Ελληνοαλβανικές διαφορές, μέρος ενός μεγαλύτερου γρίφου

Οι περί διαγραμμάτων αρχικές, ενδιάμεσες και τελικές δηλώσεις των υπουργών Κοτζιά και Μπουσάτι, αποκαλύπτουν δια της ατόπου απαγωγής ότι μάλλον δεν προέκυψε κάτι τόσο εντυπωσιακό όσον αφορά στην πρόοδο άμβλυνσης των ελληνοαλβανικών διαφορών, που δεν είναι ούτε λίγες ούτε αμελητέες. Άλλωστε ο επικεφαλής της αλβανικής διπλωματίας είχε φροντίσει από την Παρασκευή ακόμα, να δηλώσει στα ΜΜΕ της πατρίδας του πως ένα πακέτο εκκρεμοτήτων ηλικίας 70 χρόνων δεν ξεφορτώνεται με τη μια και μόνον για λόγους αμοιβαίας καλής θέλησης. Τι κι αν προηγήθηκε η επίσκεψη του κομισάριου για την ευρωπαϊκή διεύρυνση Γ. Χαν στην αλβανική πρωτεύουσα ένα μόλις 24ωρο πριν από την ελληνοαλβανική συνάντηση εργασίας; Τα Τίρανα θεωρούν ότι ο χρόνος δουλεύει για τη δική τους πλευρά καθώς πιστεύουν ότι κρατούν δυο άσσους. Έναν που αφορά στην ευρωπαϊκή προοπτική κι άλλον που στην ακραία του εκδοχή γίνεται η αιχμή του δόρατος της πολιτικής της Άγκυρας στην περιοχή. Δουλεία που συνεπάγεται την τουρκική αρωγή και τη χρηματοδότηση των υποδομών, χαρτί που κραδαίνει, συνοδευόμενο με φωτογραφίες του με τον Ερντογάν, κάθε φορά που στριμώχνεται από τη Δύση, ο Ε. Ράμα!

Αυτή (η Δύση) δεν θέλει ν' ακούει τα περί μεγάλης Αλβανίας, λόγια που πρώτα και κύρια αποσταθεροποιούν την πΓΔΜ αμφισβητώντας την κρατική της οντότητα. Γι' αυτό και κόπτεται για την άρον άρον πρόσληψη των νεότευκτων κρατών, που γέννησε η διάλυση της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Για να προχωρήσει κάτι τέτοιο όμως θα πρέπει να αρθούν οι ελληνικές επιφυλάξεις (σ.σ. το βέτο της Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι), υπό την προϋπόθεση όμως της διευθέτησης και των ελληνοαλβανικών διαφορών! Ανάμεσα σ' αυτές και η «χάραξη» των θαλασσίων συνόρων και των ΑΟΖ, ισχυρό προαπαιτούμενο για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε βόρειο Ιόνιο και Αδριατική αλλά και για την εν γένει νέα ενεργειακή γεωπολιτική στην περιοχή.