Το νέο βιβλίο της Ευθυμίας Ανδριώτη: «Η εβδομάδα της μαγισσούλας»

ΚΕΡΚΥΡΑ. Η Ευθυμία Ανδριώτη γράφει για το νέο της βιβλίο, «Η εβδομάδα της μαγισσούλας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
«Όταν ξεκίνησα να γράφω την εβδομάδα της μαγισσούλας, σκέφτηκα πως η έννοια του χρόνου θα με απασχολούσε δημιουργικά, ακόμα μια φορά. Ο χρόνος τρύπωσε στις λέξεις, στους στίχους, στις γραμμές και με παρέσυρε στο παιχνίδι του. Ένα παιχνίδι, μαγικό, απρόσμενο κι αναπάντεχο.
Εφτά μέρες τη βδομάδα, οι δουλειές τρέχουν αράδα για τη μαγισσούλα μου, που είναι μια σύγχρονη μάγισσα, δραστήρια, προκομμένη και εργατική. Κάθε μέρα τρέχει να προλάβει το χρόνο, να αξιοποιήσει το χρόνο, να γεμίσει το χρόνο! Όπως κι εγώ, όπως όλοι μας.

Η μαγισσούλα προσέχει τα ζωάκια της, φροντίζει το σπίτι της, πηγαίνει για ψώνια, γυμνάζεται, διασκεδάζει. Κάνει πράγματα που της αρέσουν κι αγαπά αλλά ο χρόνος δε φτάνει. Οι έντονοι ρυθμοί απομυζούν τις δυνάμεις και τις αντοχές της, αδειάζουν τις μπαταρίες και την ενέργεια της. Γράφοντας την ιστορία δεν ήταν δύσκολο να ταυτιστώ με την ηρωίδα μου και ένιωθα πως πολλοί ενήλικες αλλά και παιδιά ζουν και αισθάνονται όπως εκείνη. Γιατί σίγουρα, ένα δύσκολο και απαιτητικό χρονοδιάγραμμα με ατέλειωτες δουλειές και υποχρεώσεις, ένα αυστηρά οργανωμένο πρόγραμμα, δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην κούραση και τη μονοτονία. Ακόμη και σε έναν μαγικό και παραμυθένιο κόσμο, η επανάληψη και η ρουτίνα φέρνουν την εξάντληση.

Η μαγισσούλα μου όμως κάνει την υπέρβαση. Αυτή που θα ήθελα να κάνω κι εγώ. Αυτήν που χρειαζόμαστε όλοι μας. Στον δικό μας τον καιρό, ο ελεύθερος χρόνος, μας λέει η μαγισσούλα με το δικό της παιχνιδιάρικο τρόπο, είναι το πιο πολύτιμο, το πιο σπουδαίο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας και σε όσους αγαπάμε. Ο χαλαρός και απρογραμμάτιστος χρόνος μπορεί και πρέπει να λειτουργεί ως μια διέξοδος ανεμελιάς, ξεκούρασης, εκτόνωσης του άγχους και του στρες που συνοδεύουν την καθημερινή δραστηριότητα. Ειδικά για τα παιδιά, για τις μικρές μαγισσούλες της καρδιάς μας, τι πιο σημαντικό από το ελεύθερο παιχνίδι που ενισχύει τη συναναστροφή και την επικοινωνία με άλλα παιδιά, και τι πιο ουσιαστικό από την αποφόρτιση και την ηρεμία που χαρίζει η θεραπευτική επαφή με τη φύση.
Καθώς ολοκλήρωνα αυτή την ιστορία έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου: κάποιες στιγμές, πολύ τακτικά, το χρόνο να περνάω ήρεμα και χαλαρά. Ελπίζω κι εσείς να καταφέρετε να δώσετε την ίδια υπόσχεση. Και να την κρατήσετε!

Με μέτρο και με ρίμα, η Ευθυμία Ανδριώτη φτιάχνει μια χαριτωμένη μαγισσούλα που να τι έχει να μας πει:

“Εφτά μέρες τη βδομάδα οι δουλειές τρέχουν αράδα.
Κι ο μικρός της πετεινός, αυστηρός και σοβαρός,
με στεντόρεια φωνή την ξυπνά κάθε πρωί:
“Καλημέρα, καλημέρα, ήρθε, ήρθε η Δευτέρα!
Κικιρίκου κικιρίκο, βγες απ’ το κρεβάτι σήκω,
έλα και μην τεμεπλιάζεις, άργησες, δε θα προλάβεις”.

