Πωλ Πουλίδης, επάγγελμα (φωτο)ρεπόρτερ*

Το βαρύγδουπο κομβόι των ακριβών αυτοκινήτων, συνοδεία περιπολικών, έφτασε εκείνο το απόγευμα στου Τρύπα στους Κυνοπιάστες. Εκεί κι ο Πωλ. Τον είδε ο αστυνομικός Διευθυντής κι έτρεξε προς το μέρος του: Πωλ σε παρακαλώ να φύγεις! Είδε κι απόειδε ο Πουλίδης, κατέβασε τη μηχανή του και κατηφόρισε από το χωριό. Αργότερα οργίαζαν οι φήμες ότι μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο μάλλον (;) ήταν η Αιγυπτιώτισα ντίβα, παλιό αμόρε του Φρανσουά, η Δαλιδά. Ο Πωλ έσκασε, ένιωσε σα νάφαγε μεγάλη ήττα. Τον συνάντησα αναψοκοκκινισμένο την επομένη. Είχε μόλις τραβήξει όσα φιλμ πρόλαβε, από την ευθεία του διαδρόμου απογείωσης στα Παγκρατέικα, το προεδρικό αεροσκάφος που επέστρεφε στο Παρίσι, από άχτι! Το πάθος του ρεπόρτερ και η ευγένεια, αμάλγαμα ψυχής του κοσμοπολίτη Πωλ Πουλίδη (87) που αναπαύεται από τη Δευτέρα στη φιλόξενη κερκυραϊκή γη, πλούσιος από εικόνες, εμπειρίες, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.

Γνωριστήκαμε στο ρεπορτάζ μεγάλου συλλαλητηρίου ειρήνης από την Πρέβεζα στην τότε αεροπορική βάση awacs του Ακτίου (σ.σ. ναι, εκείνη που σχεδιαζόταν στα '70 να γίνει στη Λευκίμμη για να «προσγειωθεί» τελικώς στην ακαρνανική μεθόριο). Η ομάδα του Ριζοσπάστη πολυπληθής, ρεπόρτερ και φωτογράφοι, το θέμα έτσι κι αλλιώς μεγάλο. Πολύς ο κόσμος, αρκετοί οι επώνυμοι. Ο Πωλ με προαιώνιους δεσμούς με τον αθηναϊκό Τύπο, ελεύθερος φωτορεπόρτερ θα πούλαγε εικόνες στον άλλον Τύπο, τον... αστικό. Εμείς είχαμε εσωτερική πληροφόρηση για ό, τι συνέβαινε, βεβαίως και για τις κινήσεις των επωνύμων (Κ. Καζάκος, Μίνως Αργυράκης, Μιχάλης Κατσαρός κ.α.π.). Όμως φτάναμε κατά κανόνα, δεύτεροι. Ο Πωλ ήταν ήδη εκεί. Πως το κάνεις αυτό;

Στην επιστροφή μοιραστήκαμε το ίδιο ιχ για την Ηγουμενίτσα. Περίπου τέσσερις ώρες με το φέριμποτ για Κέρκυρα, κι ο Πουλίδης σε μια γοητευτική αφήγηση ξεδίπλωνε όλη του την επαγγελματική εμπειρία. Την περιπέτεια των εικόνων που τράβηξε και γινήκανε πρωτοσέλιδο χτύπημα κι εξώφυλα περιοδικών, ελληνικών και ξένων. Το αδιάκριτο άγγιγμα του Καραμανλή στον ώμο της Φρειδερίκης κάποια Θεοφάνεια στον Περαία, τις πολλές ιστορίες στο πλευρό του Δ. Μαρούδα, τον θυελλώδη ανταγωνισμό Ωνάτση - Nιάρχου, τον έρωτα του Αριστοτέλη με την Τζάκυ Μπουβιέ, πρ. Κένεντι, τις επισκέψεις της στην Ελλάδα και τον Σκορπιό, στους Δελφούς, τον πρόεδρο Κάρτερ, ηθοποιούς του διεθνούς σινεμά και τζετ σετ. Όλα αποτυπωμένα πίσω από τον φακό του Πωλ Πουλίδη. Κι η πολυκύμαντη ζωή του στην «τσάμπιονς λίνγκ» της δημοσιογραφίας, αποτυπωμένη με ανεξίτηλα χρώματα στην συνείδηση και τη μορφή του.

Μου εκμυστηρεύτηκε ότι η Ασφάλεια τον ζήτησε για φωτογράφο στα χρόνια της χούντας. Δεν θέλησε να το κάνει αλλά βεβαίως δεν υπήρχε και περιθώριο να αρνηθεί. ΄Αλλαξε τη ρότα στο ταξί, κι από τη Μπουμπουλίνας βρέθηκε στο ανατολικό αεροδρόμιο. Με ότι φορούσε και τις φωτογραφικές του μηχανές! Στην Σουηδία το γύρισε, κι από το ρεπορτάζ βιοποριζόταν φωτογραφίζοντας τους τουρίστες στα παιχνδίσματα των κρουαζιεροπλοίων στα σκανδιαναυϊκά φιορδ. 

Όταν έπεσε η χούντα διάλεξε έναν τουριστικό τόπο για τα προς το ζην. Κέρκυρα! Εδώ ξανάχτισε τη ζωή του, ημέρεψε. Τον έτρωγε όμως πάντα το σαράκι του ρεπορτάζ, το κλικ της είδησης (τόσο διαφορετικό από τα κλικ της ματαιοδοξίας). Το νησί του πρόφερε κι αυτό το δώρο με 'κείνους τους ανθρώπους που συγκεντρώνουν τα φώτα των φλας. Και το υπηρέτησε μέχρι τέλους. Διαθέτοντας μια μακρά δημοσιογραφική εμπειρία σε εικόνες, εμβληματικές, ασπρόμαυρες, έγχρωμες και τρυφερές. Το τελευταίο κλικ ήταν την περασμένη Κυριακή. Την είδηση του θανάτου του, έδωσε η Κουντουρά στον Νικολούζο. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ήταν το τελευταίο ρεπορτάζ για τον Πωλ Πουλίδη.

* Επάγγελμα ρεπόρτερ (1975), ελληνικός τίτλος στην κινηματογραφική αληγορία του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Ένας πανίσχυρος μύθος αντί στεφάνου στο προσκέφαλο του Πωλ Πουλίδη.
photogallery εδώ