Η δυστοπία της Σαγκάης

Πριν λίγες ημέρες και ενώ τις διεθνείς ειδήσεις στα ΜΜΕ γέμιζαν σκηνές από τον πόλεμο στην Ουκρανία, άρχισαν να εμφανίζονται εικόνες από «το απάνθρωπο lockdown στη Σαγκάη». Επίμονα και καθημερινά τα ΜΜΕ σχολιάζουν με τα πιο μελανά χρώματα την βάρβαρη συμπεριφορά των αρχών της Κίνας σε διαμαρτυρόμενους πολίτες, που υποφέρουν από τον εγκλεισμό. Όχι λίγες φορές οι προβαλλόμενες εικόνες από την Σαγκάη(;) δεν συμφωνούν με τα σχόλια που γίνονται και πάντως δεν δείχνουν μαζικές κινητοποιήσεις πολιτών.

Η γραμμή των μηδενικών κρουσμάτων εφαρμόζεται από την αρχή της πανδημίας στην Κίνα και τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα  προφανώς προκαλούν αντιδράσεις. Το ζήσαμε αυτό και στις χώρες του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου  για όσο εφάρμοζαν την αυστηρή καραντίνα. Η γραμμή στην Δύση έχει αλλάξει, η ατομική ευθύνη είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι  ελαχιστοποιείται η  μέριμνα της πολιτείας για την υγεία των πολιτών της και η επίλυση του υγειονομικού προβλήματος γίνεται με τον μηχανισμό της ανοσίας της αγέλης με ό,τι κόστος συνεπάγεται αυτό σε ανθρώπινες ζωές.

Για την πολιτισμένη Δύση είναι ανεκτό να μετράμε παγκόσμια  έξι εκατομμύρια νεκρούς από τον κορονοϊό και απαράδεκτα τα μέτρα καραντίνας της Κίνας.  Παρόλα αυτά η Κίνα επιμένει στην γραμμή της μηδενικής ανοχής προς τον κορονοϊό, την οποία εφαρμόζει με πολύ μεγάλη συνέπεια. Ένα μείγμα πειθαρχίας, οργάνωσης και αξιοποίησης της εξελιγμένης κινέζικης φαρμακοβιομηχανίας και της  τεχνολογίας  κατάφεραν να ελέγξουν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, την πανδημία. Τα υγειονομικά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Σε μία χώρα 1,4 δις κατοίκων οι θάνατοι από την αρχή της πανδημίας είναι  λιγότεροι από 5.000 ενώ στις ΗΠΑ των 330 εκατ. έχουμε ένα εκατομμύριο θανάτους και άλλους τόσους στην Ε.Ε. των 450 εκατ.

Αλλά και στην οικονομία η Κίνα, μέσα στην πανδημία, επιτυγχάνει αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα. Το 2020 ήταν η μόνη μεγάλη οικονομία που είχε ανάπτυξη (2,3%), ενώ το 2021 είχε ανάπτυξη 8,1% και αναμένεται σημαντική ανάπτυξη και για το 2022. Συνεπώς η ακολουθούμενη πολιτική από την Κίνα και υγειονομικά αλλά και οικονομικά είναι απολύτως επιτυχημένη.
Οι αντιδράσεις των Δυτικών ΜΜΕ δεν γίνονται επειδή τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τις ελευθερίες στην Κίνα. Άλλο είναι το πρόβλημα. Το 2000 το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Κίνας ήταν κάτω από 1.000 δολάρια, 36 φορές μικρότερο από το κατά κεφαλή ΑΕΠ των ΗΠΑ. Είκοσι χρόνια αργότερα το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Κίνας είναι 10.500 δολάρια και το ένα έκτο του Αμερικάνικου.