Ξυπνά, λοιπόν, παίρνει πρωινό στο πόδι, φροντίζει τα ζωάκια της, τους παίζει μουσική, τους τραγουδά, τα γλυκονανουρίζει και ξαπλώνει κι αυτή. Την Τρίτη κάνει δουλειές, φασίνα το σπίτι, ξεσκονίζει, μαγειρεύει, φτιάχνει βοτάνια και… ξαπλώνει κι αυτή. Την Τετάρτη κάνει γυμναστική και αποκαμωμένη πίνει χυμό ξεδιψαστικό και δυναμωτικό. Και ξαπλώνει κι αυτή. Την Πέμπτη πηγαίνει στην αγορά και ψωνίζει και το βραδάκι.. ξέρετε. Την Παρασκευή πάει στο κάστρο το στοιχειωμένο όπου γίνεται πάρτι τρελό. Και όταν έρθει το βραδάκι… ξαπλώνει όλο χάρη στο μαύρο μαξιλάρι. Το Σάββατο… Όχι, το Σάββατο δεν κάνει δουλειές

“Αχ, μικρό μου κοκοράκι και καλό μου φιλαράκι,
ήμουν τόσο κουρασμένη, ένιωθα εξαντλημένη.
Πέντε μέρες στη σειρά έκανα τόσα πολλά,
τον αφέντη όλοι λένε πώς τον τρώει η δουλειά”.

Και θα διαλέξει να περάσει αλλιώς το Σάββατο και την Κυριακή της…
Με τον τρόπο που θα έπρεπε ίσως όλοι να επιλέξουμε. Κι αν είμαστε από εκείνους που δουλεύουν Σαββατοκύριακο, ας βρούμε άλλες ζώνες μέσα στην εβδομάδα. Τι κάνει η μαγισσούλα; Δίνει στον εαυτό της χρόνο, λίγο ελεύθερο χρόνο. Να ανασάνει, να σκεφτεί, να τακτοποιήσει το μυαλό της, να αναστοχαστεί, να πετάξει όσα δεν της χρειάζονται, να χαρεί τις μικρές στιγμές, με το φίλο ή τον εαυτό της, να απολαύσει όσα της αρέσουν και την δύσκολη καθημερινότητα δεν καταφέρνει αφού την τρέχουν οι υποχρεώσεις κι οι δουλειές.

Αυτό το κλειδί της προσωπικής υγείας και ισορροπίας, η Ευθυμία Ανδριώτη το παίζει με έναν όμορφο, παιχνιδιάρικο στίχο με σπιρτόζικες, δουλεμένες ρίμες και μια γενικά κεφάτη ατμόσφαιρα που αποπνέει χαρά, νοιάξιμο για τον διπλανό και το προαναφερθέν σπουδαίο μήνυμα που το εναποθέτει ευγενικά για να το λάβει κάθε αναγνώστης. Ωραίες λέξεις, όχι εκβιασμένες, με τις δέουσες επαναλήψεις για να εμπεδώνεται η ιστορία και να ανοίγει και να κλείνει ο κύκλος κάθε μέρας και μια υψηλής φαντασίας περιδιάβαση στις επτά μέρες της εβδομάδας που αντιστοιχίζονται στις πραγματικές και μεγάλες ανάγκες της ζωής:τροφή, αγορά, ενδιαφέρον για τον άλλο και τον εαυτό, καθαριότητα, προσωπικός χώρος, διασκέδαση.

Με τα ζωηρά χρώματα, τη λεπτομέρεια και την αισθητική των εικόνων της Κατερίνας Βερούτσου που το ντύνει όμορφα και εκφραστικά.
Το βιβλίο παίζεται στο σπίτι και στην τάξη, γίνεται ημερολόγιο και μπορεί να αποτελέσει αφορμή για να φτιάξουμε κι εμείς ένα ποίημα ή τραγούδι για τη δική μας εβδομάδα. Και ασφαλώς αντιλαμβάνεστε ότι δραματοποιείται εύκολα με ένα καπέλο μάγισσας, μια σκούπα, ένα ραβδί και αρκετή θέληση, καθώς έχει πολλούς δευτερεύοντες ρόλους».

Ένα γλυκό βιβλίο για παιδιά περίπου 4-6 ετών (+-0,5), Εικονογράφηση Κατερίνα Βερούτσου από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.