Με αφορμή το ρεπορτάζ για τη συναυλία της 19ης Ιουλίου

Δεν θεωρούμε άλλον τρόπο καταλληλότερο να ξεκινήσουμε το κείμενο αυτό, από τη παράθεση του γενικού αξιώματος πως από τη στιγμή που ο οποιοσδήποτε παρουσιάζει δημόσια μια καλλιτεχνική δουλειά και εκθέτει/καταθέτει την προσπάθειά του στο κοινό, οφείλει να περιμένει και να σέβεται και την όποια δημόσια καταγραφή των εντυπώσεων που αυτή δημιούργησε. Και αυτό, είτε είναι ερασιτέχνης, είτε επαγγελματίας, φυσικά με διαφορετικά κριτήρια σε κάθε περίπτωση.

Εξειδικεύοντας τα παραπάνω στον χώρο της δημοσιογραφίας, η καταγραφή αυτή γύρω από ένα καλλιτεχνικό γεγονός, όπως π.χ. είναι μια συναυλία, οφείλει να γίνεται κατά το δυνατόν αντικειμενικά (και όχι με γνώμονα τις δημόσιες σχέσεις), ειδικά εάν τα όσα παρατίθενται σε ένα ρεπορτάζ αφορούν μια πιο γενική εικόνα που αντιλαμβάνεται ένας ρεπόρτερ ο οποίος κινείται μέσα στο κοινό και όχι μια εντύπωση που αυτός σχημάτισε εξ αποστάσεως ή από σκόρπια σχόλια 2-3 ατόμων.

Αφορμή (αλλά όχι αιτία) για τα παραπάνω, ήταν το feedback που λάβαμε για το ρεπορτάζ μας για τη μεγάλη συναυλία με τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο την Παρασκευή 19 Ιουλίου στο κατάμεστο Παλαιό Φρούριο, στο πλαίσιο του 11ου Seven Festival. Στο ρεπορτάζ αυτό σημειώναμε, μεταξύ άλλων: "Το εισαγωγικό μέρος της βραδιάς, από τις Χορωδίες Ευρωπούλων "Ιωάννης Καποδίστριας" και Ανεμομύλου "Θωμάς Φλαγγίνης" (υπό τη διεύθυνση των μαέστρων τους, Έλλης Καρύδη και Ανδρέα Γκούση, και τη συνοδεία της Χρύσας Κίτσιου στο πιάνο), δεν μπορούμε να πούμε ότι ικανοποίησε το κοινό." Επ' αυτού, ας κάνουμε τρεις διευκρινίσεις:

Πρώτον, τα παρατιθέμενα προκύπτουν τόσο από τα όσα μπορούσε να αντιληφθεί ο ίδιος ο γράφων με τις όποιες μουσικές γνώσεις διαθέτει, όσο και από τις απόψεις που άκουσε από όσους ήταν γύρω του στο κοινό ή συνομίλησε μαζί τους μετά τη συναυλία που παρακολούθησαν (κάποιες μάλιστα εκπεφρασμένες με πολύ πιο αρνητικό και άκομψο τρόπο, που δεν κρίνεται σκόπιμο ή δίκαιο να αναπαραχθεί). Έχουν, δε, να κάνουν τόσο με αυτή καθ' αυτή την απόδοση των χορωδών, όσο και με τον ήχο από τεχνικής πλευράς, στοιχεία που αμφότερα επιδέχονταν μεγάλης βελτίωσης. Εάν θεωρείται ότι η καταγραφή αυτή δεν είναι πλήρης ή ακριβής, θα ήταν καλοδεχούμενο να παρατεθεί και οποιαδήποτε άλλη άποψη.

Δεύτερον, η προαναφερθείσα φράση του ρεπορτάζ, σε καμία περίπτωση δεν μειώνει ή απαξιώνει την αντικειμενικά αξιόλογη προσπάθεια που κατέβαλαν γενικά οι διοργανωτές για την υλοποίηση μιας τόσο μεγάλης συναυλίας και για την έλευση του Σταύρου Ξαρχάκου στην Κέρκυρα, θέτοντας εκ των πραγμάτων ψηλά τον πήχη των προσδοκιών. Άλλωστε, πουθενά δεν ελέχθη ότι σε κάποιον από το κοινό δεν άρεσε συνολικά η εκδήλωση. Εξάλλου, στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο του εν λόγω ρεπορτάζ αναφέρεται ρητώς για τις συνδιοργανώτριες χορωδίες ότι "[...] συνεργάστηκαν για πρώτη φορά προκειμένου να πραγματοποιηθεί επιτυχώς μία τόσο σημαντική εκδήλωση."

Τρίτον και γενικότερον, παγίως θεωρούμε ότι οποιοδήποτε ενυπόγραφο και κόσμια διατυπωμένο σχόλιο προερχόμενο από το κοινό θα πρέπει καλοπροαίρετα να εκλαμβάνεται, όχι ως ψόγος, αλλά ως προτροπή και κίνητρο για διόρθωση της όποιας αδυναμίας τυχόν καταδεικνύει, καθώς και για περαιτέρω εγγενή βελτίωση. Οι μόνοι που δεν χρειάζεται να το εκλάβουν έτσι είναι εκείνοι που θεωρούν εαυτόν τέλειο ή/και που αρέσκονται να ακούν ή να δίδουν μόνο "μπράβο" και "ζήτω". Ειλικρινώς, εν προκειμένω, θέλουμε να πιστεύουμε ότι στα προαναφερθέντα σωματεία δεν υπάρχουν τέτοιοι, αλλά μόνον άνθρωποι που επιζητούν τη συνεχή ποιοτική πρόοδο με κάθε ευκαιρία.

Ας κρατήσουμε, λοιπόν, την εντολή που έλαβε στο όνειρό του ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο του "Φαίδωνα", όπως προέτρεψε και ο ίδιος ο Σταύρος Ξαρχάκος σε πρόσφατη συνέντευξή του: "Μουσικήν ποίει και εργάζου"!