Έκτορας Γρόλλιος: Ένας αγώνας, ένα χαμόγελο η ζωή του…

Κερκυραίος  Ήρως του β' π. π., ταξίαρχος ε.α., σε ηλικία 96 ετών, μετά από ολιγοήμερη ασθένεια. 10 μήνες μετά την φυγή της αδελφής του και μητρός μου, Σοφίας και 25 ήμερες μετά την της κόρης του, Κατερίνας.
Στερέψαμε πλέον από την σπάνια αυτή κοπή των Ωραίων και Ασπίλων. Των αδαμάστων αδαμάντων της επιγείου Αγάπης, Κάθε Καλού κ' Αγαθού των Ανθρωπίνων Αξιών. Καταλείπεται σε μας η Ιερή Μνήμη και η Μεγάλη Παρακαταθήκη του αγνού αλτρουισμού, της απύθμενης λεπτότητος και εκφοράς του παλμού του ολοκληρωμένου "είναι", του αλώβητου και ατέρμονου θυσιαστικού και αφειδώλευτα ανδρείου της Μάχης, η πηγαία κατάθεση ελευθερίας του έσω ανθρώπου στην έμπρακτη θεραπεία του ιερού του Πιστεύω. Είθε, και οι τρεις τους, μαζί με την ψυχή του Κωνσταντίνου Γρόλλιου και του παππού Χριστοδούλου, πλησίον του Κυρίου που ελάτρευσαν, να χαίρουν Απλέτου του Φωτός των Δικαίων και μεσιτεύουν δι ημών τα Βήματα, είθε αυτών ανταξίων και Εκείνου Ευαρέστων, εις το απόλυτον.
Ο ΕΚΤΩΡ ΓΡΟΛΛΙΟΣ, γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1922.
Στην εφηβεία του μαθήτευσε δίπλα στο ζωγράφο Στέφανο Τριβόλη.
Το 1940 αποφοίτησε από το Πρακτικό Λύκειο Κερκύρας και πέτυχε στις εξετάσεις της Σ. Σ. Ευελπίδων.
Συμμετείχε ως Εύελπις στη Μάχη της Κρήτης (Μάλεμε) το 1941.
Από το γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων Χανίων, μετά την μάχη της Κρήτης, δραπέτευσε με μακροβούτι δεκάδων μέτρων, μέρα μεσημέρι, παρά τα δρακόντεια γερμανικά μέτρα και επί απειλή επιτόπου εκτελέσεως. Εισήλθε λάθρα εις Πολεμικόν Ναύσταθμον Σούδας, όπου επεβιβάσθη λάθρα εις πλοίο γερμανικής νηοπομπής ανοικτά στο Αιγαίο, με την οποία μετεφέρθη στη Θεσσαλονίκη (όπου το του Λαγκαδά χωριό Όσσα του πατέρα του και παππού μου).
Ήλθε Κέρκυρα και τον Απρίλιο 1942 οργάνωσε την δια θαλάσσης φυγή προς Μάλτα, με ένα βαρκάκι, την "Ουρανία" φέρουσα κουπιά και πανί και την πυξίδα από αντίστοιχο εξοπλισμό της οικογενείας Ασπιώτη. Μόνο του εφόδιο η φύση, η παλλόμενη καρδιά και η ευχή της νόνας του Αικατερίνης Μαργαρίτη, που μόνη μαζί με την Μαρή Ασπιώτη ήξεραν ... : "παιδί μου, να πας με το καλό και να γυρίσεις με τη νίκη" , σε ένα σημείωμα, συνοδεύον λίγα χρήματα και ένα δαχτυλίδι της "νόνας" Κατερίνας..
Ο απόπλους, την 12η.5.1942. Όταν ο πλοίαρχος των ιταλών, που συνέλαβε την βάρκα ανοικτά της Σικελίας , έμαθε λεπτομέρειες του εγχειρήματος, παρουσίασε όπλα και έριξε τον Γρόλλιο και τους συνεπιβαίνοντας Δημήτριο Μπούα και Αριστείδη Πλασκασοβίτη στη φυλακή. Καταδικάστηκε για τη δράση του από το καθεστώς του Μουσολίνι σε ισόβια εκτόπιση και φυλακίστηκε στη νήσο Πόντζα της Ιταλίας, από όπου μετά δύο ακριβώς έτη δραπέτευσε. Έζησε εννέα μήνες ως αντάρτης στη ζώνη μάχης στην περιοχή Φόρμια – Μόντε Κασσίνο κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης της Ιταλίας. Στο πλευρό των ιταλών πολέμησε τους γερμανούς, τρεφόμενος επί μήνες με ρίζες στα ιταλικά βουνά.
Και όταν έφθασε στην Αλεξάνδρεια, για να βρει τους συμμάχους, δεν απεδέχθη πρόταση των αμερικανών, να ενταχθεί στον στρατό τους ως αξιωματικός. Συνέχισε το Συμμαχικό Αγώνα.
Γύρισε στην Ελλάδα, την βρήκε σπαρασσομένη από τον στημένο εμφύλιο, συνέχισε στρατιωτικός στον ελληνικό στρατό, πάντοτε λεβέντης ακέραιος και ηθικά ασυμβίβαστος. Απεστρατεύθη επί χούντας, με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Μετά την αποστράτευσή του ανέπτυξε τις ζωγραφικές του μελέτες, που είχε ξεκινήσει δεκαετίες πριν στην Κέρκυρα, και αφιέρωσε τη υπόλοιπη ζωή του στη ζωγραφική και στη συγγραφή θρησκευτικού κυρίως περιεχομένου βιβλίων.
Κύριε Ιησού Χριστέ, πλουσίαν την Είσοδον εις την Βασιλείαν Σου επιχορήγησον τη ψυχή αυτού και προσλαβού αυτήν πλησίον Σου αεί. Αμήν.
Αντώνης Σουέρεφ