Ο Αλ. Αυλωνίτης για τη συμφωνία εξορύξεων στο οικόπεδο 2 του Ιονίου

ΚΕΡΚΥΡΑ. (ΓΡΑΦΕΙΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ). Η παρθενική μου εμφάνιση ως νέος βουλευτής, στην Ολομέλεια της Βουλής, την 1η Οκτωβρίου 2019 ήταν η ομιλία μου στο σχέδιο νόμου για την παραχώρηση σε εταιρείες του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Ήταν ένα θέμα ειδικής βαρύτητας για την Ελλάδα, την Κέρκυρα και το Ιόνιο, που περιλαμβάνονται στον χάρτη των εξορύξεων.

Δεν αλλάζω ούτε λέξη από όσα είχα πει τότε.

Είναι άλλο πράγμα να μιλάμε για εξορύξεις με αντισυμβαλλόμενο μέρος τα Ελληνικά Πετρέλαια και κρατικό έλεγχο, και τελείως διαφορετικό να παραδίδουμε τον φυσικό μας πλούτο σε ξένους ενεργειακούς κολοσσούς. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν πρόκειται ούτε για ιστορική στιγμή, ούτε για πράξη ευθύνης, όπως περιχαρής δήλωσε χθες ο κ. Μητσοτάκης, στην υπογραφή της συμφωνίας συμμετοχής της ExxonMobil στις έρευνες υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 2 του Ιονίου Πελάγους.

Είναι πράξη απεμπόλησης του δημοσίου χαρακτήρα των εξορύξεων και -πολύ χειρότερα- δεν λαμβάνει υπόψη της τα δεδομένα που έχουν προκύψει από το 2019: Την εντεινόμενη κλιματική κρίση και την επιτακτική ανάγκη στροφής σε μια φιλική πολιτική για το περιβάλλον. Και ρωτώ:

Ποιος είναι ο εθνικός σχεδιασμός που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση για την εκπόνηση συνολικού σχεδίου ενεργειακής πολιτικής;

Με ποια ανταποδοτικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και τους ΟΤΑ;

Ποιο ακριβώς είναι το δημόσιο όφελος, με συγκεκριμένους αριθμούς και πώς διασφαλίζεται;

Έχουν ληφθεί υπόψη τυχόν πρόσθετες οχλούσες χρήσεις που σχεδιάζονται παράλληλα, π.χ. αιολικό πάρκο ανοιχτά των Διαποντίων;

Έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία του τουριστικού προϊόντος των νησιών του Ιονίου Πελάγους, από τις εξορύξεις;

Η κοινωνική απαίτηση για οικονομική αναβάθμιση δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται με ένα εθνικά επιζήμιο σχέδιο που ελλοχεύει επιπλέον τεράστιους γεωπολιτικούς κινδύνους. Πρόκειται για ένα άκρως σοβαρό θέμα και απαιτείται ευρύτατος διάλογος και άμεσες απαντήσεις στην τοπική κοινωνία που αγωνιά.