Υδραίου, Μαχειμάρης & Λέσσης για την επέτειο του Πολυτεχνείου
Πολυτεχνείο
17 Nov 2020
/ 12:15
Τα μηνύματα των τριών Δημάρχων του νησιού για την 47η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
ΚΕΡΚΥΡΑ. Τα προσωπικά μηνύματά τους για την 47η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έστειλαν οι Δήμαρχοι των τριών Δήμων της Κέρκυρας, Μερόπη Υδραίου, Γιώργος Μαχειμάρης και Κώστας Λέσσης.
Το μήνυμα της Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων, Μερόπης Υδραίου, για την επέτειο του Πολυτεχνείου, έχει ως εξής:
«Η Επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί ορόσημο για τη νεότερη ιστορία της χώρας μας και σταθμό για τα δημοκρατικά της θεμέλια. Αποτελεί ημέρα συλλογικής μνήμης για τους αγώνες που δόθηκαν ενάντια στη βία, τον φασισμό, τον ολοκληρωτισμό και την μισαλλοδοξία.
Οφείλουμε τιμή σε αυτούς που ποικιλοτρόπως πολέμησαν ενάντια στη χούντα, σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών και των πολιτικών μας δικαιωμάτων.
Τόσα χρόνια μετά, τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα και διαχρονικά αφού απειλείται ακόμα και σήμερα η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα από τον ακραίο εθνικισμό, τους φανατισμούς, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τον σεξισμό και άλλες μορφές βίας. Σήμερα, λαμβάνουν νέες διαστάσεις ειδικά μέσα στις συνθήκες τις οποίες όλοι βιώνουμε.
Η σημερινή επέτειος, πρεσβεύει διαχρονικές αξίες για την κοινωνική συνοχή και ευημερία και αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης για όλους μας.
Σήμερα οφείλουμε με ενότητα και ελπίδα να αγωνιστούμε για να κρατηθεί όρθια η κοινωνία μας, προτάσσοντας την δημοκρατία και την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια και ελευθερία».
Ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας, Γιώργος Μαχειμάρης, στο δικό του επετειακό μήνυμα για το Πολυτεχνείο αναφέρει:
«Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να γίνει διαρκές κάλεσμα-αγώνας για ζωή, για το ψωμί για την υγεία και την ελευθερία. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973-ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2020. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ… ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΜΕΤΑ…
Η ζωή έχει αλλάξει πολύ από τότε αλλά σα χθες έρχονται στη μνήμη εκείνα «τα πρόσωπα που δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο», εκείνες «οι καρδιές που δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».
«ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ». Είναι η ζώσα μνήμη. Έρχεται από τον Μαραθώνα, βγαίνει από τα κόκαλα τα ιερά του ’21, είναι το ΟΧΙ του ’40, είναι το πολιτικό υποκείμενο της κοινωνίας και η αρχή των νέων αγώνων.
Ζει στη σκέψη κάθε ενεργού πολίτη, κάθε δημοκράτη και κάθε καθημερινού αγωνιστή που δίνει μάχη για την προσωπική –οικογενειακή του αξιοπρέπεια και ταυτόχρονα για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας.
Σύμβολο της πιο φωτεινής πλευράς της σύγχρονης Ελλάδας. Σύμβολο αντίστασης, επιδίωξης του αδύνατου που αργότερα έγινε δυνατό.
Η μνήμη προτρέπει πάντα σε στοχασμό για τα μηνύματα που πήγαζαν βαθιά από την ψυχή, ενέπνευσαν τον αγώνα μιας γενιάς, πρωτοεκφράστηκαν με τις πύρινες λέξεις : ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και σήμερα επαναπροσδιορίζονται με ένταση προσλαμβάνοντας νέα υπόσταση με την: ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ.
Η γενιά εκείνης της εποχής φώναζε «έξι χρόνια είναι πολλά, δε θα γίνουνε επτά» και τώρα εμείς απανωτά χρόνια όχι μόνο ζούμε σε συνθήκες φτωχοποίησης-μνημονίων αλλά και πολλαπλής κρίσης, οικονομικής-εργασιακής-προσφυγικής-κοινωνικής πολιτιστικής-εθνικού εφησυχασμού-περιβαλλοντικής. Κι όλα αυτά με το σκοτεινό απειλητικό πέπλο της πανδημίας πάνω μας.
