Πέμπτη 25.04.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Αυτοκριτικά

editorial
29 Οκτωβρίου 2020 / 20:21

Αν η δική μας κρίση, εκληφθεί ως κρίση σκοπιμότητας, ο Εισαγγελέας επιμένει στη δικαστική εκκαθάριση, υπογραμμίζοντας τον ούτως ή άλλως διακριτό ρόλο της Δικαιοσύνης. Και υπ΄ αυτήν την έννοια, μας έβαλε τα γυαλιά.

Η μετριοπαθής πεποίθηση για το αναγκαίον του περιορισμού των τόνων, οδήγησε από μέρους μας στον χαρακτηρισμό των πρόσφατων δικαστικών αποφάσεων για τις υποθέσεις του Μητροπολίτη Νεκτάριου, σοφές. Αυτή η πεποίθηση συνέδραμε με την αρχή να μην αναδεικνύονται τα τελετουργικά σημαντικότερα του περιεχομένου. Ήθη που συχνά βαρύνουν τον δημόσιο βίο και έτσι αυτός αφίσταται των πρωτευόντων και ουσιαστικών.

Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών, Διονύσης Λαμπρίδης, που κίνησε τη διαδικασία κατά του Νεκταρίου και εκείνων που έκρινε ότι παραβίασαν τους περιοριστικούς όρους την Κυριακή των Βαΐων, έχει διαφορετική γνώμη. Έχει και την αρμοδιότητα να την υποστηρίζει. Έτσι άσκησε το δικαίωμά του, εφεσιβάλλοντας την αθωωτική πρωτόδικη απόφαση, στέλνοντας εκ νέου τον Νεκτάριο στο εδώλιο του Εφετείου.

Αν η δική μας κρίση, εκληφθεί ως κρίση σκοπιμότητας, ο Εισαγγελέας επιμένει στη δικαστική εκκαθάριση, υπογραμμίζοντας τον ούτως ή άλλως διακριτό ρόλο της Δικαιοσύνης. Και υπ' αυτήν την έννοια, μας έβαλε τα γυαλιά. Αποδεκτό με ικανοποίηση, και τούτο ανεξαρτήτως από την τελική έκβαση της υπόθεσης στο ακροατήριο.

Η ενέργειά του, διαπιστώσαμε, πως έγινε δεκτή με ικανοποίηση από νομικούς και όχι μόνον κύκλους, για τους οποίους ο περιορισμός των σκοπιμοτήτων δικαιώνει δημοκρατικές πεποιθήσεις από τότε, στα πρώτα χρόνια της Νομικής ή της πολιτικής. 

Άλλωστε η καθ' υπερβολή πρόσληψη της πρωτόδικης απόφασης από στελέχη της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, που ήλθαν στην Κέρκυρα να υποστηρίξουν τον Νεκτάριο στο Δικαστήριο, προκάλεσε την επανάληψη δηλώσεων, που στην καλύτερη περίπτωση σχολιάζονται ως απόπειρα αναίρεσης της αξίας των προφυλάξεων απέναντι στον κορονοϊό. Προσωποποιώντας και στοχοποιώντας τους αρμοδίους με επιχειρήματα μεταφυσικά και χαρακτηρισμούς ανοίκειους.

Είν' αλήθεια ότι στην επαπειλούμενη διαίρεση, όσο δηλ. θα χοντραίνουν τα πράγματα, η κριτική για την κυβερνητική αδυναμία ή ολιγωρία όπου παρατηρείται, θα συμφύρεται με δοξαστικού χαρακτήρα αμφισβητήσεις.

Είναι ανάγκη να αποτραπεί η σύγχυση. Διότι πως να το κάνουμε; Είναι άλλο πράγμα να πιστεύει κανείς πως όλες οι πολιτικές ελέγχονται για την ταξικότητά τους. Ενώ είναι εντελώς διαφορετικό να θεωρείται η πανδημία, τέχνασμα. Επινόημα, τις οίδε ποίας υπέρτατης εξουσίας, προκειμένου να υποτάξει αυτή το φρόνημα, την πίστη και τις πεποιθήσεις.