Συγκίνησε το μουσικό έργο του Χ. Λεοντή «Καντάτα Ελευθερίας» στο Δημοτικό Θέατρο

ΚΕΡΚΥΡΑ. Το γνωστό μουσικό έργο του Χ. Λεοντή «Καντάτα Ελευθερίας», παρουσιάστηκε το βράδυ της Πέμπτης στο Δημοτικό Θέατρο, από την Δημοτική Χορωδία Δημόδοκος υπό την διδασκαλία της Δήμητρας Καλογεροπούλου, την Συμφωνική Ορχήστρα του Μουσικού Σχολείου με τα ταλαντούχα νέα παιδιά αλλά και την διευθύντριά του, Αλεξάνδρα Τζούμα η οποία στηρίζει όλες τις επιτυχημένες παρουσίες του σχολείου, τους μουσικούς της Συμφωνικής του Ωδείου Κερκύρας και τον  Κίμωνα Χυτήρη, διευθυντή και υπεύθυνο της ορχήστρας, τον βαρύτονο Σωτήρη Τριάντη, τους αφηγητές Μαρία Ράλλη και Χρήστο Μπογδάνο.

Ένα σημαντικό έργο του Χρήστου Λεοντή που μελοποίησε κείμενα των Ρήγα Φεραίου, Διονυσίου Σολωμού και Ιωάννη Μακρυγιάννη. Η Καντάτα Ελευθερίας σχετίζεται όχι μόνο με την προεπαναστατική περίοδο, αλλά περιλαμβάνει τον τεράστιο αγώνα του ελληνικού λαού για Ανεξαρτησία, Ειρήνη και Δικαιοσύνη.

Όπως τόνισε και ο Κίμωνας Χυτήρης:

«Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά, απόρροια μιας συναρπαστικής συνεργασίας. Η Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Κερκύρας, η Συμφωνική Ορχήστρα του Μουσικού Σχολείου Κέρκυρας και η Δημοτική Χορωδία Δημόδοκος. Μαζί τους,  οι σολίστες Σταματίνα Καρύδη και Σωτήρης Τριάντης καθώς και οι αφηγητές, Μαρία Ράλλη και Χρήστος Μπογδάνος. Το έργο: η Καντάτα Ελευθερίας του Χρήστου Λεοντή. Ένα έργο εκπληκτικής ομορφιάς που προσφέρει στιγμές έντασης και βαθιάς συγκίνησης. Τόσο ο λόγος όσο και η μουσική δημιουργούν συναισθήματα μοναδικά.
Όλοι οι συντελεστές έδωσαν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή κάτω από την εμπνευσμένη καθοδήγησης της μαέστρου Δήμητρας Καλογεροπούλου. Ήταν μια συναυλία που κατάφερε να συγκινήσει. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι βλέπεις δεκατριάχρονους μαθητές δίπλα σε πολύ μεγαλύτερους τους να υμνούν με τη μουσική τους το αγαθό της ελευθερίας αλλά και τον αγώνα ενός έθνους για την κατάκτηση της, δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο.

«Το χάραμα επήρα
Του Ήλιου το δρόμο,
Κρεμώντας τη λύρα
Τη δίκαιη στον ώμο
Κι απ’ όπου χαράζει
Ως όπου βυθά,
Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.»