Μια συναυλία διαφορετική από τις άλλες…
Lohmann
28 Απριλίου 2016
/ 04:27
ΚΕΡΚΥΡΑ. Την τύχη να παρακολουθήσουμε μια πραγματικά εξαίσια συναυλία είχαμε τη Μεγάλη Τετάρτη, 27 Απριλίου, στο Βυζαντινό Μουσείο Ι.Ν. Παναγίας Αντιβουνιώτισσας.
Η συναυλία είχε τίτλο «Agony in the Garden» και απείχε έτη φωτός από ότι έχουμε συνηθίσει να ακούμε στην Κέρκυρα, τόσο από ποιοτικής πλευράς, όσο και από πλευράς προγράμματος. Σε αυτήν, η διακεκριμένη Ολλανδή μπαρόκ βιολονίστα Antoinette Lohmann συνέπραξε με το DissendoDuo, το οποίο απαρτίζουν ο Γιώργος Σαμοΐλης (μπαρόκ βιολί) και ο απόφοιτος του ΤΜΣ του Ιονίου Πανεπιστημίου, Αλέξης Μαστιχίαδης (τσέμπαλο). Τα δύο νέα αυτά παιδιά ήδη έχουν ξεκινήσει μια λαμπρή πορεία στον ιδιαίτερο αλλά και απαιτητικό χώρο της ιστορικής ερμηνείας μουσικής μέχρι και το όψιμο Μπαρόκ, με συναυλίες σε Ελλάδα και Ολλανδία καθώς και συμμετοχές σε διεθνούς κύρους φεστιβάλ παλαιάς μουσικής. Αμφότεροι ολοκλήρωσαν τις σχετικές σπουδές τους στο φημισμένο Κονσερβατόριο της Ουτρέχτης, όπου διδάσκει και η Antoinette Lohmann. H Lohmann ασχολείται με την ιστορικά τεκμηριωμένη ερμηνεία ενός ευρύτατου ρεπερτορίου, πάντοτε με όργανα εποχής.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η συναυλία της Μεγάλης Τετάρτης, με έργα μπαρόκ προερχόμενα κατά κύριο λόγο από τον 17ο αιώνα. Το κοινό είχε την ευκαιρία να ακούσει τα εν λόγω έργα, σε μια όσο το δυνατόν πιστότερη προς το αυθεντικό απόδοσή τους. Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα της συναυλίας περιλάμβανε τη Symphonia No3 του Nicolaus a Kempis, τη Sonata Quarta του Dario Castello, τη Sonata a2 «La Sfondrata» του Nicolo Corradini, την Aria Amorosa του Nicolo Corradini, τη Sonata a tre του Francesco Turini και τη Sonata sopra fuggi dolente του Biagio Marini. Ακολούθησε η Toccata No4 του Michelangelo Rossi για solo τσέμπαλο από τον Αλέξη Μαστιχιάδη. Το κανονικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με δύο έργα του εμβληματικού συνθέτη του 17ου αιώνα, Heinrich Ignaz Franz Biber. Ο λόγος για τη Sonata No6 «Agony in the Garden» (από τη συλλογή Rosary Sonatas) και το Partia 5. Για το τέλος όμως υπήρχε και μια διπλή έκπληξη που περιλάμβανε ένα από τα duetti για βιολιά του Béla Bartòk, αλλά και έναν παραδοσιακό σμυρνεϊκό σκοπό που αφιερώθηκε στους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τις εστίες τους.
Εκτός από την άψογη τεχνική τους, οι τρεις ερμηνευτές κέρδισαν το κοινό με τον αυθορμητισμό και την ιδιαίτερα ευαίσθητη προσέγγισή τους σε έργα του συγκεκριμένου ρεπερτορίου. Πέραν των οργάνων εποχής, οι ακροατές είχαν και την ευκαιρία μιας πρώτης γνωριμίας με τα ιδιαίτερα κουρδίσματα αλλά και με τα μουσικά εφέ, σε έργα γεμάτα συμβολισμούς και κρυφά νοήματα. Το ευτύχημα είναι πως το ακροατήριο ήταν ανέλπιστα πολυάριθμο, παρά την ατυχή συγκυρία της διεξαγωγής και άλλης συναυλίας την ίδια ακριβώς ημέρα και ώρα. Απολύτως δικαιολογημένα δε, καθηλώθηκε από την εξαιρετική παρουσία τόσο της Lohmann, όσο του DissendoDuo. Από τη πλευρά μας ελπίζουμε τέτοιου επιπέδου συναυλίες να γίνονται όλο και πιο συχνά στο εγγύς μέλλον.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η συναυλία της Μεγάλης Τετάρτης, με έργα μπαρόκ προερχόμενα κατά κύριο λόγο από τον 17ο αιώνα. Το κοινό είχε την ευκαιρία να ακούσει τα εν λόγω έργα, σε μια όσο το δυνατόν πιστότερη προς το αυθεντικό απόδοσή τους. Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα της συναυλίας περιλάμβανε τη Symphonia No3 του Nicolaus a Kempis, τη Sonata Quarta του Dario Castello, τη Sonata a2 «La Sfondrata» του Nicolo Corradini, την Aria Amorosa του Nicolo Corradini, τη Sonata a tre του Francesco Turini και τη Sonata sopra fuggi dolente του Biagio Marini. Ακολούθησε η Toccata No4 του Michelangelo Rossi για solo τσέμπαλο από τον Αλέξη Μαστιχιάδη. Το κανονικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με δύο έργα του εμβληματικού συνθέτη του 17ου αιώνα, Heinrich Ignaz Franz Biber. Ο λόγος για τη Sonata No6 «Agony in the Garden» (από τη συλλογή Rosary Sonatas) και το Partia 5. Για το τέλος όμως υπήρχε και μια διπλή έκπληξη που περιλάμβανε ένα από τα duetti για βιολιά του Béla Bartòk, αλλά και έναν παραδοσιακό σμυρνεϊκό σκοπό που αφιερώθηκε στους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τις εστίες τους.
Εκτός από την άψογη τεχνική τους, οι τρεις ερμηνευτές κέρδισαν το κοινό με τον αυθορμητισμό και την ιδιαίτερα ευαίσθητη προσέγγισή τους σε έργα του συγκεκριμένου ρεπερτορίου. Πέραν των οργάνων εποχής, οι ακροατές είχαν και την ευκαιρία μιας πρώτης γνωριμίας με τα ιδιαίτερα κουρδίσματα αλλά και με τα μουσικά εφέ, σε έργα γεμάτα συμβολισμούς και κρυφά νοήματα. Το ευτύχημα είναι πως το ακροατήριο ήταν ανέλπιστα πολυάριθμο, παρά την ατυχή συγκυρία της διεξαγωγής και άλλης συναυλίας την ίδια ακριβώς ημέρα και ώρα. Απολύτως δικαιολογημένα δε, καθηλώθηκε από την εξαιρετική παρουσία τόσο της Lohmann, όσο του DissendoDuo. Από τη πλευρά μας ελπίζουμε τέτοιου επιπέδου συναυλίες να γίνονται όλο και πιο συχνά στο εγγύς μέλλον.
