Συντηρήθηκε η προσωπογραφία της Ισαβέλλας Θεοτόκη-Αλμπρίτζι

ΚΕΡΚΥΡΑ (ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ). Συντηρήθηκε η προσωπογραφία της Ισαβέλλας Θεοτόκη-Αλμπρίτζι (Κέρκυρα 1760 – Βενετία 1836) από τον κ. Σπύρο Σουρτζίνο, ζωγράφο - συντηρητή έργων Τέχνης και ιδρυτικό μέλος της Αναγνωστικής Εταιρίας.

Η ελαιογραφία, α΄ μισό 19ου αι. (55x41 εκ.), έργο του γνωστού Επτανήσιου ζωγράφου Πέτρου Παυλίδη- Μινώτου (1800-1862), ανήκει στη συλλογή της Αναγνωστικής Εταιρίας και είχε εκτεταμένες φθορές από τον χρόνο και πολλές επιζωγραφίσεις. Συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε αισθητικά με υποδειγματικό τρόπο, και κοσμεί -εκ νέου- την αίθουσα εκδηλώσεων της Αναγνωστικής Εταιρίας.

Η Ισαβέλλα Θεοτόκη, γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1760, κόρη του Κερκυραίου ευγενή, Αντωνίου Θεοτόκη-Καλοκαρδιάρη και της βενετή κόμισσας Nicoletta de Vejia. Ο πατέρας της ασχολήθηκε προσωπικά με την μόρφωση της κόρης του, επιλέγοντας αξιόλογους δασκάλους οι οποίοι της έμαθαν μεταξύ άλλων, ιταλικά, γαλλικά, λατινικά και αρχαία ελληνικά.

Σε ηλικία 16 ετών, παντρεύτηκε τον μεσήλικα αξιωματικό του ναυτικού και έπειτα γνωστό συγγραφέα ιστορικών πραγματειών Carlo Antonio Marin (1745-1815) από την Βενετία. Απέκτησαν ένα γιο, μετά τη γέννηση του οποίου αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Βενετία. Η Ισαβέλλα δεν θα επιστρέψει ξανά στη γενέτειρά της, αλλά θα φροντίσει να την κρατήσει ζωντανή στη σκέψη της και να στηρίξει με τον τρόπο της κάθε αγώνα προς επιδίωξη της ελευθερίας των Επτανησίων.

Το 1796, έχοντας χωρίσει από τον πρώτο της σύζυγο, θα παντρευτεί τον Giovanni Battista IV Giuseppe Albrizzi, με τον οποίο θα αποκτήσει έναν ακόμη γιο. Ο δεύτερος σύζυγός της, θαυμάζει ιδιαίτερα την έντονη προσωπικότητα της Ισαβέλλας και στηρίζει τις συναντήσεις που διοργανώνει πλέον στo Palazzo Albrizzi.

Εκείνο τον καιρό, η Βενετία, αποτελεί σημαντικό κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτιστικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η Ισαβέλλα σύντομα αναδεικνύεται σε χαρισματική οικοδέσποινα. Το σπίτι της γίνεται στέκι για ανθρώπους του πνεύματος: συζητούν τα νέα ρεύματα και τις ιδέες που φέρνει η Γαλλική Επανάσταση ενώ η ίδια διακρίνεται για την πλατιά της μόρφωση, το χιούμορ, την οξύνοια και την αμεσότητα που έχει με το κοινό της, τόσο ως οικοδέσποινα όσο και ως συγγραφέας.

Στο φιλολογικό της σαλόνι συρρέουν προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη όπως ο Ugo Foscolo, ο Antonio Canova, η Madame de Staël, ο Γκαίτε, ο λόρδος Βύρωνας, ο Chateubriand, ο Sir Walter Scott, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Ανδρέας Μουστοξύδης και ο Mario Pieri.

Μετά τη διάλυση της Δημοκρατίας της Βενετίας (1797) ταξίδεψε για καιρό σε άλλες πόλεις της Ιταλίας αλλά και στο Παρίσι, όπου επίσης διοργάνωσε φιλολογικές συναντήσεις με ανθρώπους που μοιράζονταν τις προοδευτικές της ιδέες. Ο θάνατός της το 1836 βύθισε σε πένθος τον πνευματικό κόσμο της Ιταλίας.

ΦΩΤΟ@FB ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