Μπιάγκης: «Ώρα να χαράξουμε νέες στρατηγικές για το τουριστικό μας προϊόν»

ΑΘΗΝΑ (ΓΡΑΦΕΙΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ).  Η φετινή «Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού» με θέμα: «Τουρισμός και αγροτική ανάπτυξη», έρχεται να εορταστεί από την παγκόσμια κοινότητα σε μια κρίσιμη στιγμή για τον κλάδο, εξαιτίας της πανδημίας που βιώνει ολόκληρος ο πλανήτης.

Ο τουρισμός, ένας από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας και της ανάπτυξης, τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο, δοκιμάστηκε σθεναρά την φετινή χρονιά, βιώνοντας πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Η δίνη της υγειονομικής κρίσης παρέσυρε στο πέρασμά της τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που είχαμε για την σεζόν που διανύουμε, και συνεχίζει να προβληματίζει τους επαγγελματίες του χώρου για το μέλλον, καθώς οι οικονομικές της επιπτώσεις θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς. 

Φέτος, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (UNWTO) αφιερώνει τούτη τη σημαντική μέρα στο μοναδικό ρόλο που διαδραματίζει ο τουρισμός στην παροχή νέων ευκαιριών εκτός των μεγάλων πόλεων και στη διατήρηση της πολιτιστικής και φυσικής μας κληρονομιάς.

Ο τουρισμός, αναμφίβολα, αποτελεί ένα ουσιαστικό μέσο ολοκλήρωσης και οικονομικής ενδυνάμωσης, ένα δομικό αναπτυξιακό εργαλείο που μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να προσδώσει πρόσθετη αξία στο φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον, όταν οι παρεμβάσεις του γίνονται πρώτιστα με σεβασμό στους αυτόχθονες πληθυσμούς, τις αγροτικές κοινότητες, τον φυσικό μας πλούτο.

Τις τελευταίες δεκαετίες προσδώσαμε στον τουρισμό άναρχα χαρακτηριστικά αντιλαμβανόμενοι τη σημαντικότητά του, λειτουργώντας κυρίαρχα με το ένστικτο της οικονομικής επιβίωσης, εκμεταλλευόμενοι τις επενδυτικές ευκαιρίες του, αλόγιστα, χωρίς συναίσθηση της όποιας επιλογή μας.

Ολόκληρες περιοχές της χώρας, εναπόθεσαν σ’ αυτόν την οικονομική τους ευμάρεια, χωρίς να αντιλαμβάνονται, πως ο σταδιακός μαρασμός του πρωτογενούς τομέα και της αγροτικής μας παραγωγής θα αλλοίωνε αφενός ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον και τα χαρακτηριστικά της ίδιας της κοινωνίας μας, αφετέρου μια τέτοια μονόπλευρη θεώρηση των πραγμάτων, θα εγκυμονούσε αρκετούς κινδύνους λόγω της οικονομικής ιδιότυπης εξάρτησής μας απ’ αυτόν.

Είναι ώρα, ειδικά τώρα, που ο τουρισμός βιώνει μια κρίση που ακόμα δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς διαστάσεις και τις επιπτώσεις της, να αναπτύξουμε και να χαράξουμε νέες πολιτικές και στρατηγικές για την περαιτέρω ανάπτυξή του πάνω σε νέες στέρεες βάσεις. Να βρούμε νέες διεξόδους πέρα και πάνω από το ξεπερασμένο στερεότυπο του μαζικού τουρισμού, του ήλιου και της θάλασσας, που ανάλωσε τις πρακτικές μας επί δεκαετίες.

Να σεβαστούμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά και τον φυσικό παραγωγικό μας πλούτο, ως ένα ζωντανό μνημείο που μπορούμε και πρέπει να αξιοποιήσουμε παραγωγικά, καθώς η αξία του είναι ανυπολόγιστη και ακόμα δεν την έχουμε συνειδητοποιήσει.

Να συνδυάσουμε την αγροτική μας παραγωγή με το τουριστικό μας προϊόν, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο όλα όσα αφήσαμε να μαραζώσουν και αποτέλεσαν συγκριτικά μας πλεονεκτήματα του τόπου για αιώνες.