Θαυμάζουμε και ευγνωμονούμε τους ανθρώπους, που υψώθηκαν πάνω από το ανάστημά τους, πάνω από τα ανθρώπινα όρια και πολέμησαν τον σκοταδισμό των συνταγματαρχών!
Καλούμαστε και στις μέρες μας να υψωθούμε πάνω από το ανάστημά μας και να πολεμήσουμε το νέο εχθρό, την πανδημία. Και σε αυτή την περίπτωση πάλι η γενιά της νεολαίας μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να πολεμήσει για την ίδια, για τα δεινά της κοινωνίας (ανεργία, φτώχια, παγκοσμοιοποίηση κ.λ.π.), αλλά και για τους «ώριμους» της ζωής, με βαθιά ενσυναίσθηση.
• Το «Πολυτεχνείο» ζει, οφείλει να ζει και θα ζει, ως ιδέα, ως σύμβολο, ως «επαναστατική πυξίδα», μαζί με τις αιώνιες αξίες που πυροδότησαν την εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη του 1973.
• Θα είναι εδώ παρόν, να μας υπενθυμίζει πως, όσο και να «ξεθωριάζει» η πολύτιμη «εικόνα» του, από τον χρόνο και την ανθρώπινη «παρέμβαση», η ιστορική συνείδηση παραμένει αναλλοίωτη.
• Θα είναι εδώ να μας «φωνάζει» πως, σε κάθε εποχή έχει αξία και νόημα ο αγώνας, μέσα από ένα διαχρονικό σύνθημα που μας στοιχειώνει: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ.
Ο Νοέμβρης 2020 σε πείσμα του δύσκολου καιρού συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία όσο ανυπέρβλητη κι αν φαντάζει, δεν μπορεί να εμποδίσει τη ζωή -με τις ομορφιές και τις πληγές της- να βρει το δρόμο της…
‘Άλλωστε…στον αιώνα μας … το γεγονός ότι «μετράμε «μάσκες, δε σημαίνει ότι σταματάμε να «μετράμε τα άστρα».
Και … «σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται».
Από τη δική του πλευρά, ο Δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας, Κώστας Λέσσης, έστειλε το εξής μήνυμα για την 47η επέτειο της εξέγερσης του '73:
«Έχουν παρέλθει 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η 17η Νοεμβρίου αναμφισβήτητα αποτελεί την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση που προανήγγειλε την πτώση της χούντας. Είναι μια ημερομηνία-ορόσημο για την νεότερη ελληνική ιστορία αλλά και την πολιτική ζωή του τόπου μας. Νέοι άνθρωποι, φοιτητές στην πλειονότητά τους, από διαφορετικές καταβολές και ιδεολογίες, όρθωσαν το ανάστημά τους ζητώντας «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Επιδεικνύοντας ισχυρό αίσθημα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας ένωσαν τις φωνές τους και ύψωσαν τη φωνή της Δημοκρατίας ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι το μνημόσυνο μιας τραγικής νύχτας, είναι μια μοναδική ιστορική στιγμή. Είναι εξέγερση συνειδήσεων. Είναι επαναπροσδιορισμός αξιών και αρχών. Είναι η υπενθύμιση για ένα διαρκή αγώνα για ψωμί, παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, ενάντια σε κάθε είδους χούντα, είτε οικονομική, είτε ιδεολογική. Στη σημερινή εποχή, σε μια πρωτοφανή πολυποίκιλη (οικονομική, κοινωνική, ανθρωπιστική) κρίση που περνάει η χώρα μας, εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, την ώρα που αμφισβητούνται και καταπατώνται βασικά και θεμελιώδη δικαιώματά μας το Πολυτεχνείο είναι κάθε άλλο παρά απόμακρο.
Αντιθέτως είναι πιο ηρωικό και διαχρονικό από ποτέ και δεν μπορεί να υπακούσει σε μονοσήμαντες ερμηνείες. Το μήνυμά του πρέπει να είναι διδακτικό, ενωτικό και με πολλαπλούς αποδέκτες. Με σύνεση και ομόνοια οφείλουμε όλοι μας, τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι πολίτες αυτής της δημοκρατικής χώρας, να το ενστερνιστούμε και να αγωνιστούμε να χτίσουμε ακόμα πιο στέρεες βάσεις για το μέλλον του τόπου μας, της νέας γενιάς και της δημοκρατίας μας.
