Τι συμβαίνει με το Νοσοκομείο του νησιού μας; Γιατί φεύγουν οι γιατροί;

Γιατί κάθε τόσο και νέες παραιτήσεις;
Δεν θυμάμαι τόσες πολλές παραιτήσεις στο παρελθόν.
Κάτι πρέπει να συμβαίνει για να μην μπορούν να παραμείνουν  στο Δημόσιο νοσοκομείο, παρότι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους για χρόνια πολλά. Αξιοσέβαστα άτομα, αγαπητά στην κοινωνία μας.

Το Δημόσιο  νοσοκομείο θα ΄πρεπε να λειτουργεί σαν Ελβετικό ρολόι.
Δεν ξέρω αν φταίει ο Διευθυντής η οι παραπάνω από αυτόν, αυτοί που τον τοποθέτησαν σε αυτή τη θέση, αλλά θα έπρεπε να τους προστατεύουν να  υποστηρίζουν τους γιατρούς με νύχια και με δόντια.

Και βέβαια οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι γιατροί. Οι γιατροί που μέρα, νύχτα ξενυχτούν, κουράζονται. Φαίνεται πως δεν άντεξαν σε κάτι. Στην πίεση, στις δυσκολίες της δουλειάς τους, στα απάνθρωπα ωράρια;

Ξέρω  Διευθυντή κλινικής που κάθε 3, 4 ημέρες έχει εφημερία που σημαίνει  εργασία από το πρωί μέχρι την επόμενη ημέρα το μεσημέρι και χωρίς να έχει κοιμηθεί όλο το βράδυ.  Και σαν Διευθυντής δεν είναι και στην πρώτη νεότητα. Απορώ πως αντέχει. Όλη του η ζωή οι εφημερίες του.

Δεν ξέρω άλλον εργαζόμενο  να απασχολείται τόσες πολλές συνεχόμενες ώρες  μέρα και νύχτα χωρίς να ξεκουράζεται. Ούτε στα σώματα Ασφαλείας που υπηρέτησα.
Έχω προσωπική πείρα από γιατρό της ορθοπεδικής κλινικής που μπορεί να  χειρουργεί τρεις φορές την εβδομάδα. Εμένα με χειρούργησε Δευτέρα και είχε  άλλα χειρουργεία την Τετάρτη και άλλα την Παρασκευή. Μαζί με αυτά είχε και εξωτερικά ιατρεία την Τρίτη!! Πόσο να αντέξει.

Ο  χειρουργός δεν είναι ένας συνηθισμένος υπάλληλος. Έχει μπροστά του ανθρώπους που υποφέρουν, που πονούν, που  πιάνεται η ψυχή σου από τις φωνές τους, όταν  στη σκοτεινή σιωπή του θαλάμου ακούς τα  βραδιά γέρους ανθρώπους μέσα στον πόνο τους να φωνάζουν.... Οπωπω μάνα μου!!! και ματώνει η ψυχή σου.  Που η ζωή τους κρέμεται από τα χέρια και το μυαλό των γιατρών.
Αμέτρητοι Έλληνες και επισκέπτες έχουν σωθεί. 

Η ζωή είναι πολύτιμη, ανεκτίμητη.. Οι γιατροί είναι αυτοί που την προστατεύουν.  Αυτούς θα πρεπε η πολιτεία να νοιάζεται να υποστηρίζει.
Το πρώτο μέλημα της πολιτείας θα πρεπε να είναι η υγεία των ανθρώπων, αυτών που ζητούν την ψήφο τους όταν γίνονται εκλογές και  την επόμενη τους ξεχνούν, τους αγνοούν...

Οφείλω ένα δημόσιο ευχαριστώ στον εξαιρετικό χειρουργό ορθοπεδικό τον κ. Σπύρο  ΚΑΡΔΑΚΑΡΗ που επιμελήθηκε την κατάσταση μου.

Δεν ξέρω πως θα ήταν ο  κόσμος χωρίς τα κρατικά Νοσοκομεία. Οι περισσότερες πανάκριβες ιδιωτικές κλινικές εκεί καταλήγουν. στις  δύσκολες περιπτώσεις. Εσείς οι αρμόδιοι, για αφουγκραστείτε την ανάγκη του κόσμου για τα κρατικά νοσοκομεία.
Μην τα απαξιώνετε γιατί κάτι τέτοιο οσφρίζομαι. Εγώ και πολύς κόσμος..

Χρήστος Ι. Δούλης