Η Παλαιά στον εορτασμό των 200 χρόνων της Φιλαρμονικής Ζακύνθου

Πλήθος κόσμου κατέκλεισε την Ιερά Αυτοκρατορική Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου για να απολαύσει την απόδοση του ύμνου «Προσευχή» σε κοινή εκτέλεση των Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας (Παλαιά) και της Φιλαρμονικής Ζακύνθου. Η εκδήλωση εντάσσεται στους πανηγυρικούς και επίσημους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την ίδρυση της Φιλαρμονικής Ζακύνθου, του αρχαιότερου ελληνικού μουσικού φορέα (01.05.1816). Οι δυο φιλαρμονικές ενωμένες υπό τη διευθυνση του Αρχιμουσικού Διονύση Μαλλιά απέδωσαν αυτό το μοναδικό μουσικό έργο το οποίο είθισται να αποδίδεται κατά την τελετή περιφοράς του ιερού Σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου εντός του ναού κάθε Δεκέμβρη και Αύγουστο οπότε και εορτάζει.
Οι εκδηλώσεις που διήρκεσαν τρεις ημέρες (από 7 έως και 9 Οκτωβρίου) περιελάμβαναν παρελάσεις στους κεντρικούς δρόμους του νησιού αλλά και συναυλίες με προσκεκλημένες την Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας (Παλαιά), την Πολυφωνική Χωροδία – Ορχήστρα Πατρών και τον Κοινωφελή Όμιλο Ιθάκης. Επίσης συμμετείχαν οι μπάντες Αλυκών και Αρτεμισίων, ενώ τις εκδηλώσεις λαμπρύνουν με τις ομιλίες τους ο Δικηγόρος και Συγγραφέας Στυλιανός Τζερμπίνος και ο Επίκουρος Καθηγητής του Ιόνιου Πανεπιστημίου Κώστας Καρδάμης.

Πριν από τη συναυλία του Σαββάτου, ο Πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας, Σπύρος Παδοβάς, απηύθυνε χαιρετισμό, στον οποίον υπογράμμισε κάποιες από τις ενδεικτικές σχέσεις της Παλαιάς Φιλαρμονικής με τα μουσικά ζητήματα της Ζακύνθου. «Δε μας ενώνει μόνο η δραστηριότητα των εκ μητρός Ζακυνθινών στην καταγωγή, αλλά μεγαλωμένων στην Κέρκυρα, αδελφών Αντωνίου και Ιωσήφ Λιμπεράλη (οι οποίοι υπήρξαν αρχιμουσικοί της μπάντας της Παλαιάς Φιλαρμονικής υπό την καλλιτεχνική ηγεσία του Νικόλαου Μάντζαρου) ούτε μόνο το ότι όταν το 1843 δημιουργήθηκε η νέα ζακυνθινή μπάντα προμηθευτής των οργάνων της ήταν εκείνος που δύο χρόνια ενωρίτερα είχε προμηθεύσει τα όργανα της μπάντας της δικής μας Φιλαρμονικής. Εξίσου σημαντικές ήταν και οι διάφορες επισκέψεις της μπάντας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας στη Ζάκυνθο κατά τον 19ο αιώνα (γεγονός που περαιτέρω υπογράμμισε τη σημασία της μπάντας στα Επτάνησα), αλλά και το ότι συχνά μπαντίστες της Παλαιάς Φιλαρμονικής εύρισκαν εργασία στο περίφημο θέατρο της Ζακύνθου.

Η δημιουργία μη στρατιωτικών μπαντών στα Επτάνησα βασίστηκε στο παράδειγμα, τη χρήση και τη δυναμική της σύγχρονης αντίληψης για τη θέση των ορχηστρών πνευστών στον κοινωνικό και καλλιτεχνικό ιστό των ευρωπαϊκών πόλεων. Οι Επτανήσιοι εκμεταλλεύτηκαν, όπως και έπρεπε, το παράδειγμα που έφεραν οι γαλλικές στρατιωτικές μπάντες και περαιτέρω εδραίωσαν εκείνες της βρετανικής διοίκησης. Με τα δεδομένα αυτά η δημιουργία μη στρατιωτικών μπαντών στη Ζάκυνθο (1816 έως 1823 και μετά εκ νέου το 1843), στο Ληξούρι και το Αργοστόλι (1836, 1837), αλλά και της μπάντας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας (σύνολο, όμως, που αποτελούσε μικρό μόνο μέρος των πολυσχιδών δραστηριοτήτων της, και ουδέποτε αποκλειστικό σκοπό της), συνδεόταν με την ήδη παραδεδεγμένη χρήση των συνόλων αυτών στα Ιόνια. Έτσι, σήμερα, παρά τις δυσκολίες των καιρών, τα Επτάνησα έχουν το ιδιαίτερο προνόμιο να κατέχουν έναν μουσικό σύνδεσμο, ο οποίος έχει δοκιμαστεί στο πέρασμα του χρόνου και έχει πράγματι προσφέρει θαυμαστά αποτελέσματα μέσα από την αυταπάρνηση των ανθρώπων που τον στελεχώνουν: Πρόκειται για τις περίφημες μπάντες της Επτανήσου, ένα μοναδικό στην περιοχή μας φαινόμενο το οποίο αξίζει κάθε υποστήριξης και ανάπτυξης».

Πηγή: Ημέρα Ζακύνθου