Επίκαιροι όσο ποτέ οι στίχοι του ποιητή Γιάννη Ρίτσου: «Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα».
Το μήνυμα της Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων, Μερόπης Υδραίου, για την επέτειο του Πολυτεχνείου, έχει ως εξής:
«Η Επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί ορόσημο για τη νεότερη ιστορία της χώρας μας και σταθμό για τα δημοκρατικά της θεμέλια. Αποτελεί ημέρα συλλογικής μνήμης για τους αγώνες που δόθηκαν ενάντια στη βία, τον φασισμό, τον ολοκληρωτισμό και την μισαλλοδοξία.
Οφείλουμε τιμή σε αυτούς που ποικιλοτρόπως πολέμησαν ενάντια στη χούντα, σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών και των πολιτικών μας δικαιωμάτων.
Τόσα χρόνια μετά, τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα και διαχρονικά αφού απειλείται ακόμα και σήμερα η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα από τον ακραίο εθνικισμό, τους φανατισμούς, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τον σεξισμό και άλλες μορφές βίας. Σήμερα, λαμβάνουν νέες διαστάσεις ειδικά μέσα στις συνθήκες τις οποίες όλοι βιώνουμε.
Η σημερινή επέτειος, πρεσβεύει διαχρονικές αξίες για την κοινωνική συνοχή και ευημερία και αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης για όλους μας.
Σήμερα οφείλουμε με ενότητα και ελπίδα να αγωνιστούμε για να κρατηθεί όρθια η κοινωνία μας, προτάσσοντας την δημοκρατία και την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια και ελευθερία».
Ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας, Γιώργος Μαχειμάρης, στο δικό του επετειακό μήνυμα για το Πολυτεχνείο αναφέρει:
«Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να γίνει διαρκές κάλεσμα-αγώνας για ζωή, για το ψωμί για την υγεία και την ελευθερία. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973-ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2020. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ… ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΜΕΤΑ…
Η ζωή έχει αλλάξει πολύ από τότε αλλά σα χθες έρχονται στη μνήμη εκείνα «τα πρόσωπα που δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο», εκείνες «οι καρδιές που δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».
«ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ». Είναι η ζώσα μνήμη. Έρχεται από τον Μαραθώνα, βγαίνει από τα κόκαλα τα ιερά του ’21, είναι το ΟΧΙ του ’40, είναι το πολιτικό υποκείμενο της κοινωνίας και η αρχή των νέων αγώνων.
Ζει στη σκέψη κάθε ενεργού πολίτη, κάθε δημοκράτη και κάθε καθημερινού αγωνιστή που δίνει μάχη για την προσωπική –οικογενειακή του αξιοπρέπεια και ταυτόχρονα για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας.
Σύμβολο της πιο φωτεινής πλευράς της σύγχρονης Ελλάδας. Σύμβολο αντίστασης, επιδίωξης του αδύνατου που αργότερα έγινε δυνατό.
Η μνήμη προτρέπει πάντα σε στοχασμό για τα μηνύματα που πήγαζαν βαθιά από την ψυχή, ενέπνευσαν τον αγώνα μιας γενιάς, πρωτοεκφράστηκαν με τις πύρινες λέξεις : ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και σήμερα επαναπροσδιορίζονται με ένταση προσλαμβάνοντας νέα υπόσταση με την: ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ.
Η γενιά εκείνης της εποχής φώναζε «έξι χρόνια είναι πολλά, δε θα γίνουνε επτά» και τώρα εμείς απανωτά χρόνια όχι μόνο ζούμε σε συνθήκες φτωχοποίησης-μνημονίων αλλά και πολλαπλής κρίσης, οικονομικής-εργασιακής-προσφυγικής-κοινωνικής πολιτιστικής-εθνικού εφησυχασμού-περιβαλλοντικής. Κι όλα αυτά με το σκοτεινό απειλητικό πέπλο της πανδημίας πάνω μας.
Θαυμάζουμε και ευγνωμονούμε τους ανθρώπους, που υψώθηκαν πάνω από το ανάστημά τους, πάνω από τα ανθρώπινα όρια και πολέμησαν τον σκοταδισμό των συνταγματαρχών!
