Η αποχώρηση εκ του ταμείου
Με νωπό το μελάνι των αποτελεσμάτων, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως για μια ακόμα φορά η στελέχωση των αυτοδιοικητικών συμβουλίων έγινε κατά κανόνα με όρους δημοφιλίας.
Είθισται, δήθεν για την ευκολία της κατανόησης, να εμφανίζονται τα συμβούλια της Αυτοδιοίκησης ως το ανάλογο του κοινοβουλίου. Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει υπόσταση. Κι όχι αποκλειστικά λόγω της διαφοράς των επιπέδων πολιτικής δραστηριότητας. Τα συμβούλια της Αυτοδιοίκησης συγκαταλέγονται ολόκληρα, και όχι μόνον η προσκείμενη στον δήμαρχο/περιφερειάρχη παράταξη, σ' αυτό που αποκαλείται δημοτική ή περιφερειακή Αρχή. Η θεμελιώδης δηλ. διαφορά τους είναι πως η Βουλή είναι νομοθετική εξουσία ενώ τα αυτοδιοικητικά συμβούλια, εκτελεστική.
Επισημαίνεται έτσι η αναγκαία επάρκεια των μελών τους με έμφαση στην συλλογική, διοικητική ικανότητα. Κάτι που δεν χρειάζεται στο κοινοβουλευτικό σώμα και τον κάθε βουλευτή χωριστά. Στον καμβά αυτού του συλλογισμού αναδεικνύεται η παταγώδης αποτυχία της θέσπισης (και) στην Αυτοδιοίκηση, της απλής αναλογικής. Πιο σωστά της πλήρους αδυναμίας εφαρμογής της για την παραγωγή διοικητικού έργου. Εκεί ακριβώς δηλ. που παρενέβη ο Εσωτερικών, νομοθετώντας την αριστοκρατική εξουσία του δημάρχου/περιφερειάρχη σ' ένα τοπίο όμως αναδεδειγμένο αναλογικά. Ο νομοθέτης επιθυμούσε συνθέσεις, ο Θεοδωρικάκος επέβαλε τον πιο ανελαστικό κυβερνητισμό. Για να είμαστε ειλικρινείς, το κρίμα δεν είναι αποκλειστικά δικό του. Κανείς, όπως αποδείχθηκε, δεν θέλησε την αναλογική σ' αυτήν τη χώρα, μηδέ των νομοθετησάντων εξαιρουμένων!
Με νωπό το μελάνι των αποτελεσμάτων στο Πρωτοδικείο και μετά το πέρας των πανηγυρισμών και των δακρύων, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως για μια ακόμα φορά η στελέχωση των αυτοδιοικητικών συμβουλίων αν όχι ως υποψηφιότητες μόνον αλλά κυρίως ως επιλογή/εκλογή, έγινε κατά κανόνα με όρους δημοφιλίας. Και τούτο ανεξαρτήτως της προέλευσής της (σ.σ. επειδή είναι γενικώς αγαπητοί, αθλητές, καλλιτέχνες κοκ). Γι' αυτό άλλωστε την πολιτική υποκατέστησε η πασαρέλα ενώ οι καμπάνιες περιεστράφησαν περί την επιδαψίλευση μυθικών ικανοτήτων στους επικεφαλής. Κάτι που αλίμονο ποτέ δεν επιβεβαιώνεται την επομένη και τούτο χωρίς να τους αποδίδεται ανεπάρκεια αλλά μάλλον η προφανής απόσταση από το περιεχόμενο της προεκλογικής καμπάνιας.
Η αναδρομή στο πριν και το μετά, όλων των νικητών/(αυτο)διοικητών των τελευταίων δεκαετιών μπορεί να συμβάλει στον γόνιμο αναστοχασμό, έστω και τώρα. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να ικανοποιήσει αιτήματα, που δεν υπάρχουν (σ.σ. ή είναι απολύτως μειοψηφικά) στην κοινωνία. Και υπ' αυτήν την έννοια, ο μεσιανισμός είναι μ'άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
