Δεν θα παραιτηθούμε των απαιτήσεων από τη Novartis όπως έκαναν οι άλλοι με τη Siemens

Γιατί, μην γελιόμαστε. Η χώρα κατέληξε εκεί που κατέληξε όχι μόνο εξαιτίας των χρόνιων στρεβλώσεων του αναπτυξιακού και διοικητικού της μοντέλου, ούτε αποκλειστικά εξαιτίας των λαθών και της ταξικής μονομέρειας εκείνων έξω από τη χώρα, που σχεδίασαν και επέβαλαν τα μνημόνια. Η χώρα κατέληξε στη χρεοκοπία και εξαιτίας των πρακτικών διασπάθισης δημόσιου χρήματος αλλά και μιας εκτεταμένης πολιτικής κουλτούρας ανοχής στη διαφθορά που επικρατούσε για χρόνια, εντός της χώρας. Κατέληξε εκεί που κατέληξε εξαιτίας και της ηθικής παρακμής και του εκφυλισμού ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος που, απ΄ ότι φάνηκε δεν ορρωδούσε προ ουδενός προκειμένου να αναπαράξει τον εαυτό του σε βάρος της κοινωνίας και σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Τα ζήσαμε όλα αυτά και τα ξέρουμε. Γνωρίζουμε το θράσος, τη χυδαιότητα, την ιδιοτέλεια, τις μεθόδους μαφίας, την μετατροπή τραπεζικών λογαριασμών σε αριθμούς κινητών τηλεφώνων, σε συνδυασμό και με μια αφόρητη δημαγωγία κάθε φορά που κάποιος πιάνονταν στα πράσα. Μια δημαγωγία που δεν δίσταζε να επαναλαμβάνει σε όλες τις υποθέσεις τον εαυτό της, και να παρουσιάζει τους διεφθαρμένους και τους άρπαγες δημοσίου χρήματος, ως θύματα πολιτικών διώξεων. Δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση αποκάλυψης σκανδάλων που να μην έπαιξε η ίδια γνωστή κασέτα περί πολιτικής δίωξης. Και σήμερα δυστυχώς πάλι τα ίδια βλέπουμε. Τα ίδια τετριμμένα, τοξικά, ανήθικα, υπονομευτικά. Μόνο που είναι άλλο η πολιτική εκτίμηση, άλλο η πιθανολόγηση και η εικασία, και άλλο να βρισκόμαστε ενώπιον συγκεκριμένων καταγγελιών. Που παίρνουν μάλιστα τη μορφή μιας ογκώδους δικογραφίας.

Πιστεύω λοιπόν ότι η ευθύνη μας, η δική μας ευθύνη, ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ως κυβέρνηση που έχει εντολή όχι μόνο να σταματήσει αυτό το πάρτι της διασπάθισης δημόσιου χρήματος, αλλά και να ρίξει φως σε όσα γίνανε και οδήγησαν τη χωρά στα βράχια, η ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη. Για την Αριστερά και τους ηθικούς της κώδικες, αλλά και για κάθε δημοκρατική πολιτική δύναμη, για κάθε Έλληνα που κατανοεί τον πατριωτισμό ως καθημερινή αρετή, είναι τεράστια η ευθύνη ώστε να συνδράμει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη απέναντι στους θεσμούς, τη δικαιοσύνη και την πολιτική. Και θέλω εδώ να είμαι σαφής.

Δεν είναι μόνο ηθικής σημασίας ζήτημα, αν και δεν το υποτιμώ καθόλου αυτό. Ωστόσο, είναι και ζήτημα που αφορά το ίδιο το αύριο της χώρας. Γιατί δεν υπάρχει αύριο για την ανάπτυξη, δεν υπάρχει αύριο για την κοινωνία, για τη Δημοκρατία, για τη χώρα, αν δεν καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε με τις παθογένειες που κληρονόμησε το καθεστώς της διαπλοκής, της διαφθοράς και της ιδιοτέλειας, γι’ αυτό χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ σεβασμός στο νόμο, απαρέγκλιτη τήρηση των διαδικασιών και των κανόνων, και, πάνω από όλα, χρειάζεται νηφαλιότητα, ψυχραιμία και απόλυτη προσήλωση στην ανακάλυψη και αποκάλυψη της αλήθειας. Τίποτε κρυφό, τίποτε κάτω από το χαλί.

Από την άλλη μεριά όμως χωρίς υπερβολές, χωρίς κυνήγι μαγισσών, χωρίς λαϊκά δικαστήρια. Αλλά με θάρρος και συναίσθηση όχι μόνο της κοινωνικής αλλά και της εθνικής θα έλεγα ευθύνης. Είναι ξένη και εχθρική προς την Αριστερά η επιδίωξη να πάρουμε κάποιου είδους ρεβάνς. Είναι ξένος και εχθρικός ο πολιτικός στόχος να εξοντώσουμε πολιτικούς αντιπάλους. Αυτές τις μεθόδους των πολιτικών μας αντιπάλων τις πληρώσαμε πολύ ακριβά στο παρελθόν κι εμείς και η Ελλάδα. Και στα τρία χρόνια της δικής μας διακυβέρνησης έχει αποδειχτεί ότι άλλοι είναι εκείνοι που καταφεύγουν σε μεθόδους σπίλωσης, διασυρμού, συκοφαντίας, με τη βοήθεια ενός συνεχούς βομβαρδισμοί της κοινής γνώμης με τα λεγόμενα faκe news. Δικός μας στόχος μας δεν είναι άλλος από την αλήθεια, την αποκάλυψη της αλήθειας και μόνο της αλήθειας. Μόνο έτσι θα αποκαταστήσουμε την πληγείσα εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Μόνο έτσι θα αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και θα οικοδομήσουμε μια νέα σχέση ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική. Και μόνο έτσι θα δώσουμε ένα διαφορετικό παράδειγμα, πολιτικό και κοινωνικό. Μόνο έτσι μπορεί να έχει μέλλον η Δημοκρατία.

Γι’ αυτό ας το έχουν όλοι υπόψη: