Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαµβάνειν

Στην πραγματικότητα, η στάση των επιχειρήσεων και της ελληνικής κυβέρνησης ερμηνεύεται περισσότερο με το ταπεραπέντο και τη νοοτροπία και λιγότερο από τα ψυχρά γεγονότα και τους αριθμούς. Ενώ δηλ. οι διακοπές κατά κανόνα προπληρώνονται από τους ενδιαφερόμενους, γιατί οι επιχειρήσεις φιλοξενίας ρισκάρουν με την πίστωση που δίνουν και μάλιστα σε τ.ο. που απειλούνται από την ίδια την κεφαλαιακή του συγκρότηση; Και η βρετανική κυβέρνηση γιατί δεν στήριξε το σενάριο μεταβίβασης του πλειοψηφικού πακέτου της Τόμας Κουκ στους Κινέζους, εγγυώμενη το κούρεμα περίπου 1,7 δισ. στερλινών στις Τράπεζες; Mια βιαστική απάντηση θα ήταν, μα για να μην εκχωρήσει στους Κινέζους ένας μεγάλο μέρος της βρετανικής αγοράς διακοπών. Ένας τέτοιος συλλογισμός όμως προσκρούει στις διαδικασίες της οικουμενικής οικονομίας, όπου η εντοπιότητα και πολύ περισσότερο η προστασία της εθνικής λεγόμενης οικονομίας δεν είναι η πρώτη επιλογή. Και ’μεις; Ποιοι εμείς; H οικονομική ιεραρχία του ελληνικού σχηματισμού. Ως πότε θα συμπεριφέρεται ως ο φτωχός συγγενής των άλλων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών με αποτέλεσμα να πληρώνει στο τέλος, ενίοτε, και τα σπασμένα; Είναι τέτοια η οργάνωση, κεντρικά και κατά τόπους, που κατά κανόνα οι εμπορικές διαπραγματεύσεις κάθε είδους, και αυτές τούτες, καταλήγουν έτσι ώστε να λεηλατείται το ελληνικό, φυσικό κεφάλαιο. Αυτό στο οποίο οφείλεται η τουριστική βιομηχανία και στηρίζεται η ελληνική οικονομία στον καταμερισμό που επιλέχθηκε και καθιερώθηκε προϊόντος του χρόνου από την πλήρη ένταξη της Χώρας στην ΕΟΚ το 1980 και μετά. Εν ολίγοις, οι εκ των υστέρων συσκέψεις και η εναγώνια προσπάθεια για απάντηση επί των πεπραγμένων αποκαλύπτουν το αναποτελεσματικό υπόδειγμα. Υπάρχουν εκείνοι που διατείνονται ότι η παράταση της θεωρίας της ψωροκώσταινας ήταν και παραμένει εν ισχύει εκ του πονηρού. Μια συμπεριφορά, σύμφωνη με τις δυνατότητες και το εξ αυτών διεθνές ενδιαφέρον θα αναβάθμιζε και τις ελληνικές επιδόσεις. Όχι όμως μ’ αυτήν την κλάψα και την υστέρηση. Αναβάθμιση και αναπροσανατολισμός χρειάζεται και ποιος να τον εμπνεύσει;