Δυτικές δεξαμενές σκέψης και οργανισμοί εκτιμούν πως εντός της δεκαετίας που διανύουμε το ΑΕΠ της Κίνας θα ξεπεράσει το ΑΕΠ των ΗΠΑ και θα γίνει η πρώτη οικονομία στον πλανήτη. Η Κίνα μετά από δύο αιώνες αποικιακής εκμετάλλευσης από τους Δυτικούς και τους Ιάπωνες επανέρχεται εντυπωσιακά σε ρόλο πρωταγωνιστή στην Παγκόσμια Οικονομία. Η  αναλογία της Κίνας στον παγκόσμιο πλούτο μειώθηκε από το 30% το 1800 σε 5% το 1900. Ένας αιματηρός εμφύλιος και μία γνήσια λαϊκή επανάσταση αποκατέστησαν την Εθνική Ανεξαρτησία της Κίνας το 1949 με την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Σήμερα η Κίνα είναι η δεύτερη οικονομία του πλανήτη με πρώτη την Αμερικάνικη και ποσοστά 16% και 25% επί του παγκοσμίου ΑΕΠ αντίστοιχα. Στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη βρίσκονται ακόμη η Ινδία και η Βραζιλία.
Οι χώρες της Δύσης βλέπουν να χάνεται η προνομιακή σχέση που έχουν στην κατανομή του παγκόσμιου πλούτου και δείχνουν αποφασισμένες να αποτρέψουν κάτι τέτοιο.  Ο  πόλεμος στη Ουκρανία είναι μία ψηφίδα στο πάζλ των μεγάλων συγκρούσεων και των  γεωπολιτικών ανακατατάξεων, που εκκολάπτονται με τελικό ζητούμενο την παγκόσμια ηγεμονία.

Τυπικά τον πόλεμο αυτό τον ξεκίνησε η Ρωσία με την επέμβαση της στην Ουκρανία. Στην ουσία όμως η Ρωσία σπρώχθηκε στην απαράδεκτη, εννοείται, εισβολή της στην Ουκρανία από τους Δυτικούς, που καραδοκούσαν για να ξεκινήσουν την σύγκρουση. Χρόνια πριν κορυφαίοι Αμερικάνοι γεωπολιτικοί αναλυτές όπως  ο Χένρι Κίσιγκερ και ο μακαρίτης Τζορτζ Κέναν προειδοποιούσαν πως η επέκταση του ΝΑΤΟ και ιδίως η ένταξη σ΄αυτό της Ουκρανίας θα προκαλούσε αναπόφευκτα την αντίδραση της Ρωσίας. Είναι αδύνατον τα επιτελεία της Δύσης να αγνόησαν αυτές τις εκτιμήσεις.

Προ μερικών μηνών ο Λόρδος Τζορτζ Ρόμπερτσον, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, αποκάλυψε πως ο Πούτιν στις αρχές του 2000 είχε εκφράσει την πρόθεση να ενταχθεί η χώρα του στο ΝΑΤΟ. Αλλά και όλη η συμπεριφορά της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της Ρωσίας έδειχνε την επιθυμία ένταξης της στους Δυτικούς Θεσμούς .Για ένα διάστημα τμήματα της ηγεσίας των Δυτικών χωρών  αντιμετώπιζαν ευνοϊκά αυτό το ενδεχόμενο. Τελικά επικράτησαν οι πλέον επιθετικές και φιλοπόλεμες απόψεις, που ήθελαν την Ρωσία έξω από το κλαμπ των Δυτικών. Η εισβολή στην Ουκρανία αποτέλεσε την αφορμή για το διαζύγιο της Δύσης  με την Ρωσία.

Η Δημοκρατία ενάντια στον Αυταρχισμό είναι το ιδεολογικό σχήμα το οποίο χρησιμοποιούν οι Δυτικοί στην σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη, γενικεύεται και αναπόφευκτα θα συμπεριλάβει και την Κίνα. Η ηγεσία της μεγάλης ασιατικής χώρας δείχνει να το γνωρίζει καλά αυτό και αναλόγως αντιδρά. Η προχθεσινή πρωτοφανούς οξύτητας ανακοίνωση του Κινεζικού ΥΠΕΞ είναι χαρακτηριστική της σοβαρότητας της σύγκρουσης. Στην ανακοίνωση αυτή  λέγεται ανάμεσα σε άλλα ότι οι ΗΠΑ «θα έπρεπε να έχουν οδηγηθεί στο διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και καλείται η ΕΕ «να σταματήσει να κρατάει το κεράκι στο διάβολο».

Η χθεσινή σύσκεψη 40 Υπουργών Άμυνας χωρών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με την συμμετοχή της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας προκειμένου, κατά δήλωση του Αμερικανού ΥΠΕΞ, να κινήσουν Γη και Ουρανό για να κερδίσει τον πόλεμο η Ουκρανία, δείχνει πως η σύγκρουση έχει ήδη γίνει παγκόσμια. Οι όλο ένα και συχνότερες δηλώσεις αξιωματούχων και παραγόντων από κάθε πλευρά για τον ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων αυξάνουν επικίνδυνα αυτή την πιθανότητα. Είμαστε στο κατώφλι του 3^ου Παγκοσμίου Πολέμου ή μήπως ξεκίνησε και δεν το πήραμε χαμπάρι;