Λαϊκή Συσπείρωση για αντιπλημμυρικά: Πλημμυρίσαμε από λόγια!
Πλημμύρες
12 Οκτωβρίου 2019
/ 06:13
ΚΕΡΚΥΡΑ. Καμία συγκεκριμένη απάντηση ή δέσμευση δεν δόθηκε από την Περιφερειακή Αρχή για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των έκτακτων φαινομένων,
λέει η παράταξη της ΛαΙκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο: «Πλημμυρίσαμε από λόγια, υποσχέσεις, συμπάθεια και “μεγάλα” έργα!
Μετά τις πλημμύρες στην Κεφαλονιά, τις δηλώσεις της Περιφερειακής Αρχής αλλά και τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου η μόνη έκτακτη ανάγκη που πραγματικά υπάρχει είναι ο λαός να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη και ανοχή.
Να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από την εκπόνηση σύγχρονης και επικαιροποιημένης υδρολογικής–υδραυλικής μελέτης όλης της περιοχής. Να γίνουν όλα τα αντιπλημμυρικά έργα που είναι σε εκκρεμότητα αρκετά χρόνια τώρα.
Χωρίς καμία πρωτοτυπία όπως οι προηγούμενοι (ΣΥΡΙΖΑ) έτσι και οι επόμενοι (ΝΔ) μας μίλησαν για τα έντονα καιρικά φαινόμενα, μας είπαν ότι “είμαστε θύματα της κλιματικής αλλαγής”, της υπερβόσκησης, της άναρχης δόμησης και των σεισμών.
Εμείς όμως, λέμε, ότι ούτε συμφωνία με τον καιρό μπορούμε να κάνουμε, ούτε τα ερίφια να εξαφανίσουμε.
Μπορούμε όμως να αξιοποιήσουμε τα επιτεύγματα και την πρόοδο της επιστήμης, το εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό της χώρας, τον πλούτο που συγκεντρώνεται από την εργασία μας και να πάρουμε έγκαιρα μέτρα που μπορούν να προλάβουν ή να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις. Προϋπόθεση να μπουν σε προτεραιότητα οι λαϊκές ανάγκες.
Αυτή η προοπτική δεν χωράει σε μια πολιτική που σχεδιάζει στη λογική κόστους - οφέλους, που μετατρέπει το ίδιο το περιβάλλον σε πηγή κέρδους. Τέτοια έργα δεν χωρούν ούτε στην «ανάπτυξη για όλους» της Ν.Δ., ούτε στην «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ. Η υλοποίησή τους προσκρούει στην πολιτική ανταγωνιστικότητας της ΕΕ. Η άναρχη δόμηση, η δασοκτόνα πολιτική, οι χρήσεις γης, η υποχρηματοδότηση των λαϊκών αναγκών είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, με τις πλάτες των εκλεκτών τους στην Τοπική διοίκηση.
Υπηρετώντας αυτόν το δρόμο, οι περιφερειακές αρχές του κ. Σπύρου, του κ. Γαλιατσάτου και η παρούσα της κας Κράτσα, μοιάζουν στην:
- προώθηση αποσπασματικών έργων (λεκάνες), ανεπαρκών και αναποτελεσματικών,
- προσπάθεια ενσωμάτωσης των τοπικών κοινωνιών με τα λεγόμενα “αντισταθμιστικά οφέλη”,
- παράδοση του δημόσιου πλούτου και της ενέργειας στα μονοπώλια των ανεμογεννητριών.
Η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου επιβεβαιώνει τη συνέχιση αυτής της πορείας.
1. Η απάντηση της Περιφερειακής αρχής, στο ερώτημα για τον ΠΕΣΔΑ, ότι δεν έχει ακόμα καταλήξει στη συνολική πολιτική της πρόταση για τη διαχείριση των απορριμμάτων αποκαλύπτει, ότι περιμένει τις εντολές της Κυβέρνησης για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του τομέα.
2. Δεν πήραμε καμία απάντηση και καμία δέσμευση στο αίτημα, να δοθεί συγκεκριμένη εικόνα των έργων αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας που έχουν σχεδιαστεί ανά νησί, τα ποσά που έχουν προϋπολογιστεί, σε ποια προγράμματα θα ενταχθούν.
3. Καμία απάντηση στο να διεκδικηθεί η απαραίτητη κρατική χρηματοδότηση για αντιπλημμυρικά-αντιπυρικά έργα για όλα τα Ιόνια Νησιά (Κεφαλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα, Κέρκυρα, Παξοί και στα άλλα μικρά νησιά). Να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ όλα των αναγκαία έργα υποδομής για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων των νησιών μας.
4. Καμία συμφωνία στο να διεκδικηθούν αποφασιστικά από την Κυβέρνηση, προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, τη στιγμή που στην Πολιτική Προστασία εργάζονται 1-2 υπάλληλοι και μάλιστα με πολλαπλά καθήκοντα.
Όλοι όμως συμφώνησαν με το χαρακτήρα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, στα οποία κάτω από βαρύγδουπους τίτλους, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων κατευθύνεται στην επιχειρηματική δράση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα σεμινάρια και στις ημερίδες, φυσικά με ένα πολιτιστικό και περιβαλλοντικό, περιτύλιγμα.
Η μόνη πολύωρη “διαπραγμάτευση” ανάμεσα στην ΑΝΑΣΑ και την νέα περιφερειακή αρχή, ήταν για το ζήτημα της Thomas Cook. Όχι βέβαια για τους εργαζόμενους και τους μικροεπαγγελματίες. Αλλά κυρίως για το πώς θα κατευθυνθεί μεγαλύτερο πακέτο χρημάτων, μέσω της τουριστικής προβολής, σε λίγους και ποιος από τους δύο, Κράτσα ή Γαλιατσάτος, είναι πιο ικανός εκπρόσωπος των αναγκών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου. Στο τέλος φυσικά συμφώνησαν και μαζί με τις άλλες δυνάμεις κατέληξαν σε κοινή απόφαση!!
