Καραγκιοζιλίκια
Editorial
21 Φεβρουαρίου 2017
/ 13:47
Τουλάχιστον 10 χρόνια (σ.σ. από το 2006 χρονολογείται η σχετική απόφαση του ΚΑΣ) στάθηκε αδύνατον να συνεννοηθούν οι Υπηρεσίες του Δήμου και του υπουργείου Πολιτισμού
για την στήριξη της Ανουντσιάτα και την ανάδειξη του μνημείου σε συνδυασμό με την ανάπλαση της περιοχής και την πλακόστρωση του υπολοίπου της Ευγ. Βουλγάρεως/Γ. Θεοτόκη. Δέκα χρόνια! Και δεν τα κατάφεραν να συνεννοηθούν.
Αν μιλήσετε με τους εκπροσώπους και των δυο Υπηρεσιών θα σας πείσουν και οι δυο ότι γι' αυτό φταίει η άλλη πλευρά. Κι έχουν απόλυτο δίκιο. Και οι δύο! Διότι το ορθολογικό θα ήταν το έργο ΕΣΠΑ για την πλακόστρωση κλπ να συμπεριλάβει και τη φροντίδα για το επίφοβο να καταρρεύσει καμπαναριό αλλά βεβαίως και την ανάπλαση της πλατείας...... που προέκυψε με την ευγενική αρωγή των γερμανικών βομβαρδισμών του Σεπτεμβρίου του 1943, που κατεδάφισαν και κατέκαψαν το ιστορικό κέντρο. Και που για την καταστροφή αυτή ουδέποτε αποζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο και πιο συγκεκριμένα η Κέρκυρα.
Αλίμονο όμως έχει μέσα μας εμφιλοχωρήσει η αμφιβολία ότι δηλ. ακόμα κι αν είχαμε αποζημιωθεί, δύσκολα θα μπορούσαν οι εμπλεκόμενες (σ.σ. δεν υπάρχει πιο ακριβής χαρακτηρισμός όταν αναφέρεται κανείς στη γραφειοκρατία) Υπηρεσίες να συνεννοηθούν κι έτσι να αποκαστασταθεί ό, τι κατέστρεψε ο πόλεμος!
Με την εμπειρία μας ως δεδομένο, δεν γίνεται να μην συμμεριστούμε την ανησυχία ότι δηλ. χωρίς μελέτη και λεφτά δημιουργούνται οι καλύτερες προϋποθέσεις να μπει μια τερατώδης σκαλωσιά στην καρδιά της πόλης και να μείνει εκεί για πάντα, όπως και το άλλο συμβολικό κτήριο, όπου στεγαζόταν και το Ωδείο στο Πλατύ Καντούνι, φάτσα-κάρτα απέναντι από το πάρκο της Πάνω Πλατείας, που οι δοκοί αντιστήριξης παρέμειναν το αξεσουάρ-γέφυρα από τη μια προγραμματική περίοδο στην άλλη.
Έτσι για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ότι σ' έναν από τους πλουσιότερους ελληνικούς τόπους δεν υπάρχει τρόπος να αποκατασταθεί η δημόσια υποδομή ούτε ως απότοκο γεγονός της απογείωσης της τουριστικής μπίζνας ούτε ως το αποτέλεσμα της επένδυσης εκατοντάδων εκατ. €, εδώ και περίπου τριάντα χρόνια!
Αν μιλήσετε με τους εκπροσώπους και των δυο Υπηρεσιών θα σας πείσουν και οι δυο ότι γι' αυτό φταίει η άλλη πλευρά. Κι έχουν απόλυτο δίκιο. Και οι δύο! Διότι το ορθολογικό θα ήταν το έργο ΕΣΠΑ για την πλακόστρωση κλπ να συμπεριλάβει και τη φροντίδα για το επίφοβο να καταρρεύσει καμπαναριό αλλά βεβαίως και την ανάπλαση της πλατείας...... που προέκυψε με την ευγενική αρωγή των γερμανικών βομβαρδισμών του Σεπτεμβρίου του 1943, που κατεδάφισαν και κατέκαψαν το ιστορικό κέντρο. Και που για την καταστροφή αυτή ουδέποτε αποζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο και πιο συγκεκριμένα η Κέρκυρα.
Αλίμονο όμως έχει μέσα μας εμφιλοχωρήσει η αμφιβολία ότι δηλ. ακόμα κι αν είχαμε αποζημιωθεί, δύσκολα θα μπορούσαν οι εμπλεκόμενες (σ.σ. δεν υπάρχει πιο ακριβής χαρακτηρισμός όταν αναφέρεται κανείς στη γραφειοκρατία) Υπηρεσίες να συνεννοηθούν κι έτσι να αποκαστασταθεί ό, τι κατέστρεψε ο πόλεμος!
Με την εμπειρία μας ως δεδομένο, δεν γίνεται να μην συμμεριστούμε την ανησυχία ότι δηλ. χωρίς μελέτη και λεφτά δημιουργούνται οι καλύτερες προϋποθέσεις να μπει μια τερατώδης σκαλωσιά στην καρδιά της πόλης και να μείνει εκεί για πάντα, όπως και το άλλο συμβολικό κτήριο, όπου στεγαζόταν και το Ωδείο στο Πλατύ Καντούνι, φάτσα-κάρτα απέναντι από το πάρκο της Πάνω Πλατείας, που οι δοκοί αντιστήριξης παρέμειναν το αξεσουάρ-γέφυρα από τη μια προγραμματική περίοδο στην άλλη.
Έτσι για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ότι σ' έναν από τους πλουσιότερους ελληνικούς τόπους δεν υπάρχει τρόπος να αποκατασταθεί η δημόσια υποδομή ούτε ως απότοκο γεγονός της απογείωσης της τουριστικής μπίζνας ούτε ως το αποτέλεσμα της επένδυσης εκατοντάδων εκατ. €, εδώ και περίπου τριάντα χρόνια!
