Κάλαντα του Λαζάρου στην Επίσκεψη, την Παρασκευή 15 Απριλίου, μόλις πέσει το σκοτάδι…
Επίσκεψη
12 Απριλίου 2022
/ 10:07
Σε κάθε γειτονιά όλο και κάποιο σπίτι θα κεράσει μεζέδες και ντόπιο κρασί. Ελπίζω κάποιος να έχει φτιάξει και "σαβούρο" που είναι το πιάτο της ημέρας. Αυτά εν ολίγοις. Καλό είναι οι επισκέπτες μας να έχουν κάποιον στην παρέα που να μην πίνει. Τα υπόλοιπα από κοντά....
ΚΕΡΚΥΡΑ. Κάτι απ΄τα παλιά: “Στην Επίσκεψη, ένα χωριό της Βόρειας Κέρκυρας, με παράξενο αλλά και τόσο φιλόξενο όνομα, με λιγοστούς σήμερα κατοίκους, την παραμονή του Λαζάρου, γίνεται κάτι μοναδικό, που οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράφουν. Αμφιθεατρικά χτισμένο το χωριό, στους πρόποδες του Όρους Παντοκράτορας και σε υψόμετρο 360 μ., ανήκει στο Δήμο Θιναλίων και απέχει 5 χλμ από την έδρα του δήμου, την Αχαράβη και 30 χλμ από την πόλη της Κέρκυρας.
Παρασκευή βράδυ... Έχει ήδη νυχτώσει για τα καλά. Λιγοστός ο κόσμος στην «Πιάτσα». Και καμιά εικοσαριά «Λαζαραίοι», είναι συγκεντρωμένοι στην πλατεία του Αη Βασίλη, στο «Φόρο».
Ο κυρ - Αντώνης κουρδίζει την κιθάρα του: «Λέω το Λάζαρο από μικρό παιδί», κι είναι 87 χρόνων σήμερα. Όλοι έτοιμοι. Οι πρώτες νότες του βιολιού, του ακορντεόν και της κιθάρας, σπάνε τη σιωπή της νύχτας, σε ρυθμό τριών τετάρτων.
Η μελωδική φωνή του Καρόκια, ακούγεται σ’ όλο το χωριό: «Με τον ορισμό λόγο να ειττούμε και το Λάζαρο να διηγηθούμε...»
Κι η Μικτή Χορωδία Επίσκεψης, επαναλαμβάνει σε άψογη τετραφωνία. Ένα άκουσμα μοναδικό, ένα έθιμο ιδιαίτερο. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το περιγράφεις! Αν δεν το νιώσεις, δεν μπορείς να το πεις! Κι η «περατζάδα» σε όλες τις γειτονιές, σε όλα τα καντούνια του χωριού, ξεκινά. Οι «Λαζαραίοι» περπατάνε σιωπηλά, στις μύτες. «Ay κοιμόσαστε να σηκωθείτε και αν κάθεστε, ν’ αφρικαστείτε...». Και ανοίγουν όλες πόρτες...
Απ’ όπου περνάνε, σε κάθε «στάση», έρχονται οι γυναίκες με τους μεζέδες και οι νοικοκυραίοι με το ντόπιο κοκκινέλι να κεράσουν. Πατάτες ριγανάτες και ζεστό, αφράτο, ζυμωτό ψωμί, ψημένο σε φούρνο με ξύλα, καλαμαράκια κι ελιές. Αλλά και το παραδοσιακό πιάτο της ημέρας, το «σαβούρο». Ψάρια τηγανισμένα και μαριναρισμένα σε ξύδι, με φρέσκα κρεμμυδάκια, δεντρολίβανο και μαύρες σταφίδες. Κατηφορίζουν προς τα «Γιοβαρθάτικα». Έξω από το σπίτι του, ο Παπανικόλας περιμένει:
«Καλώς ήρθαμε όλοι παρέα, καλώς πύραμε τον Ιερέα» ! Και σερβίρεται η μεγάλη πιατέλα και αδειάζει γρήγορα - γρήγορα το «μποτιλιόνι». Ανηφορίζουν προς τα «Μιχαλακάτικα», μετά πέρα στον «Άγιο» και στην «Πανωμερία», «Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια, ήρθε η εορτή κι η μέρα η Άγια»! Τώρα τραγουδά ο Πιπούλης μπροστά. Η παρέα έχει μεγαλώσει. Κι οι «Λαζαραίοι» ξεπερνούν τώρα τους διακόσιους. Έρχονται από την Πόλη, απ’ τα γύρω χωριά, κι ενώνονται όλοι σε μια φωνή, σε μια παρέα, σε μια ψυχή! Τα συναισθήματα μοναδικά... Ένα χωριό, το ξεχωριστό τούτο βράδυ, έχει όλες τις πόρτες ορθάνοιχτες!
