Με αφορμή μια σχολική «ηρωική» παράσταση, 25 Μαρτίου του 1971!
25-3-1971 Rumble in the Jungle (Kαυγάς στη Ζούγκλα) ΚΩΔΩΝΑΣ1 versus AΡΗ2. Αναμνήσεις μιας φουρνιάς μαθητών της Κέρκυρας από μια γιορτή της 25ης Μαρτίου τότε που τα χρόνια ήταν αλλιώς...
Τύφλα να χει η Rumble in the Jungle στη Κινσάσα του Μομπούτου, όπου ο Μοχάμεντ Αλή μονομάχησε και σώριασε φαρδύ πλατύ με πέντε διαδοχικές γροθιές βγαλμένες από το μυαλό της Μαίρη Σέλλεϋ τον ανίκητο Τζώρτζ Φόρεμαν, συγκρινόμενη με την Rumble in Corfu.
Αυτή η τελευταία τιτανομαχία έλαβε χώρα στη πόλη μας κατά την 150ή επέτειο της επανάστασης του 1821 εποχή που η Γιάννα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ακόμη κορασίδα και δεν ήταν σε θέση ακόμη να καταπλήξει τα πλήθη με φτηνογκλαμουράτες υπερπαραγωγές όπως επιχείρησε με τη 200ή ύστερα από μισό αιώνα.
Ήταν η μητέρα των μαχών της αδελφοκτόνου σύρραξης των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων της Κερκύρας, που μαινόταν κατά τη διάρκεια της χούντας.
Οι ενδοχριστιανικοί εμφύλιοι διακρίνονται για τη σφοδρότητα τους για αυτό και κάποιες φορές καταλήγουν σε νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου, όπου ο πανάγαθος αναγνωρίζει τους δικούς του νεκρούς που θα σταλούν στα Ηλύσια πεδία ασυζητητί.
Οι χουνταίοι σεπτοί νιοράντηδες ήθελαν να φορέσουν σομπρέρο στους Ελληνορθόδοξους που είχαν τη πάγια έδρα τους στο Δεσποτικό στα Μουράγια.
Στη μέση της αντιπαλότητας βρισκόταν οι ανύποπτοι τότε μαθητές της μέσης εκπαίδευσης, ιδίως εκείνοι οι χαζοχαρούμενοι του 2ου Γυμνασίου και Λυκείου.
Οι ηγέτες των δυο παραεκκλησιαστικών οργανώσεων δίδασκαν σα θεολόγοι στο ίδιο σχολείο το Πρότυπο της Πόρτα Ρεμούντας όπου η δύσμοιρη μαθητική κοινότητα του αποτελούσε το πειραματόζωα των δοκιμών τους
Στις παραδοσιακές μακραίωνες αντιπαλότητες του νησιού μας όπως κόκκινη φιλαρμονική εναντίον μπλέ, Γυμναστικός εναντίον Βύρωνα, ΑΟ Κέρκυρα εναντίον Ολύμπου, Α Γυμνάσιο Αρρένων εναντίον Β, Αναγνωστική Εταιρεία εναντίον Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, ποδοσφαιράκια Λευτέρη Ζαρίφη του μπομπάρδα (καντούνι Γρ. Μάνου) εναντίον μπιλιάρδων Αγιούς του Τούρκου (καντούνι Βονδιόλου).
Σε αυτά λοιπόν τα εγγενή μίση και πάθη ήλθαν να προστεθούν πρόσκαιρα και δυο φαιδρές κόντρες αυτή της Μαθητικής Μορφωτικής Κίνησης ΜΙΜΙΚΑ με έδρα τα υπόγεια του Δεύτερου (Κώδωνας) εναντίον Χριστιανικής Εστίας ΧΕ (Άρης) με στέκι ισόγεια αίθουσα του Δεσποτικού,
Ακολουθούσε των στρατιωτικοποιημένων Άλκιμων - -μια Light εκδοχή της μεταξικής ΕΟΝ-- απέναντι στα έμπειρα τάγματα των προσκόπων και των λυκόπουλων
Το Μάρτη του 71 οι μαθητές της 3ης τάξης του αποδεκατισμένου πρακτικού τμήματος του Β Λυκείου Αρρένων ετοιμαζόντουσαν να ανοίξουν τα φτερά τους για άλλα μέρη και τόπους.
Εμβληματικές φυσιογνωμίες του τμήματος τόσο στα μαθήματα όσο στα σπορ, αλλά προπάντων στις σκανδαλιές τις φασαρίες και τους καβγάδες (Τσιμίδηδες3, Πόδης4) μετά από 11 χρόνια συνοδοιπορίας στα σχολικά θρανία, στο λυκαυγές της κοινής μας διαδρομής μας πρόδωσαν αναίσχυντα και λάκισαν για τα φροντιστήρια της Αθήνας.
