Τους έφυγε το μωρό μπουσουλώντας και δεν το πήρε κανείς χαμπάρι...

και μπορεί το κακό να είναι ανεπανόρθωτο όπως και στις υποθέσεις που όλοι γνωρίζουμε (π.χ Μπέν, Μαντλίν). Ευτυχώς, λοιπόν που το μωρό αυτό στάθηκε τυχερό, μες στην ατυχία του. Καλημέρα, χθες πήγαινα σε μια βάπτιση στις Λούτσες, μετά την Περίθεια… λίγο πριν φτάσω, μετά από μια στροφή, βλέπω στο δρόμο, στην άκρη μεν, αλλά πάνω στην άσφαλτο, ένα μωρό!!!!

Μέχρι να συνειδητοποιήσω, αυτό που είδα, το πέρασα και μετά δέκα μέτρα σταμάτησα… κατέβηκα από το αμάξι, κοιτάζω μήπως είναι κάποιος μαζί του, κάνεις …
Το περνώ αγκαλιά και μπαίνω στην είσοδο από κάτι ενοικιαζόμενα που ήταν εκεί.. 20 μέτρα πιο κάτω σε μια αιώρα κοιμόταν ένας κύριος με ένα παιδάκι ακόμη..του φωνάζω..με κοιτάει με το μωρό στην αγκαλιά.. του λέω, δικό σας είναι; Ήταν πάνω στον δρόμο μόνο του..
Παθαίνει πλάκα ο άνθρωπος και φωνάζει τους γονείς του που ήταν πιο κάτω στην πισίνα.. τους το έδωσα και έφυγα.. τουρίστες όλοι τους ..
Τους έφυγε το μωρό μπουσουλώντας και δεν το είχε πάρει κάνεις χαμπάρι.. Τι να πω.. ότι μπορεί να το πατούσε κανένα αμάξι; Ότι μπορεί κάλλιστα να άνοιγε «κάποιος» την πόρτα του αυτοκινήτου και να το έπαιρνε;;;
Πήγε στο μυαλό μου η υπόθεση του μικρού Ben και των άλλων παιδιών που αναρωτιόμαστε πως «χάθηκαν»…
ανάρτηση από το facebook του Σταμάτη Καταπόδη