Περασμένα μεσάνυχτα πια... Στου Παπα-Σπύρου, δυο-τρεις «στάσεις» ακόμη και η τελευταία στα «Κοντινάτικα». Εδώ το τραπέζι στήνεται στο δρόμο. Η κυρά - Κούλα φέρνει «σαβούρο» κι ο κυρ - Αντώνης έρχεται με το «νταμιζανί» στην πλάτη. Τι να κάνει τώρα πια το «μποτιλιόνι» σε τόσο κόσμο... Τελευταίος «Λάζαρος»: «Τώρα ευχόμεθα καλήν υγεία, Άγια Ανάσταση και ευτυχία». Χρόνια Πολλά! Αλλά η βραδιά δεν τελειώνει εδώ!
Ο Καρόκιας πιάνει την κιθάρα, ο Γιώργος το ακορντεόν και το τραγούδι δεν σταματά, παρά όταν πια κοντεύει να ξημερώσει...”
Φέτος θα τα πούμε την Παρασκευή, 15 Απριλίου όταν πέσει το σκοτάδι... Γύρω στις 9 δηλαδή, ξεκινάμε από το κέντρο του χωριού και συνεχίζουμε σε όλες τις γειτονιές. Πυρήνας είναι η Χορωδία Επίσκεψης αλλά όλοι είναι καλοδεχούμενοι να ψάλλουν μαζί μας.
Σε κάθε γειτονιά όλο και κάποιο σπίτι θα κεράσει μεζέδες και ντόπιο κρασί. Ελπίζω κάποιος να έχει φτιάξει και "σαβούρο" που είναι το πιάτο της ημέρας. Αυτά εν ολίγοις. Καλό είναι οι επισκέπτες μας να έχουν κάποιον στην παρέα που να μην πίνει. Αυτά εν ολίγοις. Τα υπόλοιπα από κοντά....
Παρασκευή βράδυ... Έχει ήδη νυχτώσει για τα καλά. Λιγοστός ο κόσμος στην «Πιάτσα». Και καμιά εικοσαριά «Λαζαραίοι», είναι συγκεντρωμένοι στην πλατεία του Αη Βασίλη, στο «Φόρο».
Ο κυρ - Αντώνης κουρδίζει την κιθάρα του: «Λέω το Λάζαρο από μικρό παιδί», κι είναι 87 χρόνων σήμερα. Όλοι έτοιμοι. Οι πρώτες νότες του βιολιού, του ακορντεόν και της κιθάρας, σπάνε τη σιωπή της νύχτας, σε ρυθμό τριών τετάρτων.
Η μελωδική φωνή του Καρόκια, ακούγεται σ’ όλο το χωριό: «Με τον ορισμό λόγο να ειττούμε και το Λάζαρο να διηγηθούμε...»
Κι η Μικτή Χορωδία Επίσκεψης, επαναλαμβάνει σε άψογη τετραφωνία. Ένα άκουσμα μοναδικό, ένα έθιμο ιδιαίτερο. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το περιγράφεις! Αν δεν το νιώσεις, δεν μπορείς να το πεις! Κι η «περατζάδα» σε όλες τις γειτονιές, σε όλα τα καντούνια του χωριού, ξεκινά. Οι «Λαζαραίοι» περπατάνε σιωπηλά, στις μύτες. «Ay κοιμόσαστε να σηκωθείτε και αν κάθεστε, ν’ αφρικαστείτε...». Και ανοίγουν όλες πόρτες...
