Novartis, Την υγειά μας νάχουμε...

Ανάμικτα συναισθήματα προκαλεί η διάχυτη νευρικότητα που έχει καταλάβει τα κόμματα και τις συμπληρωματικές δομές εξουσίας μ' αυτήν την ιστορία με τη Novartis. Η πρόθεση εκμετάλλευσης και διαμόρφωσης ατζέντας από κυβερνητικής πλευράς είναι πρόδηλη. Ο νευρωτικός χαρακτήρας των αντιδράσεων στελεχών της ΝΔ και όλου του συμπληρωματικού προσωπικού της στα media, εξίσου προκλητική και κουραστική.  Μικρά δικαστήρια στήνονται από τα μαύρα χαράματα, κάθε πρωί, στην υπηρεσία της εξώδικης δίκης, που δηλητηριάζει όποιον ιστό είχε μείνει ανέπαφος από την ποιότητα του δημόσιου λόγου εδώ και γενικότερα.

Όσοι επισείουν επί δικαίων και αδίκων τον πέλεκυ της νέμεσης θα πρέπει να μάθουν κάτι παραπάνω γι' αυτήν την πρεμούρα των Αμερικανών, χωρίς να σημαίνει ότι υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Πάντως, ο νόμος σε εφαρμογή του οποίου ξεκίνησε και εξελίσσεται αυτή η ιστορία αναφέρεται στη διαφθορά εκτός αμερικανικών συνόρων και λειτουργεί ως μηχανισμός παρέμβασης στην οικονομία και την πολιτική όπου Γης. Το αμερικανικό δικαίωμα τεκμηριώνεται με την επίκληση της χρήσης υπηρεσιών εκπορευομένων από εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ (σ.σ. ακόμα και για το fb και την Google γίνεται λόγος) και υπηρετείται από την Ομοσπονδιακή Αστυνομία και το αμερικάνικο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ευθεία συσχέτιση αυτής της περιγραφής για τον νόμο περί διεφθαρμένων πρακτικών στο εξωτερικό (FCPA), που ψηφίστηκε το 1977, με την σχέση προσώπων και πραγμάτων έναντι των Αμερικανών θα πρέπει να θεωρηθεί μηχανιστική και παιδιάστικη. Όμως η ελληνική εκδοχή του πράγματος αναμφίβολα παίρνει το χρώμα της ελληνικής Διοίκησης στην συγκυρία.

Θυμίζουμε ενδεικτικά και αφαιρετικά τα όσα διεκτραγωδήθηκαν εν Ελλάδι από το '88 έως το '93, τα σενάρια και την απίστευτη φλυαρία, που έστειλαν στο Ειδικό δικαστήριο ακόμα και τον Α. Παπανδρέου για να καταδικαστεί τελικώς ο Δ. Τσοβόλας για πολεοδομική παράβαση της Γραμμής του Γ. Κοσκωτά. Συμπτωματικώς εκείνα ακριβώς τα χρόνια, που η Ελλάδα παρακολουθούσε τη φιλοσοφία και την πρακτική των τιμωρών (σ.σ. θυμάμαι τον Μπαλάφα να λέει από την Κέρκυρα το καλοκαίρι του '89, πως έχουμε όλοι μαζί μας τον Κανονισμό της Βουλής! Τόσο απαραίτητος ήταν για τους καθημερινούς χειρισμούς τότε) αλλά και την αγωνιστική απολογητική του συγχωρεμένου του Γιαννόπουλου, ενώ άλλαζε ο χάρτης της Οικουμένης με επίκεντρο των εξελίξεων την ευρεία περιοχή μας!

Οι όποιες αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις ας θεωρηθούν συμπτωματικές...