Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 43 ετών, νικημένος από τον καρκίνο - Συγκλονίζει η ανάρτησή του
ΑΘΗΝΑ. Θλίψη έχει σκορπίσει η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, η οποία μάλιστα ήταν ακόμη πιο σοκαριστική λόγω του τρόπου με τον οποίο γνωστοποιήθηκε, μέσα από τους λογαριασμούς του στα social media.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 43 ετών, νικημένος από τον καρκίνο και μετά από μία σκληρή και γενναία μάχη με τον καρκίνο.
Πίσω του αφήνει τον δικό του μύθο και τη δική του υπογραφή στον ελληνικό αθλητισμό μέσα από τις μεγάλες επιτυχίες του στο Τάε Κβον Ντο, με το οποίο κατάφερε να διακριθεί σε διεθνές επίπεδο.
Κορυφαίες εξ αυτών; Τα δύο αργυρά μετάλλια στην κατηγορία των 80+ κιλών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο (2004 και 2008 αντιστοίχως). Προπονητής του ήταν ο Κώστας Τζιδημόπουλος, κατακτώντας έτσι όσα του στέρησε το κάταγμα που είχε υποστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000, κρατώντας τον εκτός αγωνιστικής δράστης για δύο χρόνια.
Η ανάρτησή του συγκλονίζει
«Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά. Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο» έγραψε στην αρχή της ανάρτησής τους.
Στην ανάρτηση εξηγεί για τη μάχη που έδινε γενναία με ένα σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut και δηλώνει πως τα δυο αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια τού από Αθήνα και Πεκίνο, θα δοθούν σε δημοπρασία ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για παιδικές δομές.
«Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου. Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου» έγραψε.
Οι μεγαλύτερες διακρίσεις του
2010 - Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα - 3ος Χάλκινο μετάλλιο
