Παρασκευή 26.04.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Ή τώρα ή ποτέ, η νέα διαίρεση του Δήμου

Σπύρος Γουναρόπουλος
26 Σεπτεμβρίου 2018 / 09:19

Με αφορμή τη συζήτηση που ξεκίνησε για το χωροταξικό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση της Κέρκυρας, για τη διαίρεση δηλαδή του ενός και μοναδικού δήμου στο νησί μας, επειδή ασχολήθηκα πρακτικά και επιστημονικά κατά τα τελευταία 35 χρόνια με το θέμα και έχω διαμορφώσει άποψη, επιθυμώ να εκφράσω τη γνώμη μου δημόσια, για πολλοστή φορά για το θέμα.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο ένας Καλλικρατικός΄ δήμος στην Κέρκυρα δεν λειτούργησε, με ολέθρια αποτελέσματα για όλο το νησί και κυρίως για την Περιφέρεια. 
Αυτό είναι ορατό με γυμνό οφθαλμό αν παρατηρήσει κανείς την εικόνα της εγκατάλειψης της υπαίθρου αλλά και όλα τα επίσημα στοιχεία των απογραφών των τελευταίων χρόνων, τα οποία είναι καταπέλτης . 
Η εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα και ιδιαίτερα του ιδιαιτέρου κάλους κερκυραϊκού ελαιώνα και των παραδοσιακών οικισμών που έγιναν όλοι «έρημα χωριά»! 
Η οργάνωση σε επίπεδο δήμου για όλη την Κέρκυρα αντικειμενικά, με όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν επιδιωχθεί, σίγουρα δεν θα επιτύχει. Ακόμη και την άριστη οργάνωση μιας πολυεθνικής επιχείρησης αν επιστρατεύσει κανείς δεν πρόκειται να έχει θετικά αποτελέσματα. 
Η τοπική αυτοδιοίκηση όμως δεν είναι πολυεθνική. Έχει ιδιαιτερότητες, έχει αρχές. Αναπτύσσει δραστηριότητες για την εξυπηρέτηση των πολιτών σε ευρύτατο φάσμα υπηρεσιών. Έχει την ευθύνη για την Τοπική Ανάπτυξη και την Κοινωνική Προστασία Ευάλωτων ομάδων, την πολιτική προστασία και την πρόοδο του τόπου. 
Για την επιτυχία των παραπάνω στόχων και δράσεων υπάρχει η αρχή της «εγγύτητας στον πολίτη» όπως λέμε δηλαδή «τα παράπονά σου στο δήμαρχο», ο οποίος πρέπει ναι είναι προσιτός στον πολίτη. 
Τέλος, η κάθε περιοχή πρέπει να εκφράζεται πολιτικά σε ανώτατο επίπεδο για να έχει την αντίστοιχη αποδοχή και βαρύτητα. 
Η διάσπαση του δήμου της Κέρκυρας σε τρεις μικρότερους, με πληθυσμό τουλάχιστον 30.000 χιλιάδες κατοίκους κατ΄ ελάχιστον, σίγουρα δημιουργεί συνθήκες βιωσιμότητας. 
Και για τους επικαλούμενους το πρακτικό κομμάτι, πρέπει να τεθούν τα παρακάτω ουσιαστικά ερωτήματα, για όσους προβάλλουν επιχειρήματα υπέρ της διατήρησης. 
Είναι δυνατόν να κρίνεται ο δήμαρχος με μοναδικό κριτήριο τη διάθεση των απορριμμάτων; 
Είναι δυνατόν ο δήμαρχος της πόλης, πού έχει να προωθήσει την προβολή και να λύνει τα προβλήματα καθημερινότητας του πολίτη του μοναδικού ιστορικού άστεως, να πασχίζει παράλληλα για άλλου τύπου προβλήματα της Περιφέρειας; 
Επειδή οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τις προηγούμενες προετοιμασίες του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, μήπως πιστεύει κανείς ό,τι πέρα από λόγια έγιναν σοβαρές διεργασίες από πριν; 
Όσον αφορά τον εξοπλισμό, πιστεύει κανείς ότι τα οκτώ σαράβαλα απορριμματοφόρα και άλλα τόσα παροπλισμένα μηχανήματα που διαθέτει τώρα ο δήμος είναι επαρκή για την οργάνωση της καθαριότητας και των τεχνικών έργων που απαιτούνται, ακόμη και για τον εναπομείναντα δήμο; Aφού είναι γνωστό ότι όλες σχεδόν οι υπηρεσίες ασκούνται από εργολάβους. 
Όσον αφορά το προσωπικό, μήπως σήμερα δεν υπηρετούν στις δημοτικές ενότητες της περιφέρειας έμπειροι υπάλληλοι, με δυνατότητες να αυξηθούν από εθελοντικές μετακινήσεις και μετατάξεις; 
Ουδείς μπορεί να αγνοήσει αυτήν την πραγματικότητα επομένως τα τεχνικά προβλήματα είναι πρόσχημα για όσους τα επικαλούνται. 
Γιατί λοιπόν ή τώρα ή ποτέ.
Σε όλη την Ελλάδα πρόκειται να προκύψουν νέοι δήμοι, που δεν ξεπερνούν σε αριθμό τα δάκτυλα ενός χεριού. Επομένως το κόστος για την προίκα τους είναι ελάχιστο έως αμελητέο, όση γενναιοδωρία και να επιδείξει το Υπουργείο. 
Είναι αναγκαίο να περισωθεί ότι είναι δυνατόν από τον πλούτο της Περιφέρειας, στην οποία παράγεται το μεγαλύτερο μέρος της τουριστικής δραστηριότητας. 
Είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί ο Πρωτογενής τομέας, μέσα από δομές που θα προωθήσουν οι δύο προτεινόμενοι νέοι δήμοι. 
Τέλος σε τέσσερα χρόνια που μπορεί να τεθεί ξανά το θέμα, θα αποτύχει ακόμη μία δημοτική αρχή και δεν θα υπάρχει τίποτε να προωθήσουν οι νέοι δήμοι, διότι σίγουρα η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη σε όλους τους τομείς. 
* Σύμβουλος Ανάπτυξης, Νομικός.