Ο λαός μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του».
Μετά τις πλημμύρες στην Κεφαλονιά, τις δηλώσεις της Περιφερειακής Αρχής αλλά και τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου η μόνη έκτακτη ανάγκη που πραγματικά υπάρχει είναι ο λαός να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη και ανοχή.
Να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από την εκπόνηση σύγχρονης και επικαιροποιημένης υδρολογικής–υδραυλικής μελέτης όλης της περιοχής. Να γίνουν όλα τα αντιπλημμυρικά έργα που είναι σε εκκρεμότητα αρκετά χρόνια τώρα.
Χωρίς καμία πρωτοτυπία όπως οι προηγούμενοι (ΣΥΡΙΖΑ) έτσι και οι επόμενοι (ΝΔ) μας μίλησαν για τα έντονα καιρικά φαινόμενα, μας είπαν ότι “είμαστε θύματα της κλιματικής αλλαγής”, της υπερβόσκησης, της άναρχης δόμησης και των σεισμών.
Εμείς όμως, λέμε, ότι ούτε συμφωνία με τον καιρό μπορούμε να κάνουμε, ούτε τα ερίφια να εξαφανίσουμε.
Μπορούμε όμως να αξιοποιήσουμε τα επιτεύγματα και την πρόοδο της επιστήμης, το εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό της χώρας, τον πλούτο που συγκεντρώνεται από την εργασία μας και να πάρουμε έγκαιρα μέτρα που μπορούν να προλάβουν ή να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις. Προϋπόθεση να μπουν σε προτεραιότητα οι λαϊκές ανάγκες.
Αυτή η προοπτική δεν χωράει σε μια πολιτική που σχεδιάζει στη λογική κόστους - οφέλους, που μετατρέπει το ίδιο το περιβάλλον σε πηγή κέρδους. Τέτοια έργα δεν χωρούν ούτε στην «ανάπτυξη για όλους» της Ν.Δ., ούτε στην «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ. Η υλοποίησή τους προσκρούει στην πολιτική ανταγωνιστικότητας της ΕΕ. Η άναρχη δόμηση, η δασοκτόνα πολιτική, οι χρήσεις γης, η υποχρηματοδότηση των λαϊκών αναγκών είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, με τις πλάτες των εκλεκτών τους στην Τοπική διοίκηση.
Υπηρετώντας αυτόν το δρόμο, οι περιφερειακές αρχές του κ. Σπύρου, του κ. Γαλιατσάτου και η παρούσα της κας Κράτσα, μοιάζουν στην:
- προώθηση αποσπασματικών έργων (λεκάνες), ανεπαρκών και αναποτελεσματικών,
- προσπάθεια ενσωμάτωσης των τοπικών κοινωνιών με τα λεγόμενα “αντισταθμιστικά οφέλη”,
- παράδοση του δημόσιου πλούτου και της ενέργειας στα μονοπώλια των ανεμογεννητριών.
Η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου επιβεβαιώνει τη συνέχιση αυτής της πορείας.
1. Η απάντηση της Περιφερειακής αρχής, στο ερώτημα για τον ΠΕΣΔΑ, ότι δεν έχει ακόμα καταλήξει στη συνολική πολιτική της πρόταση για τη διαχείριση των απορριμμάτων αποκαλύπτει, ότι περιμένει τις εντολές της Κυβέρνησης για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του τομέα.
2. Δεν πήραμε καμία απάντηση και καμία δέσμευση στο αίτημα, να δοθεί συγκεκριμένη εικόνα των έργων αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας που έχουν σχεδιαστεί ανά νησί, τα ποσά που έχουν προϋπολογιστεί, σε ποια προγράμματα θα ενταχθούν.
3. Καμία απάντηση στο να διεκδικηθεί η απαραίτητη κρατική χρηματοδότηση για αντιπλημμυρικά-αντιπυρικά έργα για όλα τα Ιόνια Νησιά (Κεφαλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα, Κέρκυρα, Παξοί και στα άλλα μικρά νησιά). Να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ όλα των αναγκαία έργα υποδομής για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων των νησιών μας.
4. Καμία συμφωνία στο να διεκδικηθούν αποφασιστικά από την Κυβέρνηση, προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, τη στιγμή που στην Πολιτική Προστασία εργάζονται 1-2 υπάλληλοι και μάλιστα με πολλαπλά καθήκοντα.
Όλοι όμως συμφώνησαν με το χαρακτήρα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, στα οποία κάτω από βαρύγδουπους τίτλους, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων κατευθύνεται στην επιχειρηματική δράση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα σεμινάρια και στις ημερίδες, φυσικά με ένα πολιτιστικό και περιβαλλοντικό, περιτύλιγμα.
Η μόνη πολύωρη “διαπραγμάτευση” ανάμεσα στην ΑΝΑΣΑ και την νέα περιφερειακή αρχή, ήταν για το ζήτημα της Thomas Cook. Όχι βέβαια για τους εργαζόμενους και τους μικροεπαγγελματίες. Αλλά κυρίως για το πώς θα κατευθυνθεί μεγαλύτερο πακέτο χρημάτων, μέσω της τουριστικής προβολής, σε λίγους και ποιος από τους δύο, Κράτσα ή Γαλιατσάτος, είναι πιο ικανός εκπρόσωπος των αναγκών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου. Στο τέλος φυσικά συμφώνησαν και μαζί με τις άλλες δυνάμεις κατέληξαν σε κοινή απόφαση!!
Ο λαός μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του».