Μια άλλη μερίδα μετακόμισε λίγο πιο κάτω στο Α΄ Γυμνάσιο που ήταν λιγότερο απαιτητικό. (Πάλουκας5. Κατσήτε6. Άντιλας7 και Νίξον 8)
Το τμήμα της Γ’ πρακτικού έμεινε με 30 μαθητές και στριμώχτηκε σε μια μικρή αίθουσα, που πριν χρησίμευε σα γραφείο των καθηγητών του Λυκείου.
Στα δεινά της φασιστικής καταπίεσης της εξουσίας, της επαρχιακής μιζέριας, της έλλειψη αισθηματικής ζωής και σεξ ήλθε να προστεθεί και το ψυχοπλάκωμα ενός ασφυκτικού δωματίου.
Το πρώτο θρανίο ήταν κολλημένο πάνω στην έδρα της τάξης. Το Γυμνάσιο θηλέων –το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα το ξενοδοχείο Μπέλα Βενέτσια- βρισκόταν στον ίδιο δρόμο με την υπερυψωμένη είσοδο και τη δυτική πλευρά του Β ‘ αρρένων.
Τα αγόρια όμως ήταν υποχρεωμένα –λόγω χρηστών ηθών και περιφρούρησης της παρθενίας - να μπαίνουν και να βγαίνουν στο σχολείο τους από την ισόγεια είσοδο μέσω της Γκύλφορλντ ενώ τα κορίτσια μέσω της Ζαμπέλη.
Αποφευγόταν έτσι οι οχλήσεις οι αντίθετες με τις ελληνορθόδοξες αρχές της εποχής πχ
- Κορίτσι σου φύγανε οι πόντοι από το Μπερκσάϊ !
- Κορίτσια ο Μπάρκουλης !!
- Με τους πυραύλους πόχεις ξηλώθηκε το κουμπί του ντεκολτέ της ποδιάς σου.
Προνομιούχοι οι καλύτεροι μαθητές της τάξης ο Κούλα9 -Κυριακούλα και ο κωλόγριας10
Το προνόμιο δεν οφειλόταν στην αναμφισβήτητες αρετές τους αλλά στο τόπο διαμονής τους, και οι δυο έμεναν στη Ζαμπέλη και πηγαινοερχόταν άνετοι φλυαρώντας με τα κορίτσια.
Αρχές Μάρτη 1971 οι βροχές λιγόστευαν, η άνοιξη χαμογελώντας μας έκλεινε προβοκατόρικα το μάτι για σκάμπες θρασύτατες.
Οι βόλτες στο Καρδάκι και το Κανόνι πήγαιναν σύννεφο
καθώς και οι βαρκάδες στο Κάπο Σίδερο και γύρω από τα αεροπλανοφόρα που ναυλοχούσαν ανοιχτά από τα Μουράγια.
Τις βάρκες τις νοίκιαζε ο κομμουνιστοβασιλόφρονας Ναπολέοντας στη Κόντρα Φόσσα ειδήμονας επί πάντων των ορατών τε και αοράτων
Ο Κώδωνας (ΜΙΜΙΚΑ) μαζί με τους Άλκιμους του θα παρέλαυνε ανήμερα την 25η Μαρτίου.
Η εντυπωσιακή εμφάνιση του αγήματος με βαθυγάλαζες στολές, ψηλές μπότες επωμίδες κορδόνια και δίκωχα αμαυρώθηκε από τον ασυντόνιστο βηματισμό τους που θλιβερά ανερμάτιστος προκάλεσε την γενική θυμηδία του πλήθους
Αποτέλεσμα σαφώς της ανεπαρκέστατης προπόνησης μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των στρατολογημένων κατατάχθηκε εκεί για τις στολές ελπίζοντας να ρίξει κάποια γκόμενα στη κυριακάτικη βόλτα.
Ο αντίπαλος Άρης - ιεροκήρυκας από τον άμβωνα της Μητρόπολης- ετοίμαζε την αντεπίθεσή του για να υπερφαλαγγίσει σε ελληνοχριστιανικό φρόνημα και πατριωτική φλόγα το ηττημένο ασκέρι του Κώδωνα.
Ανέλαβε το ανέβασμα και τη σκηνοθεσία μιας θεατρικής παράστασης με θέμα το 21 προκειμένου να το παρουσιάσει την επομένη της ιστορικής επετείου
«To Τίμημα της Λευτεριάς» του Γεωργίου Θεοτοκά ήταν το έργο στο οποίο θα ασελγούσε με συνεργούς τους μαθητές του.
