Σε ομαδική ψυχοθεραπεία από την Κερκυραϊκή Σκηνή

Είν' ωραίο να συναντάς ανθρώπους μόλις φόρτισαν την αυτοπεποίθησή τους. Κι ακόμα καλύτερα όταν οφείλεται στην αναγνώριση που απολαμβάνουν για κάτι καλό! Κάπως απότομο το ξεκίνημα και η ερασιτεχνική ψυχανάλυση. Προκύπτει όμως από την εμπειρία και τα συναισθήματα που γέννησε η παράσταση, Toc x2, της Κερκυραϊκής Σκηνής. Και γέλιο βγάζει και ως εκ τούτου ψυχοθεραπεία δωρεάν, κάνετε.

Οι ψυχαναγκαστικοί χαρακτήρες (σ.σ. μήπως λίγο, πολύ, όλοι μας) κτίσθηκαν πάνω στο έργο του Λόρεν Μπάφι και οι ηθοποιοί της Σκηνής έστησαν group therapy στην Νέα Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου. Η ίντριγκα του συγγραφέα περνάει στο κοινό, που απολαμβάνει να καθυβρίζεται από τον (Φώτη) Βασίλη Καββαδία, όπως οι κρίσεις του ψυχαναγκαστικού του συνδρόμου επιβάλλουν. Η σκηνοθέτις και επιστημονική συνεργάτης του ψυχιάτρου, (Νότα Δαρμανή) πήρε κάτι από την Ράτσεντ (εξαιρετική η Λουίζ Φλέτσερ) στη Φωλιά του κούκου, και το βγάζει επί σκηνής, μάλλον υπερβολικά, ένεκα η κωμωδία.

Απολαυστική η νέα γενιά των ηθοποιών, γουστάρουν θέατρο και φαίνεται, μεταγγίζεται στους θεατές. Κι όλο αυτό αποδεικνύεται θεραπευτικό, όπως άλλωστε πάντα επιθυμούσε ο ελληνικός λόγος για το θέατρο, πολύ πριν μεταλαμπαδευτεί σ' ολόκληρη την Οικουμένη ως αγωγή της ψυχής (σ.σ. με μια λέξη, ψυχαγωγία). Η Γιούλη (Δέσποινα Γαγλία), πήρε το βάπτισμα του πυρός ερμηνεύοντας την ανασφάλεια του ρόλου. Η Παναγιώτα (Χάρις Αλατζά), δεύτερη φορά στο σανίδι, απογείωσε τις αντιφάσεις της προσωπικότητας της θεούσας που εύκολα κυλάει απέναντι. Η Δαρμανή σκηνοθέτησε και τη νεανική έκρηξη συμπεριφοράς της Κάτιας (Αναστασία Νικολαΐδου), εμβάλοντας στιγμιότυπο θεραπείας της μικροβιοφοβίας της με εσάνς ερωτικής ταινίας. Παράτερο, πικάντικο, αποδόθηκε!  Η Αριστέα (Εύη Γιαννακοπούλου) ως θηλυκός Νίκολσον (Καλύτερα δε Γίνεται αγγλικά: As Good as It Gets), ισορροπεί στα δάκτυλα, μετατρέποντας την σκηνή σε ταμπλό βιβάν. Κι ο Μήτσος (Κώστας Κούρκουλος), νέος ηθοποιός μπρουτάλ ταξιτζής να κρύβει με μαεστρία την τρυφερότητα σε κόντρα ρόλο κι ας εμφανίζεται ως πάθηση η ικανότητα του αριθμομνήμονα, συγγραφική/σκηνοθετική αδεία.

Απολύτως λειτουργικό και ευρηματικό με κρυφά βάθη το σκηνικό της Μ. Ροδίτη, κάνει τη μικρή σκηνή να φαίνεται μεγάλη. Κάτι που δεν ισχύει για την Κερκυραϊκή Σκηνή, που είτε την ιστορία της πάρεις είτε τις παραγωγές της, δεν καμώνεται τη μεγάλη, είναι! Και εξακολουθεί να μας διασκεδάζει και να μας υποχρεώνει να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας. Κουφάλα νεκροθάφτη, δεν θα πεθάνουμε ποτέ, που θάλεγε κι ο Καββαδίας, προτείνοντας τον μεσαίο, όπως και να το δει, κανείς!