Πέμπτη 28.03.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Προβλήματα κυβερνησιμότητας στην Κέρκυρα

editorial
02 Σεπτεμβρίου 2019 / 16:45

Η απόδειξη απόλυτης οργανωτικής αδυναμίας του μέχρι πρότινος κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ και η παλιακή και αντιδημοκρατική εντέλει, νεοδημοκρατική μανία να διοικήσει κόντρα στο εκλογικό αποτέλεσμα, συνθέτουν το σημερινό τοπίο κυβερνησιμότητας και στην Κέρκυρα.

Όπου το κόμμα, που ήλθε δεύτερο με μερικές ψήφους διαφορά από το πρώτο, δεν εκπροσωπείται σχεδόν πουθενά. Ακόμα κι ο βουλευτής του εισπήδησε τελευταία στιγμή στο σχήμα της προοδευτικής συμμαχίας, αρπάζοντας από τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδινε η ανάγκη του Τσίπρα να εμφανίσει ένα ευρύ εκλογικό σχήμα στην αναμέτρησή του, σε επίπεδο Επικράτειας, με την Γεννηματά, στην εναγώνια απόπειρα να αποτρέψει την αυτοδυναμία του Κυριάκου. Το που αρχίζει και που τελειώνει ιδεολογικοπολιτικά η «Συμμαχία» θα φανεί από τα διαπιστευτήρια του νέου κόμματος που θα προκύψει. Τώρα αρκείται στην παρακαταθήκη της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» και αποτελεί πολιτική terra incognita.
Επιστρέφοντας στα πιο καθ' ημάς, η ίδια η νέα δήμαρχος στην ομιλία της στην τελετή ορκωμοσίας της, θέλησε να πάρει αποστάσεις από τις επείγουσες νομοθετικές ρυθμίσεις αποδόμησης του αναλογικού Κλεισθένη, λέγοντας ότι μπορεί να προβλέπεται αλλά δεν θα διοικήσει μονοκομματικά εφόσον κάτι τέτοιο θα είναι κόντρα στη νωπή λαϊκή ετυμηγορία. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, του νόμου επιτρέποντος, προχώρησε στην συγκρότηση διοίκησης σε απόκλιση από την αναλογική επιταγή. Η συνεργασία με τον Νεράντζη δεν επαρκεί για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
Εκείνο που ίσως δεν γίνεται αντιληπτό απ' όσους διαβάζουν το απολίτικο «όλοι μαζί» ως υποταγή όλων στον επικαρπωτή των εκλογικών τερτιπίων, πολλώ δε μάλιστα, των νομοθετικών αποδομήσεων της λαϊκής ψήφου την επομένη των εκλογών, είναι ότι αυτή ακριβώς η αντίληψη συνιστά πρόβλημα κυβερνησιμότητας. Για τον απλούστατο λόγο ότι παραβιάζει την εκπεφρασμένη λαϊκή θέληση. Κι αυτή η παραβίαση δεν είναι μόνον ηθικής τάξης, κάτι που δεν είναι και λίγο, αλλά και λειτουργικής εφόσον το αναγκαίο της σύνθεσης διαφορετικών προσεγγίσεων αντικαθιστά η εξ' ορισμού πολιτικά ιδιοτελής αποφασιστικότητα της μειοψηφούσας «πλειοψηφίας». 
Του «άπιστου» περί τούτων αλλά πάντως καλοπροαίρετου «Θωμά» θα φανεί αιφνίδιο και ακατανόητο το πόσο γρήγορα θα βρεθεί στη θέση εκείνου που τα καμώματά του στηλίτευε με πάθος, αυτός ο ίδιος, πριν από λίγο καιρό... Και ίσως ακόμα και τότε να δυσκολεύεται να αντιληφθεί το γιατί. Δεν το ευχόμαστε, κάθε άλλο μάλιστα.