Γιώργης Σκούρτης (1940-2018)

Στο εκράν των ατμοσφαιρικών φωτισμών της μπάρας, μια υπαινικτική ματιά και οπωσδήποτε μια καλή συζήτηση, γεμίζουν τις μπαταρίες για την έμπνευση της επόμενης μέρας. «Δουλεύω με ωράριο, μην πιστεύεις αυτά που λένε για την έμπνευση των καλιτεχνών», είπε. «Ξυπνάω προς το μεσημέρι και στρώνομαι μπροστά στη γραφομηχανή, όπως ακριβώς κάθε άλλος, μπορεί δε μπορεί, πηγαίνει στη δουλειά του».

Το θέμα μας ήταν «το συμπόσιο της Σελήνης» (1993). «Μια νύχτα με πανσέληνο δυο άντρες έχουν ραντεβού με τον Έρωτα. Μια γυναίκα με τ' όνομα Σελήνη τους περιμένει...». Μ' αυτή την υπόσχεση στο αυτάκι του βιβλίου, ήλθε στην Κέρκυρα να μιλήσει, σε μια εκδήλωση του βιβλιοπωλείου Πλους από την αείμνηστη Ουρανία Μεταλληνού. Έμεινε λίγο παραπάνω. Το πρωί διάβαζα «το συμπόσιο», και μόλις νύχτωνε ξεκινούσε η τελετουργία της ενδοσκόπησης και των αποκαλύψεων. Μας άρεσε. Ήταν τότε που η «ευθεία» έσφυζε από νυχτερινή ζωή. Όλα γεμάτα έως τις πρώτες πρωινές ώρες.

Δεν μπορεί; Ο Βασίλης πρέπει να θυμάται ότι ξεκινάγαμε από το Ρόντο με το πρώτο ποτό, διασχίζοντας τον δρόμο, σε μια σκυταλοδρομία με ποτήρια από μαγαζί σε μαγαζί. Παραπάνω από μια φορές, η Λυδία μας έσπρωξε το μπουκάλι, κλείνοντας το εξωτερικό πάσο, χωρίς καν να ζητήσει λεφτά, αποφεύγοντας έτσι να διακόψει την συζήτηση. Μια εσωτερική μυσταγωγία, μια πηγαία ανταλλαγή. Όλοι οι ήχοι της νύχτας ένα μακρινό φόντο, απαραίτητο μεν ως προς την ατμόσφαιρα, ανίκανο πάντως να διακόψει το ολονύκτιο ψάξιμο. Ο έρωτας κι ο θάνατος, θέμα πολυδουλεμένο, εξαιρετικά πρωτότυπο όμως κάθε φορά που η προσέγγιση του γίνεται από άλλον άνθρωπο βγάζει άλλο νόημα. Μου φαίνεται πως ο Γιώργης πίστεψε προς στιγμήν τουλάχιστον, πως αυτό το συμπόσιο μεταξύ μας ήταν πιο δυνατό σε συμβολισμούς και μηνύματα από 'κείνο της Σελήνης. Ύστερα έφυγε. Ό, τι αναπλήρωσε την αγρύπνια ήταν απαραίτητο να τακτοποιήσει φαντασιακές παραστάσεις και κρίσεις. Να νοικοκυρέψει στη βαθιά μνήμη όλο αυτό, που η είδηση του θανάτου του ανακάλεσε.

Ήταν κριτική επιτροπή στο φεστιβάλ κινηματογράφου. Μετά από μέρες μιλήσαμε στο τηλέφωνο (τότε δεν υπήρχαν ακόμα τα κινητά). «Γιώργη, ξεχώρισες κάποια ταινία;» -«Τι να σου πω ήμουνα μια βδομάδα μεθυσμένος». Γελάσαμε, έτσι κι αλλιώς ο Γιώργος Σκούρτης ήταν ένα πολιτικοποιημένο αερικό, που την Κυριακή αναχώρησε μ' ένα θρόισμα, αφήνοντας πίσω του έναν βίαια τρυφερό λόγο! Σε ανάμνηση.