Παρασκευή 29.03.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Με τον φίλο φάε-πιες και αλισβερίσι μην έχεις (τουρκική παροιμία)

editorial
15 Απριλίου 2021 / 20:10

Η διπλωματική επίκληση της πείνας του Ν. Δένδια, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Μ. Τσαβούσογλου, έθεσε μια άνω τελεία στους παράλληλους μονολόγους των δυο υπουργών Εξωτερικών.

 Όλα τα σημειολογικά τεχνάσματα στην Άγκυρα χθες, με τις σημαίες, τις καρέκλες και τους καναπέδες, προσφέρονται για κατανάλωση, ιδιαιτέρως εσωτερική, όμως δύσκολα κρύβουν τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις δυο γειτονικές Χώρες. Αυτές εδράζονται στην αναθεωρητική στάση της Τουρκίας, που θέλησε να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ της αλλαγής των ισορροπιών με το τέλος του διπολικού κόσμου.

Το μομέντουμ διαρκεί τώρα πια ήδη τριάντα χρόνια ενώ έχει προκαλέσει περισσότερους πολέμους, συνακόλουθα νεκρούς και καταστροφές και από τους δυο συνολικά παγκόσμιους πολέμους σ' ένα ευρύτατο μέτωπο από τα δυτικά Βαλκάνια έως την κεντρική Ασία. Αυτό είναι το φόντο αλλά και το επίπεδο των διμερών σχέσεων με την Τουρκία και δεν διασκεδάζεται με διπλωματικές αβροφροσύνες. 

Κι όμως ήταν τότε πριν από περίπου έναν αιώνα κι ύστερα από την εκστρατευτική καταστροφή για την Ελλάδα και την απόπειρα ανασυγκρότησης της διαδόχου της καταρρέουσας Οθωμανικής, σύγχρονης Τουρκίας, που Ελευθέριος Βενιζέλος και Κεμάλ Ατατούρκ πρόσφεραν ίσως τις αποδοτικότερες σχέσεις στις δυο Χώρες με προφανές το αμοιβαίο όφελος. Και τούτο, κόντρα στη ροή του «παιχνιδιού» δηλ. παρά το αίμα και το δάκρυ που προηγήθηκε ως συνέπεια επιδιώξεων, που προέβαλαν από τα πεδία των αναμετρήσεων του παγκοσμίου πολέμου και με επίδικο τότε τη «διευθέτηση» των δρόμων προς τις θερμές θάλασσες όπου οι πηγές των υδρογονανθράκων.

Η νομή παρέμεινε ιστορικά εκκρεμής, αμφισβητούμενη και έτσι διατηρείται ως επιδίωξη και στις μέρες μας. Η διάσταση των ενδιαφερόντων και των ενδιαφερομένων υπερβαίνει τις δυο χώρες, όποιο ρόλο και να ζήλωσαν αυτές κατά καιρούς. Η τουλάχιστον σύμφυση των εθνικών δικαίων με τις άνωθεν και έξωθεν οικονομικές επιδιώξεις, όπως σήμερα περιγράφονται ενώ βεβαίως και δεν γίνονται στο όνομα της καλής γειτονίας των λαών.

Τόσο η ελληνική επίκληση στην ευρωπαϊκή στρατηγική όσο και η νεοθωμανική αναπαλαίωση, παραμένουν συμπληρωματικά μικρότερα μέρη της μεγάλης εικόνας. Η διατήρηση της ίδιας οπτικής ένθεν κακείθεν συντηρεί όλα τα χαρακτηριστικά της διαφοράς στo διάβα των χρόνων. Όπως και νάχει πάντως, καλή σας όρεξη.