ΚΚΕ: «Κουίζ: Ποια κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το αεροδρόμιο της Κέρκυρας;»
ΚΚΕ
08 Ιουλίου 2022
/ 10:08
Πυρά κατά του βουλευτή Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκου Αυλωνίτη, στην ανακοίνωση της Τ.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ για την ιδιωτικοποίηση του Αεροδρομίου
Με γλαφυρό τρόπο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αυλωνίτης, αποτυπώνει σε γραπτή του δήλωση τις, όντως, απαράδεκτες εικόνες και συνθήκες εργασίας, στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας.
Η περιγραφή όμως είναι εύκολη και μπορεί να γίνει από τον καθένα που απλά και μόνο, έχει μάτια και βλέπει. Το δύσκολο είναι να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ως αιτία τη διαχείριση από την Fraport, εκτοξεύοντας βέλη εναντίον των υπέρμαχων της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου! Με άλλα λόγια επιτίθεται, μεταξύ άλλων, και στο ίδιο το κόμμα του.
Θυμίζουμε, για όσους ξεχνάνε ή για όσους νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου μία σημαντική «λεπτομέρεια». Η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου της Κέρκυρας ήταν έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, συνεχίζοντας την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων, παραχώρησε 14 περιφερειακά αεροδρόμια στον Γερμανικό όμιλο της Fraport (Αύγουστος του 2015). Επίσης, επί κυβέρνησης ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε στη Βουλή αποζημίωση προς την Fraport καθώς παρουσίαζε μειωμένα έσοδα, λόγω της πανδημίας
Φυσικά η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση δεν ήταν η μοναδική της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού η λίστα είναι μεγάλη, με την παραχώρηση του Ελληνικού, την ιδιωτικοποίηση των δύο μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την συνέχιση της ιδιωτικοποίηση του Ερημίτη.
Όλες αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ είχαν, τότε στη Βουλή, την στήριξη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, επιβεβαιώνοντας την ταύτισή τους σε βασικές στρατηγικές επιλογές, όσο και αν προσπαθούν να μεγεθύνουν τις επί μέρους διαφορές τους για να δείχνουν δήθεν ότι ξεχωρίζουν. Εκτός βέβαια και αν οι ιδιωτικοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καλές και οι ιδιωτικοποιήσεις της ΝΔ είναι κακές…
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων υποδομών και εκτάσεων είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και φέρει την υπογραφή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Η αιτία της κατάστασης και στο αεροδρόμιο δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτό που συμβαίνει στο αεροδρόμιο είναι η «λαμπερή» πλευρά του «τουριστικού θαύματος», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.
Στο αεροδρόμιο Ι. Καποδίστριας βλέπουμε μπροστά μας τις δυο όψεις του τουρισμού στη χώρα μας. Από τη μια τα ρεκόρ των αφίξεων, των εισπράξεων και των κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους, πάνω ακόμη και από το 2019, τη «χρονιά των ρεκόρ» όπως είχε χαρακτηριστεί.
Από την άλλη την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να κάνουν διακοπές (οι 7 στις 10 οικογένειες θα στερηθούν αυτό το δικαίωμα για φέτος), τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας με την εκμετάλλευση να χτυπάει «κόκκινο» για τους εργαζόμενους του κλάδου.
Ο καπιταλισμός, το κυνήγι του κέρδους, στερεί από τον λαό το δικαίωμα και την ανάγκη των διακοπών, όπως ακριβώς στερεί από τους εργαζόμενους του κλάδου τις ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς με αξιοπρεπείς αμοιβές.
Τίποτα απ' αυτά όμως δεν πρέπει να χαριστεί στο κεφάλαιο και στα κόμματά του, κάθε απόχρωσης. Ο λαός αξιοποιώντας την πείρα του να ανοίξει το δικό του ελπιδοφόρο δρόμο διεκδικώντας όλα όσα του ανήκουν, αμφισβητώντας αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης και το πολιτικό του προσωπικό.
Η περιγραφή όμως είναι εύκολη και μπορεί να γίνει από τον καθένα που απλά και μόνο, έχει μάτια και βλέπει. Το δύσκολο είναι να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ως αιτία τη διαχείριση από την Fraport, εκτοξεύοντας βέλη εναντίον των υπέρμαχων της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου! Με άλλα λόγια επιτίθεται, μεταξύ άλλων, και στο ίδιο το κόμμα του.
Θυμίζουμε, για όσους ξεχνάνε ή για όσους νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου μία σημαντική «λεπτομέρεια». Η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου της Κέρκυρας ήταν έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, συνεχίζοντας την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων, παραχώρησε 14 περιφερειακά αεροδρόμια στον Γερμανικό όμιλο της Fraport (Αύγουστος του 2015). Επίσης, επί κυβέρνησης ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε στη Βουλή αποζημίωση προς την Fraport καθώς παρουσίαζε μειωμένα έσοδα, λόγω της πανδημίας
Φυσικά η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση δεν ήταν η μοναδική της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού η λίστα είναι μεγάλη, με την παραχώρηση του Ελληνικού, την ιδιωτικοποίηση των δύο μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την συνέχιση της ιδιωτικοποίηση του Ερημίτη.
Όλες αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ είχαν, τότε στη Βουλή, την στήριξη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, επιβεβαιώνοντας την ταύτισή τους σε βασικές στρατηγικές επιλογές, όσο και αν προσπαθούν να μεγεθύνουν τις επί μέρους διαφορές τους για να δείχνουν δήθεν ότι ξεχωρίζουν. Εκτός βέβαια και αν οι ιδιωτικοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καλές και οι ιδιωτικοποιήσεις της ΝΔ είναι κακές…
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων υποδομών και εκτάσεων είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και φέρει την υπογραφή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Η αιτία της κατάστασης και στο αεροδρόμιο δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτό που συμβαίνει στο αεροδρόμιο είναι η «λαμπερή» πλευρά του «τουριστικού θαύματος», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.
Στο αεροδρόμιο Ι. Καποδίστριας βλέπουμε μπροστά μας τις δυο όψεις του τουρισμού στη χώρα μας. Από τη μια τα ρεκόρ των αφίξεων, των εισπράξεων και των κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους, πάνω ακόμη και από το 2019, τη «χρονιά των ρεκόρ» όπως είχε χαρακτηριστεί.
Από την άλλη την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να κάνουν διακοπές (οι 7 στις 10 οικογένειες θα στερηθούν αυτό το δικαίωμα για φέτος), τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας με την εκμετάλλευση να χτυπάει «κόκκινο» για τους εργαζόμενους του κλάδου.
Ο καπιταλισμός, το κυνήγι του κέρδους, στερεί από τον λαό το δικαίωμα και την ανάγκη των διακοπών, όπως ακριβώς στερεί από τους εργαζόμενους του κλάδου τις ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς με αξιοπρεπείς αμοιβές.
Τίποτα απ' αυτά όμως δεν πρέπει να χαριστεί στο κεφάλαιο και στα κόμματά του, κάθε απόχρωσης. Ο λαός αξιοποιώντας την πείρα του να ανοίξει το δικό του ελπιδοφόρο δρόμο διεκδικώντας όλα όσα του ανήκουν, αμφισβητώντας αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης και το πολιτικό του προσωπικό.
