν αφήνεις τη διάσωση στη μέση για να ξεκινήσεις αύριο το πρωί...».

Οι εκπαιδευμένοι εθελοντές της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης από όλη την Ελλάδα, την διασώστρια σκυλίτσα Sugar και εξειδικευμένο εξοπλισμό αναχώρησαν στις 9 Φλεβάρη από τη Θεσσαλονίκη πλήρως εξοπλισμένοι και με εφόδια για μια εβδομάδα. Ρούχα, τρόφιμα, σκηνές, εργαλεία απεγκλωβισμού, θερμικές κάμερες, ανιχνευτές επικίνδυνων αερίων, γεννήτριες, εξοπλισμό τηλεπικοινωνιών, φορεία, απινιδωτές και άλλο εξειδικευμένο εξοπλισμό Πρώτων Βοηθειών.


Υποστήριξη από παντού

Από όλες τις προμήθειες δεν χρησιμοποίησαν ούτε τις μισές. Ο κόσμος τους βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε, υπήρχε υποστήριξη από παντού. «Πρέπει να υπήρχαν 20 ομάδες από όλον τον κόσμο, αλλά και η Τουρκική Πολιτική Προστασία δούλεψε άρτια. Όταν πρωτοπήγαμε βρεθήκαμε μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος, ίσως 1.000 - 2.000 άτομα, σωστό εργοτάξιο. Όχι μόνον εθελοντές και οργανώσεις αλλά και εργαζόμενοι της Πολιτικής Προστασίας, εργάτες του Δήμου ακόμα και απορριμματοφόρο πέρναγε κανονικά», λέει ο Ανδρέας Κορίκης.

Ευγνωμοσύνη

Όλοι αισθάνονται δέος μπροστά σε αυτήν την μεγαλειώδη εθελοντική προσφορά τους, αλλά οι ίδιοι δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει πόσο γίγαντες φαντάζουν στα μάτια μας. «Είμαστε πολλά χρόνια εθελοντές διασώστες, εκπαιδευμένοι για αυτές τις συνθήκες, αλλά αυτό που νιώσαμε στον γυρισμό, όταν φθάσαμε στην Κωνσταντινούπολη, δεν το περιμέναμε. Όταν ο κόσμος κατάλαβε ότι είμαστε διασώστες ξέσπασε αυθόρμητα σε χειροκροτήματα, ήταν μια στιγμή απερίγραπτη, εκεί νιώσαμε το μέγεθος της ευγνωμοσύνης» λέει στην "Ε" ο Ανδρέας Κορίκης. 

Στην επαγγελματική τους ζωή ο Ανδρέας Κορίκης είναι ναυαγοσώστης και ο Ανδρέας Μουζακίτης πλήρωμα ασθενοφόρου, η διάσωση λοιπόν είναι γι' αυτούς καθημερινότητα. Στην ομάδα τους ωστόσο υπάρχουν εθελοντές από κάθε επάγγελμα, με μόνη κινητήρια δύναμη την προσφορά: «Έχουμε ζήσει πολλά περιστατικά ερευνών και διασώσεων, αλλά τέτοιου μεγέθους, ποτέ. Αυτό θα μείνει στην ιστορία». 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΚΕΡΕΚΟΥ