Άρεσε η Συμφωνική, χειροκροτήθηκε ο Ραράκος

Το Σάββατο 7 Μαΐου ήταν η σειρά της Συμφωνικής Ορχήστρας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας (Παλαιά) να συνεχίσει τη συναυλιακή δραστηριότητα του σωματείου, παρουσιάζοντας στο κοινό ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρόγραμμα. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Άλκη Μπαλτά.

Το πρόγραμμα άνοιξε με έργα δύο σπουδαίων Κερκυραίων μουσουργών που, αν και εκπροσωπούσαν ελαφρώς διαφορετικές χρονικά και στυλιστικά περιόδους, αμφότεροι σχετίστηκαν άμεσα με την Παλαιά Φιλαρμονική· ο επίτιμος καλλιτεχνικός της διευθυντής Σπυρίδων – Φιλίσκος Σαμάρας και ο άλλοτε δάσκαλός της Αλέξανδρος Γκρεκ. Πιο συγκεκριμένα, ακουστήκαν το Intermezzo Romaniesca από την όπερα Η Μάρτυς του Σαμάρα και, αμέσως μετά, ο Ελληνικός Χορός του Γκρεκ.



Στη συνέχεια πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ένα όργανο του οποίου τις σολιστικές αρετές σχετικά σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε. Ο λόγος για την τούμπα, καθώς η  Συμφωνική Ορχήστρα της Παλαιάς Φιλαρμονικής συνόδευσε τον διακεκριμένο τουμπίστα, παλαιό μουσικό της Φιλαρμονικής και εξέχον μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Γεώργιο Θεόδωρο Ραράκο, ο οποίος ερμήνευσε εξαίσια τον Παιάνα -στην πρώτη παρουσίαση του έργου στην Κέρκυρα- του αείμνηστου Κύπριου μουσουργού και μαέστρου Σόλωνα Μιχαηλίδη και το Κονσέρτο σε Φα ελάσσονα, για τούμπα και ορχήστρα του Ralph Vaughan Williams (από τη γέννηση του οποίου φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια).

Ο Παιάνας είναι ένα έργο αρχικώς γραμμένο για βιολοντσέλο και πιάνο, που ενορχηστρώθηκε για τούμπα και ορχήστρα από τον Άλκη Μπαλτά, ενώ το Κονσέρτο του Vaughan Williams, με τα αρκετά δεξιοτεχνικά μέρη για τον σολίστα, θεωρείται όχι μόνο ένα από τα διασημότερα έργα του Άγγλου μουσουργού, αλλά και ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά του ρεπερτορίου της τούμπας γενικά.

Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, την τιμητική τους είχαν έργα του Γάλλου συνθέτη του Ρομαντισμού και δασκάλου του Σαμάρα στο Παρίσι, Léo Delibes. Το αφιέρωμα στον Delibes άνοιξε με το έργο Le roi s’ amuse, δηλαδή τη μουσική που γράφτηκε για το ομότιτλο θεατρικό έργο του Victor Hugo, από την περιπετειώδη πρεμιέρα του στο Παρίσι συμπληρώνονται ακριβώς 90 χρόνια. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με αποσπάσματα από τρία δημοφιλή μπαλέτα του Delibes· το είδος εκείνο που τον έκανε διάσημο στην εποχή του. Αναλυτικότερα, ακουστήκαν τα Divertissement – Pizzicato από το μπαλέτο Sylvia, Pas de fleurs από το μπαλέτο Naila και Waltz & Czardas από το μπαλέτο Coppelia.

Στο τέλος της συναυλίας, ανάμεσα από τα δύο encore της βραδιάς, ο Πρόεδρος της Παλαιάς Φιλαρμονικής, κ. Σπύρος Παδοβάς, επεσήμανε τη μεγάλη αύξηση των μαθητών των Σχολών Εγχόρδων, αλλά και την -όντως διαπιστωθείσα- πρόοδο της Συμφωνικής Ορχήστρας, ενώ προανήγγειλε και τη συναυλία αυτής στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης τον ερχόμενο Ιούλιο.
Υ.Γ.: Αλήθεια, το πεπαιδευμένο (υποτίθεται…) κερκυραϊκό κοινό θα κατανοήσει επιτέλους σε ποια σημεία πρέπει και, κυρίως, σε ποια δεν πρέπει να χειροκροτά;