Η τάξη διχάστηκε, όλοι σιχαινόντουσαν τα καραγκιοζιλίκια και δεν ήθελαν να γίνουν συνεργοί στη κακοποίηση ενός θεατρικού έργου.
Αμφιβάλλω αν κανένας μας γνώριζε τον συγγραφέα και ακόμη περισσότερο να τον είχε διαβάσει.
Η αντιπαράθεση στηριζόταν σε άλλη βάση.
Ποιοι θα λούφαραν πιο πολύ από τα μαθήματα του Βέσπα11, του Σπάικ12, του Κούκου13 και των άλλων διδασκάλων
Αυτοί που θα ανέβαιναν στο θεατρικό σανίδι ή αυτοί που θα έμεναν στη πλατεία.
Όταν στο τέλος έγινε ταμείο, οι κερδισμένοι νομίζω βγήκαν εκείνοι που δεν λούστηκαν στα φώτα της ράμπας του κατάμεστου Παλλάς.
Ήταν αδύνατο να γίνει μάθημα με τους μισούς μαθητές.
Αυτοί που απείχαν από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, έβαζαν καλάθια στο Γυμναστήριο ή αντάλλασαν πάσες στη κάτω πλατεία που τότε ήταν απέραντα χωμάτινη και δεν είχε μετατραπεί ακόμη σε πάρκινγκ.
Την ημέρα της παράστασης το Παλλάς έκανε sold out με όρθιους τόσο στους διαδρόμους της πλατείας όσο και στον εξώστη.
Οι μαθητές όλων των σχολείων είχαν υποχρεωθεί να πάνε στο κινηματοθέατρο της Πόρτα Ριάλας για να πιούν μια γερή πρέζα πατριωτισμού και εθνικοφροσύνης.
Ο επιθετικός κήρυκας Ιερεμιάδων της Μητρόπολης έβγαλε νοκ άουτ τον νουνεχή Θεολόγο της ΜΙΜΙΚΑΣ.
Στο απόκομμα της εφημερίδας «Τηλέγραφος» σχόλιο που συντάχθηκε από τον υπογράφοντα πριν 51 χρόνια με άλλη οπτική, εκεί μπορεί να βρει κανείς όλους τους συντελεστές της παράστασης
Η ανάγνωση του προκαλεί θλίψη γιατί από τους αναφερόμενους δεν είναι πια μαζί μας αρκετοί πολύτιμοι και ακριβοί φίλοι ο Κύκλωπας Πολύφημος14 ο ταλαντούχος ζωγράφος Πετράν15 ο Μάγουλας16, ο Κλώντλελούσης17.
Θέλω να ελπίζω ότι δεν ξέχασα άλλον από τους απόντες συντελεστές της παράστασης.
Για την ιστορία ουδένας από τους συμμετέχοντες που προερχόταν από το τμήμα μας, δεν ακολούθησε καλλιτεχνική καριέρα και δεν επεδίωξε να γίνει Κώστας Κακαβάς ή Νίκος Κούρκουλος.
Αρκετοί από αυτούς έκαναν λαμπρές σπουδές: Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, Σορβόννη, Αυτοκρατορικό κολλέγιο Λονδίνου, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Ιατρική Αθηνών συνεχίζοντας με λαμπρές επαγγελματικές πορείες.
Άλλοι λίγους μήνες αργότερα παρά τις πατριωτικές κορώνες που εξέπεμψαν τη από σκηνή του Παλλάς εντάχθηκαν στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα που βρισκόταν στα σπάργανα και διέλυσαν τις όποιες στρεβλές εντυπώσεις μπορούσε να δημιουργήσει η συμμετοχή τους σε μια πανηγυριώτικη χουντοπαράσταση.
Με τη παρουσία τους στη σκηνή σάρκαζαν τους ρόλους τους, μιάς και τα γνωστά πειραχτήρια της τάξης αυτοσχεδίαζαν ανοήτως μουρμούριζαν συνεχώς και πείραζε ο ένας τον άλλο, όταν ο ρόλος δεν απαιτούσε να μιλούν.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στα πειράγματα είχε ο Γιουσούφ (Κωλόγριας) που είχε τον άνεμο μέσα του δεν έβγαλε τον σκασμό κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Στο δε εξώστη ο νεαρός βλαστός του επιχειρηματία που διαχειριζόταν το κινηματοθέατρο,--και αυτός πρόωρα χαμένος πολυαγαπημένος φίλος ο Γιώργος ο Γιακουμπίνης-- είχε τεθεί επικεφαλής της κλακαδορίας.
