Ο Θεατρικός Μονόλογος της Μ. Μποτέλλη «Δύο γυμνά άσπρα χέρια» στο «Ρένα Βλαχοπούλου»

 Μποτέλλη σε συγγραφή, σκηνοθεσία και ερμηνεία της ίδιας θα παρουσιαστεί το Σάββατο 31/8 και ώρα 21:00 στη σκηνή του «Ρένα Βλαχοπούλου» στο Μον Ρεπό, με τη στήριξη του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας.
 
Τον Ιούνιο του 2018 η Μελίνα Μποτέλλη γιόρτασε 40 χρόνια στο Θέατρο.
40 χρόνια από το μοναδικό ΑΡΙΣΤΑ της ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του
ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.
 
Ο Δήμος Δράμας και η Ενωση Κυριών Δράμας οργάνωσαν τιμητική βραδυά για αυτή την επέτειο και η Μελίνα Μποτέλλη έγραψε για τον εαυτό της ένα ΜΟΝΟΛΟΓΟ.
Από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια, μετά από ακρόαση, εντάχθηκε στο μπαλέτο της ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ, όπου παρέμεινε εργαζόμενη σαν χορεύτρια και στη συνέχεια σαν βοηθός του μεγάλου σκηνογράφου-ενδυματολόγου, Τεχνικού Διευθυντή της ΕΛΣ και ιδρυτικού μέλους του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ του Κάρολου Κουν ,Γιάννη Σταφανέλλη.
 
Από το 1971 έως το 1980 η Μελίνα Μποτέλλη έζησε τον κόσμο της ΟΠΕΡΑΣ.
Έτσι ο μονόλογός της μας ανοίγει έναν κόσμο και την ανθρώπινη πλευρά των καλλιτεχνών της κλασσικής μουσικής, σε συνδυασμό με το πανανθρώπινο θέμα Γυναίκα-Μητέρα.
 
Να σημειώσουμε εδώ πως η μεγάλη ξαδέρφη της Μελίνας Μποτέλλη, Μαρία-Λούλη Ψυχούλη, ήταν η πρώτη Ελληνίδα Αρχιμουσικός(Μαέστρος) και ιδρύτρια των Διεθνών διαγωνισμών «GRAND PRIX ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ», για τραγουδιστές της Όπερας και πιανίστες.
Ο παππούς της Μελίνας Μποτέλλη, Μελής Νικολαΐδης ,υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της Κυπριακής Λογοτεχνίας, ιδρυτικό στέλεχος και Πρόεδρος αργότερα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μαζί με τον ανθό των Ελλήνων λογοτεχνών της Αθήνας 1934.
 
Πολλές οι πηγές έμπνευσης της Μελίνας Μποτέλλη.
 
Σ αυτές να προσθέσουμε την 41χρονη πετυχημένη πορεία της στο θέατρο, την τηλεόραση και το τραγούδι, καθώς και την εξειδίκευσή της σε μουσικές-θεατρικές παραστάσεις, που η ιδία δημιούργησε από το 1991 και με τις οποίες γύρισε όλη την Ελλάδα από άκρη σ άκρη.
 
Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ της Μελίνας Μποτέλλη »ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ» είναι ένας ύμνος στην Μητρότητα και την τέχνη της Μουσικής.
Τέχνης χωρίς σύνορα.
 
Μονόλογος αφιερωμένος στους δασκάλους της όλων των τεχνών.
Κυρίως όμως στους Ηθοποιούς-Δασκάλους ,θεμέλιο του ΕΘΝΙΚΟΥ μας ΘΕΑΤΡΟΥ και του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ, που έφεραν με τις ξεχωριστές φωνές τους στα σπίτια των Ελλήνων το μεγάλο διεθνές θεατρικό ρεπερτόριο,
μέσω του ραδιοφώνου του ΕΙΡ και Ελληνικής Ραδιοφωνίας,
πριν από την εισβολή της τηλεόρασης και της εικόνας.
Του ραδιοφώνου που έκανε τη φαντασία των ακροατών να ταξιδεύει ,
να δημιουργεί εικόνες και πρόσωπα.
 
Ένας ύμνος λοιπόν στη ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ, την ΤΕΧΝΗ και τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ.