Αλεξάκης: Ο Αγώνας για Δημοκρατία είναι διαρκής

συνθέτουν μια από τις σπουδαιότερες μορφές έκφρασης της αντίστασης των Ελλήνων ενάντια στην καταπίεση του καθεστώτος της χούντας των συνταγματαρχών.

Οι βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων, ο βίαιος θάνατος και η καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και ελευθερίας, θα μένουν για πάντα χαραγμένα στην μνήμη και την συνείδηση όλων, για να μας θυμίζουν ότι η πολιτική αστάθεια διαρρηγνύει τις βασικές αρχές της κοινωνικής ευημερίας, της ευημερίας έκφρασης και του δημοκρατικού πλέγματος ενός κράτους.

Η ιστορική αλληλουχία των γεγονότων που προηγήθηκαν της κατάληψης της εξουσίας από τους καθεστωτικούς δεν αφήνει περιθώρια έκπληξης για όσα επακολούθησαν, ενώ η πολιτική διαχείριση της κρίσης, επέδρασε μάλλον ενισχυτικά για την εγκαθίδρυση της χούντας από την πρώτη στιγμή. Και βέβαια η αλλαγή πολιτεύματος, ως αποτέλεσμα της επερχόμενης σταθερότητας καταδεικνύει το ρεύμα που εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκε, αναζητώντας την νέα τάξη πραγμάτων, σε πιο εκσυγχρονιστική βάση κοινωνικής ανάτασης.
Η διάσπαση και η πολιτική πόλωση, ήδη από την περίοδο του εμφυλίου, είχαν αρχίσει αργά αλλά σχεδόν νομοτελειακά να υφαίνουν την ιστορική εξέλιξη του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού που σημάδεψε την χώρα. Πολλοί συνάνθρωποι μας θυσιάστηκαν, υπομένοντας εξευτελισμούς, σωματικό πόνο και ψυχολογική εξαθλίωση ακραίας μορφής.

Δεν θα μπορούσε να παραληφθεί η ίδρυση του ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ως πνεύμα πάντα ανήσυχο, εκδήλωσε την δική του αντίδραση στο καθεστώς, μεθοδεύοντας συντονισμένα την ανατροπή του καθεστώτος. Οι δημοκρατικές του πεποιθήσεις και η έντονη ακτιβιστική του δράση, σηματοδότησαν από νωρίς το αδιαμφισβήτητο χάρισμα του να εμπνέει και να συσπειρώνει τους συνοδοιπόρους και συντρόφους του για την επίτευξη κοινού οράματος με έντονη δυναμική και σαφείς αναφορές στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ενθάρρυνση της αυτοδιάθεσης, της ελεύθερης βούλησης και του ευνομούμενου κράτους.

Η κατάληψη της νομικής έδωσε το έναυσμα για τον ξεσηκωμό εργατών, μαθητών, την οργανωμένη προσέλευση των Μεγαριτών ελαιοπαραγωγών, και πλήθους άλλων πολιτών στους δρόμους της Αθήνας. Η ανασφάλεια και ο πανικός του καθεστώτος φάνηκαν από την πρώτη κιόλας στιγμή, που με λυσσαλέο τρόπο προσπάθησε να καταστείλει τις μαζικές διαδηλώσεις.

Τα χημικά, τα αληθινά πυρά, η δράση της χωροφυλακής και του στρατού, ενίσχυαν την αυτοθυσία των αγωνιστών, στέλνοντας το μήνυμα της ανατροπής σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η διαστρέβλωση των γεγονότων και η υποβάθμιση της πολιτικής αξίας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αποτελούν δυστυχώς σημεία των καιρών και οφείλουμε τιμή και μνήμη για την ηθική δικαίωση των νεκρών, των αναπήρων και όσων φέρουν ανοιχτές ακόμα πληγές από την βιαιότητα της χούντας.

Η μουσική του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη με την ιστορική συναυλία στο στάδιο Καραϊσκάκη, προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Παραμένει όμως ένας κόμπος στον λαιμό, που δεν λύνεται. Είναι ο Γόρδιος δεσμός μιας κοινωνίας που δεν ευημερεί, που οι πολιτικές συγκυρίες έδωσαν και πάλι βήμα σε φασιστικές ακρότητες. Ελπίζουμε η εξέλιξη της πολιτικής μας συνείδησης και της κοινωνικής μας ωριμότητας να αποτελέσει την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την διασφάλιση της σταθερότητας τώρα και στο μέλλον.

Το Δημοκρατικό μας οικοδόμημα δεν θα αντέξει άλλο πλήγμα.
Κάθε πολίτης και θεσμικός παράγοντας οφείλει, ως σύγχρονη Καρυάτιδα να κρατά στους ώμους την βαριά κληρονομιά για " ψωμί - παιδεία - ελευθερία".