Καλούμαστε και στις μέρες μας να υψωθούμε πάνω από το ανάστημά μας και να πολεμήσουμε το νέο εχθρό, την πανδημία. Και σε αυτή την περίπτωση πάλι η γενιά της νεολαίας μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να πολεμήσει για την ίδια, για τα δεινά της κοινωνίας (ανεργία, φτώχια, παγκοσμοιοποίηση κ.λ.π.), αλλά και για τους «ώριμους» της ζωής, με βαθιά ενσυναίσθηση.
• Το «Πολυτεχνείο» ζει, οφείλει να ζει και θα ζει, ως ιδέα, ως σύμβολο, ως «επαναστατική πυξίδα», μαζί με τις αιώνιες αξίες που πυροδότησαν την εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη του 1973.
• Θα είναι εδώ παρόν, να μας υπενθυμίζει πως, όσο και να «ξεθωριάζει» η πολύτιμη «εικόνα» του, από τον χρόνο και την ανθρώπινη «παρέμβαση», η ιστορική συνείδηση παραμένει αναλλοίωτη.
• Θα είναι εδώ να μας «φωνάζει» πως, σε κάθε εποχή έχει αξία και νόημα ο αγώνας, μέσα από ένα διαχρονικό σύνθημα που μας στοιχειώνει: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ.
Ο Νοέμβρης 2020 σε πείσμα του δύσκολου καιρού συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία όσο ανυπέρβλητη κι αν φαντάζει, δεν μπορεί να εμποδίσει τη ζωή -με τις ομορφιές και τις πληγές της- να βρει το δρόμο της…
‘Άλλωστε…στον αιώνα μας … το γεγονός ότι «μετράμε «μάσκες, δε σημαίνει ότι σταματάμε να «μετράμε τα άστρα».
Και … «σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται».
Από τη δική του πλευρά, ο Δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας, Κώστας Λέσσης, έστειλε το εξής μήνυμα για την 47η επέτειο της εξέγερσης του '73:
«Έχουν παρέλθει 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η 17η Νοεμβρίου αναμφισβήτητα αποτελεί την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση που προανήγγειλε την πτώση της χούντας. Είναι μια ημερομηνία-ορόσημο για την νεότερη ελληνική ιστορία αλλά και την πολιτική ζωή του τόπου μας. Νέοι άνθρωποι, φοιτητές στην πλειονότητά τους, από διαφορετικές καταβολές και ιδεολογίες, όρθωσαν το ανάστημά τους ζητώντας «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Επιδεικνύοντας ισχυρό αίσθημα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας ένωσαν τις φωνές τους και ύψωσαν τη φωνή της Δημοκρατίας ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι το μνημόσυνο μιας τραγικής νύχτας, είναι μια μοναδική ιστορική στιγμή. Είναι εξέγερση συνειδήσεων. Είναι επαναπροσδιορισμός αξιών και αρχών. Είναι η υπενθύμιση για ένα διαρκή αγώνα για ψωμί, παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, ενάντια σε κάθε είδους χούντα, είτε οικονομική, είτε ιδεολογική. Στη σημερινή εποχή, σε μια πρωτοφανή πολυποίκιλη (οικονομική, κοινωνική, ανθρωπιστική) κρίση που περνάει η χώρα μας, εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, την ώρα που αμφισβητούνται και καταπατώνται βασικά και θεμελιώδη δικαιώματά μας το Πολυτεχνείο είναι κάθε άλλο παρά απόμακρο.
Αντιθέτως είναι πιο ηρωικό και διαχρονικό από ποτέ και δεν μπορεί να υπακούσει σε μονοσήμαντες ερμηνείες. Το μήνυμά του πρέπει να είναι διδακτικό, ενωτικό και με πολλαπλούς αποδέκτες. Με σύνεση και ομόνοια οφείλουμε όλοι μας, τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι πολίτες αυτής της δημοκρατικής χώρας, να το ενστερνιστούμε και να αγωνιστούμε να χτίσουμε ακόμα πιο στέρεες βάσεις για το μέλλον του τόπου μας, της νέας γενιάς και της δημοκρατίας μας.
Επίκαιροι όσο ποτέ οι στίχοι του ποιητή Γιάννη Ρίτσου: «Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα».