Απ’ όπου περνάνε, σε κάθε «στάση», έρχονται οι γυναίκες με τους μεζέδες και οι νοικοκυραίοι με το ντόπιο κοκκινέλι να κεράσουν. Πατάτες ριγανάτες και ζεστό, αφράτο, ζυμωτό ψωμί, ψημένο σε φούρνο με ξύλα, καλαμαράκια κι ελιές. Αλλά και το παραδοσιακό πιάτο της ημέρας, το «σαβούρο». Ψάρια τηγανισμένα και μαριναρισμένα σε ξύδι, με φρέσκα κρεμμυδάκια, δεντρολίβανο και μαύρες σταφίδες. Κατηφορίζουν προς τα «Γιοβαρθάτικα». Έξω από το σπίτι του, ο Παπανικόλας περιμένει:
«Καλώς ήρθαμε όλοι παρέα, καλώς πύραμε τον Ιερέα» ! Και σερβίρεται η μεγάλη πιατέλα και αδειάζει γρήγορα - γρήγορα το «μποτιλιόνι». Ανηφορίζουν προς τα «Μιχαλακάτικα», μετά πέρα στον «Άγιο» και στην «Πανωμερία», «Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια, ήρθε η εορτή κι η μέρα η Άγια»! Τώρα τραγουδά ο Πιπούλης μπροστά. Η παρέα έχει μεγαλώσει. Κι οι «Λαζαραίοι» ξεπερνούν τώρα τους διακόσιους. Έρχονται από την Πόλη, απ’ τα γύρω χωριά, κι ενώνονται όλοι σε μια φωνή, σε μια παρέα, σε μια ψυχή! Τα συναισθήματα μοναδικά... Ένα χωριό, το ξεχωριστό τούτο βράδυ, έχει όλες τις πόρτες ορθάνοιχτες!
Περασμένα μεσάνυχτα πια... Στου Παπα-Σπύρου, δυο-τρεις «στάσεις» ακόμη και η τελευταία στα «Κοντινάτικα». Εδώ το τραπέζι στήνεται στο δρόμο. Η κυρά - Κούλα φέρνει «σαβούρο» κι ο κυρ - Αντώνης έρχεται με το «νταμιζανί» στην πλάτη. Τι να κάνει τώρα πια το «μποτιλιόνι» σε τόσο κόσμο... Τελευταίος «Λάζαρος»: «Τώρα ευχόμεθα καλήν υγεία, Άγια Ανάσταση και ευτυχία». Χρόνια Πολλά! Αλλά η βραδιά δεν τελειώνει εδώ!
Ο Καρόκιας πιάνει την κιθάρα, ο Γιώργος το ακορντεόν και το τραγούδι δεν σταματά, παρά όταν πια κοντεύει να ξημερώσει...”
Φέτος θα τα πούμε την Παρασκευή, 15 Απριλίου όταν πέσει το σκοτάδι... Γύρω στις 9 δηλαδή, ξεκινάμε από το κέντρο του χωριού και συνεχίζουμε σε όλες τις γειτονιές. Πυρήνας είναι η Χορωδία Επίσκεψης αλλά όλοι είναι καλοδεχούμενοι να ψάλλουν μαζί μας.
Σε κάθε γειτονιά όλο και κάποιο σπίτι θα κεράσει μεζέδες και ντόπιο κρασί. Ελπίζω κάποιος να έχει φτιάξει και "σαβούρο" που είναι το πιάτο της ημέρας. Αυτά εν ολίγοις. Καλό είναι οι επισκέπτες μας να έχουν κάποιον στην παρέα που να μην πίνει. Αυτά εν ολίγοις. Τα υπόλοιπα από κοντά....
