Το ΜεΡΑ25 για το Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας
μερα25
11 Μαρτίου 2021
/ 19:13
Μετά από πρόσφατη τηλεσυνάντηση της Ομάδας Βάσης του ΜέΡΑ25 Κέρκυρας και των εκπροσώπων των γιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και των εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας, διαπιστώνουμε με αγωνία τα εξής:
Το νοσοκομείο μας λειτουργεί σε οριακή κατάσταση, παραμένοντας σε ακραία υποστελέχωση στο σύνολο των υπηρεσιών του, ιδίως στον παθολογικό τομέα, παρά τις καλοκαιρινές εξαγγελίες.
Το παράλογο κυριαρχεί και εντός του ΓΝΚ, με την εφημέρευση άσχετων με την πανδημία ειδικοτήτων στο τμήμα CoViD, με την κάλυψη κενών από -ακόμη απλήρωτους- εξαμηνιαίους συμβασιούχους, με την παράλειψη τεχνικής συντήρησης των μηχανημάτων και πολλά άλλα. Εφιαλτική μάλιστα είναι η καταγγελία για πρόσθετες περικοπές (!) στον φετινό προϋπολογισμό, εν μέσω της τραγικής υγειονομικής κατάστασης της χώρας. Μόνο η τύχη, ευνοϊκή προς το παρόν για το νησί μας, μας έχει γλυτώσει από τα σοβαρά επακόλουθα της πανδημίας.
Η κατάσταση επιδεινώνεται σοβαρά από την μετατροπή των μοναδικών δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην Κέρκυρα σε εμβολιαστικά κέντρα, με αποτέλεσμα οι ασθενείς που αδυνατούν να πληρώσουν να μην διαθέτουν πλέον ουσιαστικά πρόσβαση σε πλήθος υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας.
Τα νέα αυτά εμβολιαστικά κέντρα που επίσης παραμένουν λειψά, κι έτσι η διάθεση των λιγοστών εμβολίων να καθυστερεί.
Η κυβέρνηση, ένα χρόνο εντός πανδημίας και μερικές μέρες μετά τη συζήτηση στη Βουλή για την «ποιότητα του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα» επιμένει στην άρνηση συνάντησης με εκπροσώπους των ενώσεων νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ).
Όλα συνδέονται!
Κάθε νέο περιοριστικό μέτρο, κάθε κλιμάκωση, έχει πίσω της και μία παράλειψη κάποιου ανθρωποκεντρικού μέτρου.
Καμία εξασφάλιση ικανής επιδημιολογικής επιτήρησης και ιχνηλάτησης.
Καμία εξασφάλιση ασφαλών αιθουσών και χωρών διαλλείματος στα σχολεία
Καμία εξασφάλιση ασφαλών μετακινήσεων στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Επιβάλεται η επίταξη της σήμερα διογκωμένης ιδιωτικής υγείας στην υπηρεσία του κοινού καλού. Η κοινή διαπίστωση είναι ότι η περίθαλψη περνά προοδευτικά στον ιδιωτικό τομέα, μετατρέποντας την πανδημία στο ανέλπιστα αποδοτικότερο εργαλείο για την ολοκλήρωση της πολιτικής διάλυσης του κράτους πρόνοιας. Ετσι αλλωστε υπαγορεύουν τα μνημόνια.
Η καταστροφή που ζούμε αποδεικνύεται άσχετη με τις διαθέσεις του κορωνοϊού, αλλά απολύτως σχετική με την πολιτική διαχείριση της πανδημίας του.
Το ερώτημα “Πού οδεύουμε?” επανέρχεται με αγωνία, μετά από κάθε νέα κυβερνητική αποτυχία. Και κάθε κυβενητική αποτυχία ακολουθείται και από νέα -και καθόλου έξυπνη- σκλήρυνση του αποτυχημένου μείγματος περιοριστικών και κατασταλτικών μέτρων. Την απάντηση, όσο και να μη θέλουμε να το πιστέψουμε, τη δίνει ο απλός ψυχρός απολογισμός των διαδοχικών γεγονότων του πρώτου έτους πανδημίας: η πολιτική της Ν.Δ. διαρκώς περιέχει, χαρακτηριστικά και μεροληπτικά, μόνο τα μέτρα εκείνα που υπαγορεύει η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση και όχι οι ιατρικές και υγειονομικές ανάγκες!
Ο λόγος που το παράλογο και το εξωφρενικό, ντυμένα με το μανδύα της «διαφύλαξης των ανθρώπινων ζωών», καταπίνουν τη ζωή μας είναι ότι η στρατηγική αντιμετώπισης της πανδημίας παραμένει πιστά προσηλωμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι του ανθρώπου, πάσχοντα ή εργαζόμενου.