Η εμφάνιση στη σκηνή του Τσόγκα (Κούτσουλου)18 προκάλεσε θύελλα επευφημιών.
Όλη η τσέτα των χουλιγκάνων σε κάθε αποστροφή του κραύγαζε Τσόγκας-Τσόγκας.
Ο δε Μπέικ19 στο ρόλο του Αμπούλ Αβδούδ έκανε σαρδάμ του και αντί να πει καπετάνιε Κατσαντώνη, άρθρωσε: - Κατσαντάον- κατασαντόν για να προκαλέσει χαμό χαχανητών στην αίθουσα.
Για την αποκατάσταση της ιστορίας οφείλει κανείς να ομολογήσει ότι με το σκηνοθέτη της παράστασης κατά την 6χρονη θητεία μας στη Πόρτα Ρεμούντα οι μαθητές του Πρακτικου-71 διατηρούσαν πολύ τεταμένη σχέση.
Ο επικεφαλής σκηνογράφος της παράστασης, ο μακαρίτης ο Πετράν τον είχε βγάλει εκτός εαυτού όταν του είχε πει κατάμουτρα ότι δεν πάει στην εκκλησία γιατί είναι άθεος.
Ο Πόδης τον είχε τρελάνει, όταν ανέλαβε την ευθύνη της εξαπόλυσης μιας βροντερής καρπαζιάς μέσα στη αίθουσα διδασκαλίας σε άλλο μπουμπούκι της τάξης.
Ήταν μια σκανδαλιά που είχε γίνει μπροστά στα μάτια του. Σύντομα μετά την αποφοίτηση μας από το σχολείο, έγινε φίλος και με τους άθεους αναρχίζοντες της τσέτας ακόμα και με εκείνο τον μπασκετμπολίστα που απέφευγε τις εκκλησιές γιατί τον πείραζε το λιβάνι
Ο Άγιος προστάτης του νησιού όμως φρόντισε και με αυτόν τον διοπτροφόρο Μπόνυ20 και έκανε το θαύμα του.
Όταν έξελέγη αντιπεριφερειάρχης και θεσμικά ήταν υποχρεωμένος να εκπροσωπεί τη περιφέρεια Ιονίων νήσων σε θρησκευτικές εκδηλώσεις, το λιβάνι έπαψε να τον ενοχλεί. Κάνα δυο χρόνια αργότερα, όμως όλοι μας κάπου-κάπου μπαρκάραμε από το ΝΑΟΚ με το μικρό ιδιόκτητο σκάφος του Άρη για μια μικρή κρουαζιέρα μέχρι τις Μπενίτσες.
Και οι δύο αντίπαλοι ανταποκρίνονταν πάντα στις προσκλήσεις των συγκεντρώσεων επανένωσης του τμήματος.
- Σπύρος Σκαφιδάς θεολόγος
- Αριστείδης Τσιλιμπάρης θεολόγος
- 3=Τσιμίδηδες οι αδελφοί μηχανικοί Σταύρος(Τσιμίδης) και Μήτσος(Μύτος)
- 4= Σπύρος Κατωπόδης ναυπηγός μηχανικός πλοικτήτης
- 5= Τάσος Μάνεσης γιατρός «έφυγε» πρόσφατα
- 6= Νίκος Καββαδίας αρχιτέχτονας «έφυγε» πρίν τρία χρόνια
- 7= Διονύσης Άνθης πολιτικός μηχανικός «έφυγε» το’94
- 8= Προκόπης Βούλγαρης
- 9=Κυριάκος Βαβαλίδης μηχανολόγος
- 10= Τάτσης Ρίζος μηχανολόγος-επιχειρηματίας Τουρισμού
- 11= Αλέξης Σπίγγος φιλόλογος
- 12=..Προβατάς Φυσικός
- 13= Σωκράτης Παπαναστασίου μαθηματικός
- 14= Ερρίκος Θεόδοτος πολιτικός μηχανικός-εργολάβος
- 15=Πέτρος Καραλής πράκτορας Τύπου
- 16= Γιώργος Κωστελέτος γιατρός
- 17=Γιώργος Καλογιάννης σκηνοθέτης
- 18=Αριστείδης Μαυρογιάννης βιολόγος
- 19=Χρήστος Ζουπάνος ηλεκτρονικός
- 20=Γιάννης Φοντάνας φυσικός-γνωστός πολιτικός παράγων
- Πιτόκας= Ευγένιος Δαφνής γιατρός νεφρολόγος
