Ο χαιρετισμός του Δημάρχου Κέρκυρας στο Βίδο

«Σ' αυτό τον ιερό χώρο μνήμης  τιμάμε αυτούς που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του Σερβικού Στρατού στην Κέρκυρα την περίοδο 1916 – 1918 και στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης  και ανθρωπισμού σε ολόκληρο  τον κόσμο.
Σ’ αυτά τα δύο χρόνια η Κέρκυρα φιλοξένησε 150.000  Σέρβους  στρατιώτες και πολίτες, κατατρεγμένα θύματα ενός πολέμου που έχουν παντού και πάντα την ίδια εικόνα: ταλαιπωρημένοι, άρρωστοι, πεινασμένοι, εκτεθειμένοι σε όλους τους κινδύνους και στις μολυσματικές ασθένειες. Με τη βοήθεια των συμμάχων οργανώθηκε, για να σώσει αυτό το πολυάριθμο για τις δυνάμεις της προσφυγικό πλήθος.
Ωστόσο, παρ’ όλες τις προσπάθειες περίπου 10.000 άνθρωποι  έμειναν για πάντα στα ζεστά χώματα και στα αλμυρά νερά της Κέρκυρας. Αυτοί οι νεκροί μάς θυμίζουν όχι μόνο τις ιστορικά φιλικές μας σχέσεις αλλά και το χρέος μας να επαγρυπνούμε, ώστε να μη χρειαστεί να αποδείξουμε τους δεσμούς μας με παρόμοιο τρόπο ποτέ ξανά.
Για δυο χρόνια, η Κέρκυρα έγινε ανεπίσημα η πρωτεύουσα της Σερβίας. Τα ιστορικά γεγονότα επέβαλαν ηθικά και πολιτικά στην Κέρκυρα να γίνει το «νησί της Σωτηρίας» των σέρβων συμμάχων.
Στην πόλη μας εγκαταστάθηκε η σερβική Βουλή και η Κυβέρνηση. Ιδρύθηκε σερβικό εθνικό τυπογραφείο και εκδόθηκε χαρτονόμισμα. Κυκλοφόρησε εφημερίδα και εκδόθηκαν αρκετά βιβλία. Λειτούργησαν  δημοτικό σχολείο και διάφοροι καλλιτεχνικοί και αθλητικοί σύλλογοι.  Μια μικρή σερβική κοινωνία οργανώθηκε και ξεκίνησε η μεγάλη  προσπάθεια της ανασυγκρότησης του Σερβικού Κράτους.
Οι Σέρβοι πρόσφυγες κέρδισαν τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη των Κερκυραίων και δημιούργησαν θερμούς δεσμούς φιλίας μαζί τους.
Για  έναν αιώνα   από τότε, οι σχέσεις μας παραμένουν ισχυρές και χρόνο με το  χρόνο γίνονται ακόμα ισχυρότερες.
Σε εποχές δύσκολες, κατά τις  οποίες δοκιμάστηκε ο Σέρβικος Λαός, οι Κερκυραίοι τάχθηκαν στο πλάι του με όποιο τρόπο μπορούσαν.
Στον πόλεμο του 1992 και του 1999, όταν αντίστοιχα ο λαός σας πλήρωσε με πολύ αίμα τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την απροσχημάτιστη αμερικανική παρέμβαση και προσπάθησε να ξαναστήσει τη ζωή του πάνω στα ερείπια των νατοϊκών βομβαρδισμών, οι Κερκυραίοι δεν πρόσφεραν  πρόθυμα  μόνο ανθρωπιστική βοήθεια. Αντέδρασαν έντονα, όπως όλοι οι Έλληνες, με διαβήματα διαμαρτυρίας και  παλλαϊκές διαδηλώσεις, στις οποίες διατράνωναν τη διαφωνία τους με τον άδικο πόλεμο και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους στο σέρβικο λαό τραγουδώντας το “Tamo daleko”. 
Επισφράγισμα της ιστορικής μας φιλίας είναι η αδελφοποίηση  του Δήμου μας με πόλεις της Σερβίας, όπως το Βελιγράδι, το  Κρούσεβατς, το Αλεξάντροβατς, το Ζέμουν, η Τσαγέτινα και η Παλιλούλα.
Σήμερα η δική μας πατρίδα  περνάει  μια δύσκολη περίοδο. Δίνουμε μάχη, για  ν’ αντιμετωπίσουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση με σοβαρές οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις για την ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια κοινότητα. Αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία μας απέναντι στην αδιάλλακτη στάση των κυρίαρχων δανειστών-ηγετών, που επιδιώκουν να καταστείλουν τα κεκτημένα δικαιώματα των λαών  και κάθε φωνή αντίστασης.  Αγωνιζόμαστε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και θα  κερδίσουμε. Και μας δίνει μεγάλη δύναμη η παρουσία σας, γιατί κι εσείς έχετε αναμετρηθεί με την ιστορία και έχετε βγει νικητές.
 
Αγαπητοί φίλοι,
 
Σήμερα που το προσφυγικό αποτελεί  ένα σοβαρό πρόβλημα για την Ευρώπη πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη δική μας ιστορία και να παραδειγματιστούμε. Η προστασία  και η εγγύηση  των δικαιωμάτων  των προσφύγων είναι αυτονόητο χρέος όλων μας και προκύπτει από τις αναπαλλοτρίωτες αξίες του ανθρωπισμού.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να υψώνει τείχη. Αυτή η λογική  είναι ανιστόρητη, απάνθρωπη και αντιδημοκρατική.  Οφείλουμε να παρέχουμε άσυλο στα θύματα του πολέμου και να τα αντιμετωπίζουμε ως πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα.
Από αυτόν εδώ τον τόπο, που ιστορικά σηματοδοτεί τον ανθρωπισμό   και τη συνεργασία των Λαών, στέλνουμε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα το βέβαιο μήνυμα πως η αλληλεγγύη των λαών θα κάνει τον κόσμο καλύτερο και θα νικήσει κάθε μορφή θανάτου.
Σας ευχαριστώ»